منصوری با مثبت ارزیابی کردن گزارش100 روزه روحانی گفت:
دولت محدودیت ها را رفع کند
کاشان نیوز: به نقل از اعتماد/فرشاد اعظمي: حسن روحاني، هفته گذشته به قول خود وفا كرد و با حضور در صدا و سيما گزارشي از كارنامه صد روزه دولت به مردم ارائه كرد تا مردم و همچنين مسوولان در جريان آخرين وضعيت كشور قرار بگيرند. تشريح اقدامات صد روزه دولت و همچنين آخرين وضعيت كشور در حوزه هاي مختلف اعم از اقتصادي و سياسي پيش و پس از انتخابات رياست جمهوري مهم ترين محورهاي سخنان رياست جمهوري با مردم بود. گزارشي كه با وجود استقبال خوب مردمي نقد و انتقادهاي برخي از مسوولان را نيز به همراه داشت. قشر عظيمي از اين منتقدان كه به حاميان دولت احمدي نژاد مربوط مي شوند در پي انتشار آمار و ارقام كارنامه دولت دهم از سوي روحاني، گزارش صد روزه روحاني را فرافكني، بدون استناد و غيرواقع بينانه خواندند و بر اين نظر هستند كه دولت نمي تواند يكجانبه به تخريب كساني بپردازد كه نمي توانند از خود دفاع كنند. عليرضا زاكاني، نماينده اصولگرايي كه از نمايندگان حامي احمدي نژاد در مجلس محسوب مي شود اين گزارش را غيرواقع بينانه خوانده است و تخريب دولت هاي پيشين را يك بدعت بد دانسته و روحاني را پايه گذار آن مي داند. عباسعلي منصوري آراني، عضو كميسيون امنيت ملي و سياست خارجه مجلس نظر ديگري در رابطه با اين گزارش دارد و ضمن دفاع از آن در گفت وگو با « روزنامه اعتماد» مي گويد: روحاني در اين گزارش سعي داشت كه با بيان واقعيات دولت و وضعيت كشور، مخالفان را ساكت و آنان را در قبال عقب ماندگي هاي كشور توجيه و محدوديت هاي دولت را براي مردم بازگو كند. او همچنين به محدوديت هاي دولت اشاره مي كند و معتقد است كه دولت بايد تحقق شعارهاي انتخاباتي را اولويت خود در امور داخلي قرار دهد.
نظر شما به عنوان يكي از نمايندگان مجلس درباره گزارش صد روزه دولت چيست؟ گزارش در كليات خوب و قابل دفاع بود. دولت توجه خوبي به حوزه هاي اقتصادي و امور بين الملل داشت البته اين اقدامات كافي نيست ولي در حد و اندازه صد روز مناسب و قابل دفاع است چراكه در صد روز كاري بيش از اين نمي توان انجام داد. برخي از جناح هاي سياسي به ويژه حاميان احمدي نژاد نسبت به اين گزارش انتقاد داشتند و معترض بودند كه چرا بايد در گزارش صد روزه دولت، عملكرد دولت پيشين مورد انتقاد قرار بگيرد. گزارش صد روزه دولت تنها به دولت نهم و دهم مربوط نبود كه عده يي بخواهند قاطعانه آن را رد كنند و قابل دفاع نخوانند البته در اين گزارش آقاي روحاني در بخش هايي نقاط ضعف دولت نهم و دهم را براي مردم بازگو كرد كه غير مستند نبود ولي بهتر بود كه بيشتر به نقاط قوت دولت دهم اشاره مي شد تا جايي براي نقد ديگران باقي نماند و عده يي نخواهند گزارش صد روزه را زنگ انشا يا نوعي تسويه حساب بخوانند و راه را براي پذيرش حرف هاي دولت بازتر مي كردند چون بايد قبول كنيم كه هنوز عده يي حامي احمدي نژاد هستند.
