اصرار ارشاد بر تأسیس «انجمن فرهنگی روزنامه‌نگاران کاشان» برای چیست؟
دایه‌های دل‌سوزتر از مادر
دلیل دل‌سوزی ارشاد و مخصوصاً ریاست محترمش که عَلَم نهضت تأسیس «انجمن فرهنگی روزنامه‌نگاران کاشان» را خودش یک تنه بر دوش گرفته چیست؟
کاشان نیوز– جابر تواضعی:برگزاری دومین جلسه هم‌اندیشی «انجمن فرهنگی روزنامه‌نگاران کاشان» و تعیین زمان و مکان برگزاری انتخابات مجمع عمومی این انجمن، نشان می‌دهد مسئولین اداره ارشاد با وجود گذشت بیش از دو ماه از اولین جلسه این انجمن و با وجود انتقادات موجود، هم‌‌‌‌چنان عزمشان جزم است تا در واپسین روزهای حیاتشان، کلنگ این انجمن یا تشکل فرمایشی را به زمین بکوبند و به زعم خود باقیات صالحاتی از خود به جا بگذارند. در این بازه زمانی دوماهه، گفتمان حاکم بر جامعه و به تبع آن بسیاری از مناسبات کشور و جامعه تغییر کرده و رنگ و بوی دیگری به خود گرفته است. بسیاری از تنش‌های چندین و چندساله جای خود را به آرامشی امیدوارانه داده که حتی اگر زبانم لال موقت و پوچ و توخالی هم باشد، مثل یک آرام‌بخش برای همه‌مان لازم و ضروری است. نمودهای عینی این تحول در عرصه فرهنگی کم نیست. بازگشایی خانه سینما که بسته بودنش در این چند سال روان سینماگران و اهالی فرهنگ را خراشیده بود و حتی مردم عادی هم نسبت به آن دغدغه‌مند شده بودند، قطعاً به عنوان یک اتفاق بزرگ و نویدبخش برای اهالی فرهنگ در تقویم فرهنگی کشور ثبت خواهد شد. زمزمه‌هایی برای احیای نهادهای صنفی مثل انجمن صنفی روزنامه‌نگاران شنیده می شود و روزنامه‌های مسقل برای انتشار دوباره دورخیز کرده‌اند. در کاشان راه‌اندازی خانه تئاتر را داریم که بلافاصله با برگزاری مجمع عمومی و انتخابات و با پشتوانه رأی هنرمندان این حوزه، به عنوان اولین شعبه یک نهاد صنفی مستقل یعنی خانه تئاتر تهران کارش را شروع کرد و این امید را زنده کرد که بعد سال‌ها رکود یا فعالیت‌های پراکنده و فصلی، تئاتری‌ها بتوانند روزهای خوب، پرنشاط و پرتحرکی را داشته باشند. اتفاقی که فارغ از فال بد و قضاوت درباره آینده‌اش، در کاشان و حتی در کشور بی‌سابقه است. اما در این میان انگار هنوز از خواب خرگوشی‌شان بیدار نشده‌اند و هنوز نمی‌خواهند تغییر شرایط را بپذیرند. حداقل به عنوان یک کنجکاوی شخصی خیلی دوست دارم بدانم دلیل دل‌سوزی ارشاد و مخصوصاً ریاست محترمش که عَلَم نهضت تأسیس «انجمن فرهنگی روزنامه‌نگاران کاشان» را خودش یک تنه بر دوش گرفته چیست؟ کدام تلنگر، کدام احساس نیاز و خلاصه چه عاملی باعث شده ایشان در این دقایق آخر که قاعدتاً وقت خداحافظی و حلالیت طلبیدن و جمع کردن عاقبت‌به‌خیری است، تصمیم گرفته‌اند بر سرِ همیشه بی‌کلاه جماعت خبرنگار و رسانه‌ای شهر دست نوازش بکشند؟ چرا در طول این سال‌ها با وجود پی‌گیری‌های متعدد آن‌ها قدمی از قدم برداشته نشده؟ و چرا همه چیز باید در خفا و پشت پرده و تحت تدابیر امنیتی و در بایکوت خبری باشد؟ آگهی فراخوان عمومی تأسیس و دعوت از خبرنگاران شهر در کدام رسانه محلی یا غیرمحلی منتشر شده؟ چرا بر اساس آمار اعلام شده از طرف خود آقای صباغی در گذشته، همه ۶۰ خبرنگار فعال شهر به این مراسم دعوت نشده‌اند؟ شرط بودن در حلقه حواریون و نُواب حاضر در جلسه تعیین هیات مؤسس چیست؟ چرا باید وقتی خبر تشکیل یک جلسه خودمانی برای تعیین هیأت مؤسس در رسانه‌های مستقل لو رفت، خبرش در مصاحبه با یک خبرگزاری دولتی اعلام شود؟ و بالاخره چی؟ اسمش انجمن صنفی است یا انجمن فرهنگی یا قرار است همین اسم هم یک در میان تغییر کند؟ این که خودمان هم نمی‌دانیم چی می‌خواهیم تأسیس کنیم، نشانه چی می‌تواند باشد؟ ارشاد کاشان چرا باید بعد از «شاهین‌شهر و میمه» و «لنجان»، سومین شهرستانی باشد که با اساس‌نامه واحد و هم‌سانی که به زبان خودمانی از طرف اداره کل «ابلاغ» شده، این نهاد مثلاً صنفی را علم کند؟ از همه این‌ها که بگذریم، فکر می‌کنم یکی از ما در تعریف «کار و فعالیت صنفی» و «سازمان مردم‌نهاد» دچار سوء‌تفاهم شده. تا جایی که عقل من قد می‌دهد، «سازمان مردم‌نهاد» یعنی سازمانی که صدر تا ذیلش را خود مردم و ذی‌نفعانش پایه‌گذاری کنند و ادامه بدهند. وظیفه دولت در قبال چنین حرکت‌هایی، به غیر از تشویق، بسترسازی برای شروع و حمایت از ادامه کار آن‌ها است و لاغیر. هرجور حرکت دیگری از جانب دولت، اصل و فلسفه کار صنفی و مردمی را زیر سؤال می‌برد و نقض غرض حساب می‌شود تا چیز دیگر. خدا به آقای احمدی‌نژاد سلامتی بدهد که خاطرات نوستالژیک زیادی از دوران ۸ ساله‌اش برایمان به‌جا گذاشت. یکی از توانایی‌های ایشان استفاده بهینه از ضرب‌المثل‌های شیرین و گویای زبان فارسی حتی در مذاکرات خارجی بود. قضیه آن شیء خاص و لولو که یادتان هست؟ داستان آب ریختن بر آن موضع خاص چه‌طور؟ حالا به نظرتان طرح مستقیم تأسیس شوکه‌کننده خانه تئاتر کاشان و بیان تلویحی این نکته که ارشاد آن را به رسمیت نمی‌شناسد، با ضرب‌المثل دومی ربط ندارد؟ به نظرتان تأسیس نهادی «شبه‌مردم‌نهاد» با عنوان انجمن صنفی یا فرهنگی، علاج واقعه قبل از وقوع نیست؟ طبیعی است نهادی صنفی که با نظر و سیاست خودمان تشکیل شود، به مراتب کم‌خطرتر و کنترل شونده‌تر است از یک سازمان مردم‌نهاد واقعی. از قدیم هم گفته‌اند در نومیدی بسی امید است. پس نباید با وجود رویکردها سنگر خالی بشود. حرف مرد یکی است. با همه این اوصاف بنا است جلسه مجمع عمومی انجمن برای تعیین هیئت مدیره ساعت ۱۶ تاریخ ۹۲/۷/۲۷ در سالن آزادی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی کاشان برگزار شود. خب، مبارک است. راستش من شاید بیش‌تر از ۱۰ نفر از اهالی رسانه بزرگوار شهرم را نشناسم و باور کنید حتی نمی‌دانم کدام یک از بزرگواران در جلسات حضور داشته‌اند و ترجیح داده‌اند آب جوی کم‌رمق و کم‌توان جریان رسانه‌ای شهر را به آسیاب این حرکت سفارشی و جهت‌دار ارشاد بریزند. ولی یادمان باشد که در تحقق این اتفاق و تبعات ناصوابش، هیچ‌کس بیش‌تر از مایی که چشم بینا و گوش شنوای جامعه هستیم، مقصر نخواهد بود.
