کاشان نیوز-حسین یاوری تبار*: یک زندگی متفاوت، یک موهبت بزرگ، حضوری شفابخش و آرامشبخش و مسیری که همواره دعاهای دیگران همراه توست.
بارها و بارها که گیج خواب شبانه شیفت شب مجبور شدم از خواب بیدار شوم و فاصلهی میان استراحتگاه و مطب را طی کنم به خودم و حرفهام ناسزا گفتم ولی بعدازاینکه دردی مداوا شد که وسیلهاش من بودم لذتی شگرف و وصفناشدنی از آنمن بود که قطعاً با هیچچیزی عوض نخواهم کرد.
بارها از شیوهی رفتار برخی از بیماران و بیاحترامیهایشان و بیصبریهایشان و زود قضاوت کردنهایشان دلخور شدم و رنجیدم اما میارزد به اینکه بعد از برطرف شدن مشکلشان، نادم و پشیمان از رفتارشان عذرخواهانه نزدم بازمیگردند.
سوگندی خوردهایم و به قداست سوگندمان جان انسانها را عزیز میداریم که بهایی برای آن نیست.
حرفهای بس دشوار و سراسر پرمخاطره و استرسزا، اما میارزد به جملهای که پیرمردی نالان یا مادری دلنگران کودکش بعد از مداوا و آرام یافتنش که نثارت میکند و میگوید «الهی خیرببینی» و یا که خدابیامرزی برای والدینت میفرستد.
البته بماند از همهی بیانصافیهایی که در حق این حرفه شده است و رفتارهای نامطلوبی که شرافت شغلمان را خدشهدار کرده است حالا میتواند بخشنامهها و مقررات نادرستی باشد که اعمالشده است یا شرایط بد اقتصادی و یا حتی عملکرد خود همکارانمان و یا بیمارانی که از پزشکان انتظار معجزه دارند!
بماند که بارها توهین شنیدم و دفاع نکردم آخرینش هم همین دیروز در «کمیسیون پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بود» که برای اینکه سه ماه استعلاجی را تائید نکردیم با بیادبی تمام این جمله در مقابل اعضای کمیسیون تکرار شد: «همه شما دکترها دکان بازکردهاید»!!!!
خدا را شاکرم که مرا در مسیری قرارداد که اگر دردمندی هست من وسیلهی رفع و یا تسکین دردش باشم. آرزوی همیشگیام این است که هیچکس گرفتار دکتر و بیمارستان و بیماری نشود.
شاید بزرگداشت «روز پزشک» یادآور خوبی ست که حرفهی مقدسی داریم برای اینکه اندکی از رنج افراد مبتلا بکاهیم.
*جانباز دفاع مقدس و پزشک عمومی
دیدگاه شما