کاشان نیوز: نوشتار حاضر، بررسی صمیمانه وضعیت راه‌آهن، و معضلات و مسائل مربوط به حوزه مسافرت و ترافیک و جابجایی ریلی است، که با نگاهی به خاطرات گذشته به مناسبت سالروز افتتاح ایستگاه راه‌آهن کاشان، توسط «احمد رضایی» یکی از پرسنل بازنشسته راه‌آهن کاشان نوشته و در اختیار کاشان نیوز قرار گرفته است.
احمد رضایی: در مورخه ۱۳۲۸/۲/۱۲شمسی، آخرین ریل در خط راه آهن قم به کاشان، در دل ایستگاه راه آهن کاشان نصب و آرام گرفت و در۱۳۲۸/۲/۲۶عملیات ریل‌گذاری در راه آهن کاشان پایان یافت. در روز ۵شنبه ۱۳۲۸/۳/۱۹به دعوت وزیر وقت راه، و بنگاه راه آهن دولتی ایران، ایستگاه راه آهن شهرمان به دست وزیر وقت راه‌آهن، آقای «حاج سیاح» در محل ایستگاه کنونی افتتاح و مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
الان از آن تاریخ ۶۳سال می‌گذرد، و این بدان معناست که عمر راه آهن کاشان بیشتر از ایستگاه‌های راه آهن اصفهان است. در مورخه ۱۳۸۶/۱۱/۱۸ در روز افتتاح و راه‌اندازی قطار کاشان به مشهد مقدس، مدیرعامل وقت راه‌آهن آقای مهندس «زیاری» گفت: یکی از دلایل تاخیر در راه‌اندازی قطار کاشان_ مشهد، ظرفیت کم خط بین کاشان، قم و تهران است، و مسیر کا شان_ قم از مدت‌ها پیش باید دوخطه می‌شد و لازم است هر جه زودتر دوخطه شود. از بهمن ۱۳۸۶تا کنون تقریبا بیش از ۶ سال می‌گذرد، جرا راه آهن شهرمان اینقدر مورد بی‌مهری در طول سالیان قرار گرفته و ایستگاه راه‌آهن کاشان آنقدر عقب‌افتاده می‌نماید؟ من ایستگاه‌هایی را می‌شناسم که عمرشان به عدد انگشتان دست هم نمی‌رسد ولی بسیار زیباتر و شکیل‌تر از ایستگاه راه‌آهن شهر کاشان است. راستی چرا؟ به جه دلیل و علتی؟ از سال‌ها پیش برنامه دو خطه کردن مسیر قم _کاشان که مدنظر و در برنامه مسئولین بوده است، به بوته فراموشی سپرده شده است. ممکن است گفته شود که در حال حاضر و به هزار و یک دلیل، و از مهم‌ترین آن، نبود بودجه، عملیاتی نمی‌شود. این جواب برای سال ۱۳۹۲ قابل قبول است، اما جرا در آن سال‌ها که هم بودجه بود و هم زمینه اجرای آن، قطار بودجه‌ها به ریلی دیگر در اصفهان رفت؟ آقای مهندس «گرانمایه پور» نماینده سابق کاشان، در جلسه‌ای اعلام نمودند که؛ نامه درخواست دو خطه کردن راه‌آهن را به وزارت راه و ترابری ارسال نموده‌اند. آن‌هم ۶ماه قبل از تاریخ۱۳۸۶/۱۱/۱۸. اما ظاهرا این نامه و درخواست‌ها خوراک موریانه‌ها شده و یا درسطل‌های کاغذ باطله جا خوش کرده‌اند. مواردی از این دست، برای کا شان ما هزاران است. کاشان بزرگی که روزگارانی نه چندان دور، عروس شهرهای ایرانش می‌خواندند . باری، به خوبی بیاد دارم و در دفتر خاطراتم تحت عنوان «خاطرات سال‌های اداره» نیز مکتوب کرده‌ام که دو حادثه مهم راشاهد بودم . یکی حادثه‌ای که در تاریخ ۱۳۸۵/۹/۲۶در ایستگاه راه‌آهن «دهنار» نزدیک «سن سن» واقع در ۳۵ کیلومتری کاشان اتفاق افتاد، که لطف همیشه گی خدا شامل شد و کشته ندادیم. ولی ۱۰نفر زخمی دادیم ومسافرانی که دجار شوک شده بودند. هر کس در صحنه حاضر بود، خبر این‌که مسافری کشته نشده است را باور نمی‌کرد. و حادثه دیگر آن‌هم در همین حوالی «دهنار» روبه‌روی ایستگاه «آب‌شیرین» که اگر اشتباه نکرده باشم، مورخه ۱۳۸۸/۷/۲۶بود. صد البته وقوع این‌گونه حوادث طبیعی است و نمی‌توان جلو حوادث را صددرصد گرفت و کسی به دنبال مقصر نیست. برایم عجیب و غیر قابل توجیه است که قریب ۴۰سال است که تنها جاده قابل دسترسی به مسیر طول خط ایستگاه «دهنار» از جاده اصلی خاکی که جه عرض کنم، چاله‌دره‌ایی است، وهنوز که هنوز است آسفالت نشده، و آن روزهای حادثه و حتی سال‌ها قبلش نیز، ده‌ها نا مه درخواست برای آسفالت شدنش رد وبدل شد، و هر ارگانی مسئولیت آن‌را به دیگری محول نمود و دست آخر بی آسفالت ماند که ماند. نمی‌دانید نیروهای امدادگر و مردمی با چه بدبختی و فلاکتی، وسایل نقلیه، آذوقه و آمبولانس و… را از این جاده خراب عبور دادند. چگونگی عبور و نجات مصدومان و حادثه دیده‌گان خود قصه‌ای و غصه‌ای دیگر است. این بنده ناچیز در آن‌جا حضور داشتم و شاهد حضور همه مسئولین اعم از راه‌آهن و دیگر مسئولین از ارگان‌های دیگر که به محل آمده بودند و در مقابل دوربین‌ها قول آسفالت دادند، ولی به محض خاموش شدن دوربین گویی صدای ناله این جاده خاکی نیز در گلو خفه شد، بودم. حالا نیز که بعد ۳۰ سال به ایستگاه راه‌آهن گذری و گزاری دارم، با نگاه به درب ورودی آن، از صمیم دل آه می‌کشم که چرا راه دسترسی به ایستگاه اینقدر کور، تنگ، و دشوار است. آخر اگر خدای ناکرده اتفاقی ناخواسته رخ دهد و ماشین‌های آتش‌نشانی بخواهند در اسرع وقت وارد ایستگاه شوند، باید بقول معروف آنقدر لقمه را دور سر بچرخانند تا گرسنه جان دهد. جای پارکینگی هم که نداریم. البته با تمام مشکلاتی که هست، کارهای خوب و قشنگی نیز هر چند دیر انجام شده. ولی به قولی ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است. الحق والانصاف با حضور آقای مهندس «ماسوری» مدیریت محترم و ایثارگر جدید که یک سالی هست در اداره کل راه‌آهن اصفهان منصوب شده‌اند، صادقانه تلاش‌هایی صورت می‌گیرد. همجنین آقای مهندس «جهانگیری» که به تازگی بعنوان مدیر پایانه ریلی کاشان، منصوب شده، در این مدت کم، فعالیت‌های چشمگیری انجام داده‌اند و می‌دهند که شایسته تقدیر است. گویا افق تازه‌ای رو به ایستگاه راه‌آهن کاشان باز شده است: ساختن سالن چند منظوره ورزشی که برای ایستگاه ضروری بود و آن‌روزها هرگاه آن‌را بیان می‌کردیم، چغلی ما را به بالادست‌ها می‌کردند. همچنین تلاش بیشتر برای رفع عقب‌افتادگی‌های گذشته ایستگاه بسیار مشهود است.گوش شیطان کر! مثل این‌که آهسته آهسته می‌رود که چغلی بدخواهان بی‌اثر شود . انشااله روز به روز مشکلات کمتر و کمتر و حل خواهد شد و دست دوستان بدگوی ما بسته‌تر. به‌قول شاعر معروف که می گوید: هر کس بد ما به خلق گوید/ ما چهره ز غم نمی‌خراشیم ما خوبی او به خلق گوییم/تا هر دو دروغ گفته باشیم التماس دعا.
کاشان نیوز: نوشتار حاضر، بررسی صمیمانه وضعیت راه‌آهن، و معضلات و مسائل مربوط به حوزه مسافرت و ترافیک و جابجایی ریلی است، که با نگاهی به خاطرات گذشته به مناسبت سالروز افتتاح ایستگاه راه‌آهن کاشان، توسط «احمد رضایی» یکی از پرسنل بازنشسته راه‌آهن کاشان نوشته و در اختیار کاشان نیوز قرار گرفته است.
دیدگاه شما