کاشان نیوز-علی خالویی*: فرماندار کاشان گفت: «برخی پروژهها با اعتبارات ملی مدتهاست که بدون پیشرفت باقیمانده است».
خبر مربوط بود به گزارشی درباره بیش از ۲۰ نشست فرمانداری با مدیران دستگاههای اجرایی شهرستان بهمنظور جمعبندی اعتبارات تملک دارایی سال ۱۳۹۶ شهرستان برگزارشده بود.
در آن گزارش به نقل از فرماندار آمده: «اعتبارات سال ۹۶؛ ۱۵ درصد افزایش و به ۳۳۰ میلیارد ریال رسیده است» در ادامه آمده، «که اولویتهای محل مصرف این اعتبارها در بخشهای بهداشت و درمان، آبخیزداری، توسعه و تجهیز واحدهای آموزشی و طرحهای روستایی بهویژه آب شرب روستاها است.»
و اما نکته قابلتأمل برجسته شدن و اهتمام مدیریت شهری به اعتبارات بخش آبخیزداری و منابع طبیعی ست که بهمنظور تغذیه منابع آبی خاصه «طرحهای روستایی بهویژه آب شرب روستایی» باید به آن ویژه نگاه کرد.
آب شرب روستایی برای مدیریت شهرستان کاشان دارد به چالشی تبدیل میشود؛ در همین نزدیکی در سال ۱۳۹۱، ۱۶ روستای بیآب، روزانه پروژه طاقتفرسای تأمین آب با ۶ تانکر به مسافت ۳۷۵ کیلومتر مدیریت و کنترل میشده است،
شوربختانه، در این اواخر شهرستان با افزایش بحران منابع آبی و کاهش نزولات مواجه بود. در سال ۹۴، با کاهش ۴۰ درصد بارندگی نسبت به مدت مشابه سال قبل و متأسفانه طبق اظهارات فرماندار وقت کاشان در جلسه مشترک مسئولین شهرستانی و استانی آبفار (تیرماه ۹۴)، روستاهای مبتلابه بحران آب شرب به تعداد ۲۸ روستا افزایش مییابد. چیزی حدود افزایش ۶۰% بحران آب روستانی در فقط شهرستان کاشان.
البته آماری رسمی و دقیق از هزینههای گزاف پروژه آبرسانی روستایی در حداقل ۵ سال گذشته و یا وضعیت بحران منابع آبی روستایی در سال ۹۵ در دسترس نیست. تا مشخص شود که اجرای پروژههای آبخیزداری و آبخوانداری چقدر میتواند در مصرف منابع ملی و بیتالمال، صرفهجوئی گردد.
وقتی مدیریت شهری به این نتیجه میرسد که برآورد و نیازسنجی بخش منابع طبیعی و اجرای پروژههای آبخیز و آبخوانداری، میتواند شاهراه نجات منابع آبی دشت کاشان بوده و جزو اولین نیازهای اعتباری شهرستان باشد، جای بسیار امیدواری ست.
هفته گذشته اساتید دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس، در هشتمین جلسه از جلسات هماندیشی با موضوع «مدیریت بحران آب یا بحران مدیریت آب» نگران از وضعیت منابع آبی و مدیریت آن در کشورند.
در این نشست از ایران بعد از مصر بهعنوان اولین کشورهای برداشت کننده از منابع آبی با بیش از ۹۰ درصد، ذکر میشود که طبق استانداردهای جهانی این رقم باید برابر ۴۰ درصد باشد. مصر با حدود برداشت ۴۵ درصد، دومین کشور است.
و یا اینکه متأسفانه «کشور با حدود ۱۱ میلیارد مترمکعب در سال با بیلان منفی منابع آب مواجه است» و این رقم در دشت کاشان برابر است با منفی بیش از ۶۰ میلیون مترمکعب در سال؛ با مقایسه ارقام و اعداد برداشتها و موجودیها، میتواند به عمق فاجعه عدم مدیریت منابع آبی، پی برد.
این بدان معنی ست که ما نهتنها کاهش شدید تولید و تغذیه منابع زیرزمینی را داریم، بلکه بیشترین برداشتها در سطح استانداردهای جهانی را نیز از این منابع متأسفانه داشتهایم، آیا این «مدیریت بحران آب است یا بحران مدیریت آب؟»
مدیریت آبخیزداری تا پایان سال ۹۵ تعداد حدود ۲۰ حوزه از حوزههای منابع آبی را شناسایی و مطالعه کرده است: حوزههای مهرآباد، سن سن، مشکات، جنتآباد، لتحر، سده، ابوزیدآباد، جهق و تتماج، قهرود، قمصر، فرفهان، لتحر، سده، آذران، برزک، کامو و جوشقان قالی، یک و دو میمه با مطالعات تفصیلی و حوزههای چمرود، برزک و دست کن با مطالعات توجیهی.
راه درازی در پیش است؛ برای استحصال کل آبهای حاصل از بارندگیهای سالانه، ولی رسیدن به این مقصد سخت نیست، با تأمین اعتبارات لازم و همت مدیران شهری و استانی میتواند بحران آب را در دشت هزاران ساله کاشان مهار کرد.
*کارشناس حوزه منابع طبیعی
دیدگاه شما