کاشان نیوز: سهراب سپهری شاعر، نویسنده و نقاش ایرانی و از مهم‌ترین شاعران معاصر ایران است و شعر‌هایش به زبان‌های بسیاری از جمله انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و ایتالیایی ترجمه شده‌است. وی در۱۵ مهر ۱۳۰۷ در کاشان متولد شد و در ۱ اردیبهشت ۱۳۵۹ تهران پس از ابتلا به بیماری سرطان خون در بیمارستان پارس تهران درگذشت.
وی در ابتدا به سبک نیمایی شعر می‌سرود ولی بعد‌ها رویه خودش را باز شناخت. در این شیوه جدید سهراب سپهری بر دیدگاه انسان مدارانه و آموخته‌هایی که از فلسفه ذهن فرا گرفته بود به شیوه جدیدی دست یافت که «حجم سبز» شیوه تکامل یافته سبکش محسوب می‌شود. وی عادت داشت که دور از جامعه آثار هنری‌اش را خلق کند و برای رسیدن به تنهایی‌هایش «قریه چنار» و کویرهای کاشان را انتخاب کرده بود. از معروف‌ترین شعرهای وی می‌توان به: نشانی، صدای پای آب و مسافر را نام برد که شعر صدای پای آب یکی از بلند‌ترین شعرهای نو زبان فارسی است
.
آثار منظوم سهراب عبارت‌اند از :هشت کتاب (مجموعه اشعار) شامل: مرگ رنگ، زندگی خواب‌ها، آوار آفتاب، شرق اندوه، صدای پای آب، مسافر، حجم سبز، ما هیچ، ما نگاه. وی کتابی نیز به نثر دارد به نام،اتاق آبی.
وی در نقاشی نیز دستی داشت و از دستاوردهای زیبایی‌شناختی شرق و غرب بهره‌مند گشته بود که این تاثیر‌ها در آثارش جلوه گر بودند. در آثار نقاشی‌اش رویکرد نوین و متفاوتی داشت به طوریکه فرم‌های هندسی نخودی و خاکستری رنگش با تمامی نقاشان فیگوراتیو همزمانش متفاوت بود. او در نقاشی به شیوه‌ای موجز، نیمه انتزاعی دست یافت که برای بیان مکاشفه‌های شاعرانه‌اش در طبیعت کویری کارگشا بود. سپهری بیشتر نمایشگاه‌های داخلی آثار نقاشی‌اش را در «گالری سیحون» برگزار می‌کرد و عادت نداشت که برای روز معرفی در نمایشگاه شرکت کند.
از آثار او می‌توان به «طبیعت بیجان
» ۱۳۳۶، «شقایق‌ها، جویبار و تنه درخت» ۱۳۳۹، «علف‌ها و تنه درخت» ۱۳۴۱، «ترکیب بندی با نوارهای رنگی» ۱۳۴۹، «ترکیب بندی با مربع‌ها» ۱۳۵۱ و «منظره کویری» ۱۳۵۷ اشاره کرد.
در سال ۱۳۵۸، ناراحتی جسمی سهراب آغاز و علائم سرطان خون در وی نمایان شد. در دی ماه همین سال جهت درمان به انگلستان سفر می‌کند و اسفند ماه به ایران باز می‌گردد.
سرانجام اول اردیبهشت ۱۳۵۹ ساعت ۶ بعد ازظهر، در بیمارستان پارس تهران جان به جان آفرین تسلیم کرد. فردای آن روز با همراهی چند تن از اقوام و دوستش محمود فیلسوفی، صحن امامزاده سلطان علی، روستای مشهد اردهال واقع در اطراف کاشان می‌یزبان ابدی سهراب گردید.
اگرچه سپهری سفارش کرده بود که جنازه‌اش در «گلستانه» مزرعه‌ای در نزدیکی روستای چنار کاشان به خاک سپرده شود، اما دوستان نزدیک ا
و از بیم تخریب مزار توسط سیل، جنازه او را در صحن امامزاده «سلطانعلی‌بن امام محمد باقر»، واقع در مشهد اردهال دفن نمودند.
ابتدا بخاطر مخالفت عده‌ای از متحجرین آرامگاهش سنگ قبری نداشت و با قطعه آجر فیروزه‌ای رنگ مشخص بود و سپس سنگ نبشته‌ای از هنرمند معاصر، رضا مافی، با قسمتی از شعر «واحه‌ای در لحظه» از کتاب حجم سبز از سهراب، جایگزین شد:
به سراغ من اگر می‌ایید
نرم و آهسته بیایید
مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من
این سنگ در مهر ۱۳۸۴ با بی‌دقتی کارگران و به علت سقوط مصالح ساختمانی بر روی آن، شکست و با سنگ سفیدرنگ دیگری که سعی شده‌بود با سنگ قبلی شباهت 
داشته‌باشد تعویض شد.
در ۲۹ اسفند ۱۳۸۷، سنگ بزرگ‌تر سیاهرنگی بر روی سنگ سفید نصب گردید.
دیدگاه شما