فراتر از نقد حاميان احمدي نژاد به گزارش صدروزه، شما چه نقدي به اين گزارش وارد مي دانيد؟ در اين برنامه بهتر بود كه كارشناسان بهتر در مسائل ورود پيدا مي كردند و سوالات قوي تري مي پرسيدند تا مسائل براي مردم روشن تر شود و از تعريف و تمجيد هاي بي جهت پرهيز مي كردند تا انتقادهاي كمتري به اين گزارش وارد و بحث تخصصي تر دنبال شود.
فكر مي كنيد كه آقاي روحاني چرا به اقدامات دولت پيشين اشاره كرد؟ من فكر مي كنم كه آقاي روحاني به علت اينكه تحت فشار مخالفان خود قرار داشته تصميم به ارائه كارنامه دولت پيشين گرفته است. روحاني در اين گزارش سعي داشت كه با بيان واقعيات دولت و وضعيت كشور مخالفان را ساكت و آنان را در قبال عقب ماندگي ها توجيه كند و محدوديت هاي دولت را براي مردم بازگو كند تا مردم به عنوان حاميان و مخاطبان اصلي دولت توقع بيش از اندازه از روحاني و كابينه او حداقل تا پايان سال 92 نداشته باشند.
بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه انتقاد حاميان احمدي نژاد از گزارش صد روزه دولت درست نبوده است؟ حاميان احمدي نژاد بر اين نظر هستند كه روحاني در گزارش صد روزه خود به دنبال فرافكني يا فرار رو به جلو بوده است در حالي كه اينچنين نيست. يكي از دلايل اصلي اين اقدام روحاني به آمار و ارقام غلط دولت پيشين بازمي گردد كه توقع كاذبي براي مردم ايجاد كرده بود به همين خاطر لازم بود كه آمار واقعي به مردم ارائه مي شد كه اگر اين آمار و ارقام به سمع مردم و مسوولان از طريق رسانه ملي نمي رسيد ممكن بود مخالفان دولت را در تنگناي شديد قرار بدهند لذا اين كار خوب و سنجيده يي بود.
آقاي روحاني در بخشي از گزارش صد روزه خود به مخالفت برخي از جناح هاي سياسي در همين صد روز با دولت اشاره كردند و در اين ميان از صدا و سيما نيز نام بردند. فكر مي كنيد دليل اين جبهه گيري ها با دولت در چيست؟ مخالفت جناح هاي سياسي با دولت را مي توان تا حدودي بنا بر اهداف جناحي و سياسي پذيرفت كه البته اين مخالفت ها بايد بر اساس نقدهاي سازنده و خارج از تعصب و مغرضانه باشد. اما درباره صدا و سيما اين موضع گيري هاي جناحي نمي تواند قابل پذيرش باشد چون صدا و سيما موظف است كه فراجناحي و فارغ از نگاه هاي سياسي به نقد و بررسي شرايط روز كشور بپردازد: اتفاقي كه در دولت يازدهم كمتر از صدا و سيما ديده شد و بايد منصفانه بپذيريم كه اين سازمان برخلاف وظايف و تعهداتش كه يك رسانه ملي خوانده مي شود ديد جناحي و گروهي به موضوعات سياسي دارد كه مي تواند ضربات جبران ناپذيري به اين سازمان وارد كند.
اين ضربات جبران ناپذير چه خواهد بود ؟ اين سازمان اگر با تمام گروه ها و جناح هاي سياسي داخل كشور در چارچوب نظام و منافع ملي همراه نباشد و از نگاه تك بعدي خارج نشود باعث بي اعتمادي مردم به خودش مي شود و مردم را به سوي رسانه هاي بيگانه و ماهواره ها مي كشاند: محبوبيت ماهواره ها زماني رخ مي دهد كه مردم احساس كنند صدا و سيما حرف هاي دلشان را نمي زند يا از بيان حقايق و واقعيات كشور سر باز مي زند. امروز ما هنوز به آن مرحله نهايي نرسيديم ولي مردم به اين احساس رسيده اند كه صدا و سيما منحصر به يك جناح يا ارگان خاص است و اهداف آنان را پياده مي كند. اين احساس و تفكر گرچه جدي نشده و قطعيت پيدا نكرده ولي سرآغاز مسيري است كه پايان خوبي براي صدا و سيما و تعامل آن با مخاطبانش ندارد.
