کاشان نیوز–مطهره حاجی‌زاده، فهیمه استادیان: به قول یکی از دوستانم: چقدر موسیقی حال دلم را خوب می‌کند…
گاهی تصور می‌کنم هنگام خلقت انسان در بهشت، موسیقی نواخته می‌شده و فرشتگان، نواهای آسمانی را همسرایی می‌کرده‌اند. باز به قول همان دوستم: انگار موسیقی هدیه‌ای از جهان ابدی ست.
در روزهای آغازین اردیبهشت‌ماه که گردشگران داخلی به هوای گل و گلاب به کاشان می‌آیند، تپه‌های سیلک، نماد هفت‌هزارساله‌ی کاشان از فرش هنر دیرینه‌ی این مردمان می‌گوید.
چهارشنبه شب، نغمه‌ی اپرای آخرین درخت فرش در جوار تپه‌های باستانی سیلک به صدا در‌آمد تا شب‌های اردیبهشت کاشان را دلنواز‌تر از پیش کند.
اپرایی که از داستان کهن فرش این دیار می‌گوید تا با زبان موسیقی و شعر زوال این روزهای فرش کاشان را گوشزد کند تا شاید فکری به حال آن کنیم.
هم‌نشینی هنر رو به فراموشی فرش در کنار تپه‌های خاموش سیلک در این روزهای پرهیاهو برای ما تلنگری خواهد بود تا بیشتر از این دیر نشده چاره‌ای بیندیشیم. چاره‌ای که تمدن کهن و هنر دیرین مردمان کاشان را ارج نهیم و از آن پاسداری کنیم.
آری، انگار موسیقی به جهان خاکی ما تعلق ندارد که این‌گونه روح را نوازش می‌کند و دل را و ذهن را پرواز می‌دهد و چه زیبا و گوش‌نواز است آن هنگام که نت‌های سحرانگیز موسیقی با اشعار پارسی و هنرمندی مردان و زنان درمی‌آمیزد و نغمه عشق سر می‌دهد.
اپرای آخرین درخت فرش، حکایت عشق است و سیلک این کهن سرزمین و خاستگاه تمدن بشری، این بار نمادی از جهان است و نام ایران بهترین نام برای سرزمین عشق و رنگ و نقش است.
نواهای پیران و پهلوانان، شیرین‌ها و خسروها، نقش‌آفرین نغمه‌های تاروپود گل‌های فرش، این زیبا صنعت دست بافته‌ی انسان است. آخرین درخت فرش، گوشزد می‌کند که ای انسان فراموش نکن در گِل تو عشق خداوندی ست. عشق خداوند در ذره‌ذره این کره خاکی جاری ست و تو ای انسان نمی‌توانی و نباید حریص طلسم دیوصفتان شوی و تو ای انسان می‌توانی و باید نقش عشق بر فرش این جهان بنگاری. نغمه‌ی عشق از ابتدای خلقت در جهان طنین‌انداز است؛ شنیدن صدایش گوش جان می‌خواهد و بس… .
چقدر حظ و بهره بردیم و چقدر گوش و چشممان کیف کرد و چقدر حال دلمان خوب شد. چه چیزی از این بهتر که در کنار مردمی خوب، زیر آسمان پرستاره و در امتداد کهن‌ترین مکان تاریخ بنشینی و نغمه‌های شورانگیز گل‌های فرش را بشنوی. در شبی ستاره باران که انگار ستاره‌ها هم آمده بودند به تماشا!
برای فضای هنری شهرم خوشحالم و بر خود می‌بالم که چنین آثاری با کمترین امکانات و تنها باهمت و تخصص جوانان شهرم به ثمر می‌نشیند. خوشحالم که مدتی ست روحی نو در کالبد هنر شهر دمیده شده و هنرمندان شهرم نفسی تازه می‌کشند. امیدوارم مردم هنردوست و هنرآفرین کاشان با حمایت از آثاری این‌چنین باعث دلگرمی هنرمندان شوند و شاهد ظهور آثار هنری فاخر این‌چنین در کاشان باشیم.
هنرمندی جمعی از هنرمندان کاشانی با کارگردانی و اشعار سعید احمدیان و آهنگ‌سازی مجید خلیق در کنار تپه‌های تاریخی سیلک در زیر آسمان پرستاره اگرچه با کاستی‌هایی همراه بود اما اتفاق هنر، تاریخ و مهربانی حسن و ملاحتی بود که دل‌های اولین بازدیدکنندگان را ربود.
توصیه می‌کنیم این اثر پرستاره را از دست ندهید.
مطهره حاجی‌زاده، فهیمه استادیان: به قول یکی از دوستانم: چقدر موسیقی حال دلم را خوب می‌کند…
دیدگاه شما