کاشان نیوز-محمد ثابت ایمان: این روزها باید گفت، حیف نام مدیر و مسئولى که شب تا صبح نان بی‌زبان خلق را بخورد و راست‌راست روى این زمین معصوم راه برود و با ناتوانی تمام، جلسه‌ی هماهنگى بحرآن‌هم در خصوص آلودگی هوا بگذارد.
آخر کدام بی‌هنری پیشگیرى دیروز را می‌گذارد و کاسه‌ی چه کنم چه کنم نادانی امروز را دست می‌گیرد.
بروید ترمز ناقواره‌ى مدیریت شهرى را از آغاز ایجاد سیل‌کده‌ای به نام ناجى آباد بگیرید، چرخه‌ی متوازن اکوسیستم، سال‌هاست با مدیریت کش تنبان شهرى، دچار فرتوتى حال و خستگى در نفس است. از جاده‌ی سلامت تا بنگاه تبدیل زمین‌های باغى به شهرى به قد ١٠ کیلومتر فاصله راوند تا کاشان.
مدیریت و تدبیرى که قرار است در شورا یا ستاد هماهنگى بحران شهر، تخم دوزرده‌ی عافیت داده و وقت و سرمایه‌ی مردم و خودش را با وعده‌های گزاف و بیهوده پر کند یک گزارش چرایی در خصوص این عملکردهای ناقواره بدهد.
بگوید انحراف در مسیر عبور آب‌های قهرود و ناور، چه میزان اثرات خشک‌سالی بر روى منطقه و اکوسیستم زیرزمینی آن گذاشت. چه اندازه درخت خشکید. چه اندازه روستا و ده کوچک با خشک شدن مسیر عبور آب زیرزمینى نابود شد.
شهر، مرده‌ی بی‌تدبیری دیروز کسانی است که امروز بر لاشه‌ی بى کفنش، سجاده‌ی بحران و نادانى پهن کرده‌اند
این‌همه بر هم پاشیدگى باغات فین کاشان را ترامپ یا نتانیاهو مجوز ساخت‌وساز داده یا ممد مشتی ممدلى زیر گذر بابا ولى.
ما خودمان را گرفته‌ایم یا مردم را.
بر اساس کدام آمایش سرزمین سایپاى آدم کش وارد کاشان شده و آن‌سو ریسندگی نیاز از بین می‌رود
کجاى دنیا فولاد را کنار کویر بنا می‌کنند.
کارخانه‌ی سیمان، کى و کجا به پرداخت دیون شش‌درصدی خویش در قبال آلودگی ذرات معلق هوا عمل کرده آن‌هم درحالی‌که در محور بیش از ٢٠ روستا قرار داشته و دارد.
چه کسی و کسانی در یک خیابان شهر بدون رعایت پیوست‌های اجتماعى، فرهنگى، ترافیکى، زیست‌محیطی و بالاخره اقتصادى، این‌همه پاساژ و مجتمع انبوه را مجوز داده و هنوز هم دست از سر شهر نکشیده و قرار نیست هم بکشند.
بکى از این بی‌سوادان مدعى بزرگ شهر می‌گفت:
من یک عمل‌گرا هستم، رفتم پشت‌بام خانه‌ی مادرم، دیدم این‌طرف کویر است، گفتم آن‌طرف باید شهر توسعه پیدا کند، این‌گونه شد که ناجى آباد، قلک طایفه‌ای گروهى «کمیت کم شده» ایجاد شد.
آقایان ستاد نامدیریت بحران، شما از شهری که تکلیف آینده‌اش را یک‌تنه بالای پشت‌بام خانه فلانی برایش تصمیم گرفته‌شده، توقع معجزه دارید یا قیامت.
در سفر چینی‌ها به کاشان زیدى می‌گفت سؤال شد که تا چند سال پیش پاى خودتان را براى انجام پروژه‌های شهرى می‌بینید و مدیر محترم وقت فرموده بود تا سى سال. مرد چینى گفته بود تا سیصد سال آینده را ما نبینیم قدم از قدم برنمی‌داریم.
اصلاً به دنبال ستاد هماهنگى نباشید
خودکرده را تدبیر نه بوده و نیست.
محیط‌زیست و منابع طبیعی کاشان سرش را بالا بگیرد و اعلام نظر نفرماید که مثلاً دلایل این‌همه بحران زیست‌محیطی از چه و که بوده است.
ما مردمان مدعى تمدنى هستیم که شیشه گلابش را با پت پلاستیکى جایگزین کرده و حریف سه تا پنج جاده فروش یک‌لاقبا، براى حفظ کیفیت برند اصیل گلاب کاشانش هم در مسیر جاده قم نیست، چه رسد به درک مدیریت بحران و پیشگیری آلودگی هواى شهر
تصمیم برای تعطیل کردن مدارس که جلسه و مدیریت بحران نمی‌خواهد. وقتی هنوز گرد دل‌تنگی زمین‌های مخمل و ابریشم و ریسندگى کاشان در هواى تنهایی شهر ناله می‌کند و ما داریم با ناتوانى تمام به‌جایش تراکم‌های آن‌چنانی می‌دهیم که مثلاً خرده کریدور جابجایى هوا را به کل کشته باشیم و درآمد ناپایدار مدیریت شهرى را به جیب حریص بسازبفروش‌های شهر بریزیم.
باید به ستاد بحران گفت:
معصیت را خنده می‌آید ز استغفار ما!
یا استاد مریم‌ها دیوانه بوده‌اند و نابالغ یا شما کمى اشتباهى مدیر تشریف دارید.
یا گودال باغچه و کاهگل و قنات و بادگیر و مسیر عبور آب‌ها در این شهر بازى بوده یا همین ساختمان‌های نتراشیده‌ی آغشته به سنگ رومى حرام‌زاده‌ی این روزها.
واقعاً اگر فرهنگ تعیین‌کننده زیست‌بوم حیات آدمى مبتنی بر طبیعت و خاستگاه محیط‌زیست آن است کلاهتان را بگذارید بالا که هر چه ساختمان بالاتر از ارتفاع کاکل درختان در کویر مجوز داده‌شده، خیانت به گردش آرام و نجیب باد و آب‌وخاک و آتش بوده و هست.
من که خنده‌ام می‌گیرد، بادگیرهای دیروز شهر را خراب کرده‌اید و به‌زور اقامتگاه دارید بادگیر مصنوعی روی شهر آوار سوار می‌کنید.
ارتفاع داربست‌های آهنی، خواب کبوتران چاهی در مسیر عبور بادها را آشفته. دل شهر برای چوب‌بست خستگی‌های به اوج رسیده‌ی استاد مریم‌هایش تنگ‌شده.
شهر را تنها بگذارید، خودش حال خودش را جمع می‌کند
این عادت یک کویری سخت و نجیب و در راه است.
شهر را تنها بگذارید!
عالی عالی عالی چقدر این گله ها به زبان حال مخاطب نزدیک است پویا باشید اقای نویسنده