همان طور كه آقاي روحاني گفتند، صدا و سيما بين دولت يازدهم ودهم تبعيض قائل مي شود. اين تبعيض بخش ديگري از فراجناحي بودن اين سازمان را كمرنگ مي كند. بله در همين صد روز مصداق هاي روشني از تبعيض قائل شدن صدا و سيما شاهد بوديم اما حرف ما اين نيست كه صدا و سيما به هماني شكلي با روحاني رفتار كند كه با احمدي نژاد رفتار مي كرد بلكه انتقاد ما بر اين است كه نه آن تعريف و تمجيد ها درست بود و نه اين هجمه و تخريب ها. صدا و سيما بايد منصفانه عمل كند. در يك جمله صدا و سيما بايد با حضور كارشناسان غيرگزينشي به نقد و بررسي منصفانه تمام دولت ها و مسوولان فارغ از نگاه هاي سياسي بپردازد و شاهد آن نباشيم كه يك دولتي خيالش از بابت صدا و سيما راحت باشد و مطمئن شود كه هركاري انجام دهد مورد نقد رسانه ملي قرار نمي گيرد.
يكي از نقدهايي كه در اين ماه ها به صدا و سيما وارد مي شود مربوط به نحوه دعوت كارشناسان به برنامه هاي تحليلي است. در برنامه هاي تحليلي و تخصصي مي طلبد كه كارشناس مشرف به مسائل روز دعوت شوند. يك برنامه سياسي يا اقتصادي زماني مي تواند موفق و پرمخاطب باشد كه كارشناسان مسلط به آن حوزه و همچنين دعوت شده از جناح هاي مختلف داخلي باشند به عنوان مثال در يك برنامه سياسي چه خوب است كه هم اصلاح طلبان و هم اصولگرايان دعوت باشند وگرنه دعوت از يك جناح نمي تواند مباحث را از نگاه هاي مختلف داخلي نقد و بررسي كند. علاوه بر اين بايد در برنامه ها هم موافق و هم مخالف حاضر باشد و از نظرات خود دفاع كند.
دولت در عمر صد روزه خود توانست موفقيت هايي را در امور بين المللي و حوزه ديپلماسي داشته باشد با اين حال بيشتر نقدها معطوف به همين اقدامات بود. علت اين مخالفت ها را در چه مي بينيد؟ موفقيت دولت در هر زمينه يي كه باشد باعث محبوبيت آن مي شود. همان طور كه ديديد پس از توافقنامه ژنو، سطح اميدواري مردم بيش از پيش افزايش پيدا كرد و محبوبيت دولت را نزد مردم بالابرد لذا طبيعي است كه عده يي مغرضانه بخواهند با دولت مخالفت كرده و اقدامات آن را كوچك بخوانند البته اين مخالفان محبوبيت دولت، حساب جدايي از منتقدان منصف را دارند و نمي توان منتقدان دلسوز نظام و مردم را مخالف مردم و محبوبيت دولت دانست. با اين حال عده يي هستند كه نمي خواهند دولت نزد مردم محبوب شود و مخالفت مغرضانه با تحركات ديپلماسي دولت با وجود حمايت يكصداي نيروهاي داخلي و مردمي از مصاديق بارز همين امر است.
نظر شما در رابطه با كارنامه ديپلماسي دولت چيست؟ خوشبختانه اقدامات خوبي در اين حوزه از سوي دولت در همين صد روز شكل گرفت و بنا بر تحقيقات بنده و ساير نمايندگان از حوزه هاي انتخابي يك رضايت عمومي از تيم مذاكره كننده و وزارت امور خارجه به ويژه آقاي ظريف وجود دارد. به اعتقاد من سياست خارجي روحاني، پاشنه آشيل دولت او است و حتي مي تواند با استفاده از اين حوزه در ساير حوزه هاي مهم كشور از جمله اقتصاد و سياسي به موفقيت برسد. به تعبير ديگر دولت با توجه به ارتباط سياست خارجي و اقتصاد به خوبي در اين حوزه ورود پيدا كرده و توانسته محبوبيت خود را بين جناح هاي سياسي و عامه مردم ارتقا دهد.
