اجتماعی , اخبار , یادداشت

کاشان نیوز – مرتضی طاهری: دکتر عباس بهنیا ، استاد دانشگاه، شاعر، نویسنده، ادیب، مصحح و موسس گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزد اسلامی کاشان در روز شعر و ادب فارسی در ۲۷ شهریور ۱۴۰۰ به دیار باقی شتافت تا شاعران و ادیبان و دوست دارن شعر و فرهنگ را در غمی جانکاه فرو ببرد.

علاوه بر سلوک علمی استاد، متانت، ادب، مهربانی، فروتنی و عطوفت از ویژگی های بارز اخلاقی ایشان بود.

دکتر بهنیا که در جوانی به عباس قناد کاشانی معروف بود در کاشان دیده به جهان گشود.

از نوجوانی به شعر و ادبیات علاقه داشت و در نوجوانی به انجمن ادبی صبا در کاشان رفت و از محضر استادان و شاعران کاشانی همچون استاد حداد، استاد منشی و استاد مصطفی فیضی بهره برد. در انجمن صبا با سهراب سپهری نیز آشنا شد.

استاد بهنیا پس از اخذ دیپلم برای ادامه تحصیل در رشته زبان و ادبیات فارسی راهی دانشگاه تهران شد و زبان و ادبیات فارسی را نزد استادان برجسته تهران سپری کرد.

ایشان اوستا را نزد استاد ابراهیم پورداوود آموخت و زبان ایران باستان را نزد دکتر بهرام فره وشی زبان شناس برجسته آن روزگار گذراند.

متون نظم و نثر کهن فارسی را نیز نزد دکتر محمد معین و دیگر استادان دانشگاه تهران سپری کرد. سپس به کاشان آمد و بخت یاور برزکی ها بود تا دانش آموزان برزکی از آموخته های استاد در جوانی بهره ببرند.

در حدود سال های ۱۳۳۸ هجری شمسی و بعد از سیل مهیب برزک ( به سال ۱۳۳۵) آقای عباس قناد کاشانی ( معروف به دکتر بهنیا) در سن جوانی که ۱۹-۱۸ساله هستند معلم مدرسه کمال الملک می شوند و هنوز برزکیهای آن روزگار خط و سواد و دانش خود را مدیون این بزرگوار می دانند.

لازم به ذکر است مدرسه کمال الماک بنکار سال ۱۳۱۸ افتتاح شده بود و پیشتر مرحوم کبیری، مرحوم عزیزالله خان معروفی، آقای همایون فال فینی و آقایان گرسوی فینی و حجازی معلمان برزک بوده اند.

دکتر بهنیا، شب هنگام اقدام به تأسیس مدرسه «اکابر» یعنی بزرگسالان می کنند که بعضی از برزکیها سواد خواندن و نوشتن را هم در کلاس ” اکابر” ایشان آموخته اند. جالب است که منزل مسکونی ایشان در خانه ای محقر در منزل آقا سید جعفر فاطمی بوده است. جایی که سهراپ سپهری هم گاهی به این خانه به جهت نسبت فامیلی با مرحوم فاطمی رفت و آمد داشته اند. این خانه هم هنوز پابرجاست و می تواند به عنوان مکانی فرهنگی و تاریخی مورد توجه قرار گیرد.