کاشان نیوز-جابرتواضعی:
جشنواره امسال، سال غیبت بزرگ فیلمنامهنویسان حرفهای هم بود. کسانی که کار اصلیشان در سینما فقط و فقط نوشتن سناریو برای دیگران است و سودای کارگردانی ندارند.
اگر به اسمورسم عوامل اصلی فیلمهای امسال نگاه کنید میبینید که هزار ماشاالله همه فیلمنامهنویساند.
یعنی همه فیلمنامه را خود کارگردانها نوشتهاند. در میان آنها سه فیلمنامهنویس حرفهای دیده میشود که اینجا در مقام کارگردان هم ظاهرشدهاند. کامبوزیا پرتوی، پیمان معادی و رضا مقصودی. این وسط فقط بهروز شعیبی و مهران احمدی فیلمشان را بر اساس فیلمنامه دیگران ساختهاند.
میگویند همه ایرانیها شاعرند، مگر اینکه خلافش ثابت شود. در سینما هم اصل بر این است که همه کارگردانها فیلمنامهنویساند. اینکه مشکل اساسی سینمای ایران، فیلمنامه است، به یک جمله تکراری و مهوع تبدیل شده؛ اما هنوز موضوعیتاش را از دست نداده است. قصههای اکثر فیلمها دور خودشان میچرخند و از اواسط کار معلوم است که فیلمنامهنویس که معمولاً همان کارگردان است نمیداند باید چه بلایی سر آدمها بیاورد.
فیلمنامه نطفه اصلی فیلم است؛ اما انگار هنوز این تصور ناقص دربارهاش وجود دارد که چون یک کار فردی است و مثل بخشهای دیگر تولید پرسروصدا نیست، پس از همه راحتتر است و خودمان از پسش برمیآییم. چه لزومی دارد که پول بیزبان را خرجش کنیم؟! این تصور غلط را چه طور باید اصلاح کرد؟
ار قضا فیلم مغزهای زنگ زده فیلنامه خوبی داشت اما در کل حرفتان متین