فكر مي كنيد هجمه هاي عليه سياست خارجه دولت تا كجا ادامه پيدا كند؟ سياست خارجه يكي از مهم ترين حوزه هاي دولت است لذا طبيعي است كه مورد هجمه مخالفان جناحي دولت قرار بگيرد چراكه تضعيف در اين حوزه ضعف در حوزه هاي ديگر را به همراه دارد و مي تواند دولت را متضرر و محبوبيت آن را نزد مردم كم كند يا حتي آن را به انزوا بكشاند بنابراين نمي توان پاياني براي اين مخالفت ها پيش بيني كرد. توصيه من به دولت اين است كه هرگز از سياست خارجي غافل نشود.
در سياست داخلي چطور؟ آيا دولت مي تواند در امور داخلي كشور موفق باشد؟ بحث سياست داخلي ما با سياست خارجي تفاوت هاي به مراتب پيچيده تري دارد. دولت براي موفقيت در سياست داخلي بايد مردم را در اولويت قرار بدهد و مطمئن باشد كه با داشتن مردم و همراهي مردم مي تواند گام هاي به مراتب بلندتري بردارد و همان طوري كه در توافقنامه ژنو و اجلاس عمومي نيويورك توانست با توجيه جوامع بين المللي مخالفان نظام را منزوي و مغلوب كند در سياست داخلي نيز با تكيه بر پشتوانه مردمي و توجه ويژه به مردم مي تواند چنين اتفاقي را رقم بزند كه البته اين اتفاق كار آسان و ساده يي نيست.
براي تقويت محبوبيت دولت در امور داخلي دولت بايد چگونه قدم بردارد و در اين راه با چه موانعي روبه رو است؟ همراه كردن مردم و تبديل آنان به حاميان دولت تنها با تحقق شعارهاي انتخاباتي و برآورده شدن خواسته هاي آنان محقق مي شود چراكه مردم در انتخابات به خاطر اهداف و شعارهاي متفاوت روحاني به او راي دادند و خواسته هاي خود را در پيروزي او ديدند بنابراين لازم است كه دولت به جاي چيدمان جديد در امور داخلي خود همان وعده ها و برنامه هاي خود را در انتخابات اولويت دهد و پس از برآورده شدن كامل آنان به فكر برنامه هاي جديد در امور داخلي باشد.
تحقق شعارهاي انتخاباتي چرا بايد براي دولت سخت باشد؟ بخشي از اين سختي به توقع كوتاه مدت مردم بازمي گردد چون مردم مي خواهند هرچه زودتر خواسته هاي آنان به ويژه در بخش معيشتي مرتفع شود به همين خاطر بود كه روحاني در گزارش صد روزه دولت واقعيات را بازگو كرد تا مردم رفع مشكلات را در كوتاه مدت طلب كنند چراكه اگر نيازهاي مردم در بازه زماني مطلوب شان برآورده نشود رفته رفته نااميد مي شوند و از دولت روي برمي گردانند. به همين خاطر دولت جهت جلوگيري از نااميدي مردم توقعات كوتاه مدت مردم را به ميان مدت و حتي بلندمدت تبديل كند. البته بخشي از اين نيازها همچون اشتغالزايي و تورم را نمي توان خيلي به عقب انداخت و لازم است كه دولت تدابير ويژه يي را در اين زمينه اتخاذ كند. استفاده از جامعه شناسان و روانشناسان جهت ارتقاي سطح رواني و اميدواري مردم يكي از همين راهكارهاست كه بايد مورد توجه دولت قرار بگيرد. البته دولت نمي تواند در بلندمدت اميدواري محض را مدنظر خود قرار دهد چون در بلندمدت و بدون نتيجه ياس و نااميدي به وجود مي آورد و حاميان را به مخالفان تبديل مي كند.
علاوه بر اين دولت آقاي روحاني در گزارش صد روزه خود چند مرتبه به محدوديت هاي دولت به ويژه در مباحث سياسي و امنيتي كه به شعارهاي انتخاباتي او مربوط مي شود، اشاره كرد. فكر مي كنيد اين محدوديت و عدم تعامل قوا با دولت چقدر مي تواند براي دولت دردساز شود؟ از محدوديت هاي دولت نمي توان عدم تعامل قوا با دولت را نتيجه گرفت و لازم است كه علت اين محدوديت ها را بررسي كرد چون ممكن است خواسته دولت فراتر از قانون باشد كه در اين صورت اسم آن محدوديت نيست كه چنين تجربه يي را ما در دولت دهم نيز داشتيم كه رييس دولت خواسته هاي مغاير با قانون داشت و در پاسخ بي توجهي ها، قوا آن را لجبازي يا عدم تعامل مي دانست ولي اگر قوا بر خلاف قانون و طبق اختياراتي كه به دولت داده شده است نخواهد با دولت همكاري كند نمي توان قابل قبول باشد.
در برنامه هاي تبليغاتي آقاي روحاني بر باز شدن فضاي سياسي اشاره شده بود. رفع محدوديت روزنامه نگاران و همچنين رسيدگي هرچه سريع تر به پرونده موسوي و كروبي از مصاديق همين شعارها بود كه به نظر مي رسد دولت در تحقق آنها با موانعي روبه رو است. متاسفانه يكي از اشكالاتي كه در همه دولت ها وجود دارد اين است كه پرداختن به مسائل در سطوح پايين انجام مي گيرد يا خيلي زود رسانه يي مي شود به نظر من آقاي روحاني براي رفع موانع موجود در تحقق شعار هاي انتخاباتي خود بهتر است كه ديدار و گفت وگوهاي مستمر و دقيقي با سران قوا داشته باشد و موانع خود را با صراحت با مردم در ميان بگذارد تا حاميان دولت در علت محقق نشدن خواسته هايشان با سوءبرداشت روبه رو نشوند و واقعيات را بدانند كه چرا يك هدف يا يك برنامه به نتيجه نمي رسد تا مردم بدانند كه دولت به دنبال خواسته هاي مردم و شعارهاي انتخاباتي است وگرنه اينكه بگويند «نمي گذارند» را هم احمدي نژاد مي گفت. توصيه من به آقاي روحاني در رابطه با پرونده حصر شدگان و همچنين زندانيان 88 اين است كه راه حل را در راس دنبال كند چون غير از مسوولان راس نظام كسي نمي تواند اين خواسته را برآورده كند
گزارش در كليات خوب و قابل دفاع بود. دولت توجه خوبي به حوزه هاي اقتصادي و امور بين الملل داشت البته اين اقدامات كافي نيست ولي در حد و اندازه صد روز مناسب و قابل دفاع است چراكه در صد روز كاري بيش از اين نمي توان انجام داد. برخي از جناح هاي سياسي به ويژه حاميان احمدي نژاد نسبت به اين گزارش انتقاد داشتند و معترض بودند كه چرا بايد در گزارش صد روزه دولت، عملكرد دولت پيشين مورد انتقاد قرار بگيرد. گزارش صد روزه دولت تنها به دولت نهم و دهم مربوط نبود كه عده يي بخواهند قاطعانه آن را رد كنند و قابل دفاع نخوانند البته در اين گزارش آقاي روحاني در بخش هايي نقاط ضعف دولت نهم و دهم را براي مردم بازگو كرد كه غير مستند نبود ولي بهتر بود كه بيشتر به نقاط قوت دولت دهم اشاره مي شد تا جايي براي نقد ديگران باقي نماند و عده يي نخواهند گزارش صد روزه را زنگ انشا يا نوعي تسويه حساب بخوانند و راه را براي پذيرش حرف هاي دولت بازتر مي كردند چون بايد قبول كنيم كه هنوز عده يي حامي احمدي نژاد هستند.
عالی است