کاشان نیوز-محمد مشهدی: دوشنبه ۲۷ دی ماه آقای مهندس سید محمد بهشتی شیرازی (متولد ۱۳۳۰ تهران) رئیس پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی برای ارائه سخنرانی در برنامه زنگ اندیشگاه دانشگاه کاشان و انعقاد تفاهم‌نامه با این دانشگاه به کاشان آمد. پیش از جلسه سخنرانی گفتگویی چندساعته با رئیس معاونان و اعضای هیئت‌علمی دانشکده معماری و هنر و مرکز پژوهشی کاشان شناسی داشت و در پایان آن تفاهم‌نامه به امضای ایشان و رئیس دانشگاه رسید. جلسه سخنرانی ایشان نیز ساعت چهارده و نیم در تالار آزادی پس از سخنران آقای دکتر زراعت انجام شد که گزارش آن در مطبوعات محلی انتشار یافت.
نکته قابل‌توجه استقبال بسیار خوب از این سخنرانی بود که چند علت داشت. یکی اینکه آقای بهشتی از چهره‌های فرهنگی و از مدیران باسابقه میراث فرهنگی هستند و سال‌ها از مدیران میراث فرهنگی بوده و سابقه درخشانی در مسائل مربوط به فرهنگ معماری و میراث فرهنگی دارند. از این جهت مخاطبان زیادی از داخل شهر هم برای شنیدن سخنان ایشان آمده بودند.
«کاشان کجاست؟ آیینه تمام‌قد کیمیاگری ایرانیان» موضوع سخنرانی آقای بهشتی بود که با توجه به توانایی ایشان در اقناع مخاطب، تخصص ایشان در معماری و همین‌طور سابقه آشنایی با معماری تاریخی کاشان که از همان ایام دانشجویی مستمراً ادامه داشته است، سخنانشان رضایت خاطر مخاطبان را نیز فراهم آورد.
درواقع سخنان مهندس بهشتی حقایقی بود که برای مدیران، صاحب‌نظران، دست‌اندرکاران و علاقه‌مندان به میراث فرهنگی و توسعه منطقه بسیار لازم و سودمند بود. صرف‌نظر از برخی دلایل و مقدمات تاریخی نادقیق، اما مدعا و مدلول ایشان کاملاً درست بود و آن اینکه «کاشانی‌ها باید شهر خود، سابقه صنعتی، تمدنی و فرهنگی منطقه، ویژگی‌های اساسی و افتخارآمیز و جایگاه خود را به عنوان شهروند بشناسند.» چیزی که از نان شب برای آن‌ها واجب‌تر است.
نکته جالب اینکه همه کسانی که در معماری تاریخی صاحب‌نظر و صاحب ذوق هستند در شگفت‌اند که چرا کاشانی‌ها اهمیت شهر خود را نمی‌دانند؟ دوست همکار عزیزی هم دارم که صاحب‌نظر معماری است و شیفته کاشان و متعجب از بی‌توجهی مردم منطقه به شهرشان. به من می‌گوید «آخر ما به چه زبانی به شما بگوییم شهر شما جایگاه والا و بی‌همتایی دارد.» این جمله‌ای است که دائم تکرار کرده و افسوس می‌خورد که چرا مردم و مدیران به فکر این گوهر بی‌مثال نیستند.
به هر حال درک این نکته که چرا کاشان به رغم سابقه و امتداد عظیم تمدنی و فرهنگی و صنعتی هنوز نتوانسته جایگاه خود را در ایران و جهان آن طور که باید و شاید احراز کند مربوط به ویژگی‌هایی است که در خود دارد. درواقع ما همیشه جایگاه شهری نامور داشته‌ایم اما نتوانسته‌ایم خود را به عنوان یکی از قطب‌های فرهنگی و صنعتی و سیاسی کشور مطرح نموده و حداقل از امکانات سیاسی مانند مرکزیت استان برخوردار شویم.
ما همیشه یک جا کم می‌آوریم؛ کجا؟ به نظر من ما کاشانی‌ها نگاه در بعد جمعی نگاه کلان نداریم، گرچه در ابعاد فردی بعضاً به نسبت بسیار زرنگ هستیم و موفقیت‌های خوبی نصیبمان می‌شود اما در بعد جمعی و کلان یک نوع کوتولگی فکری در ما به چشم می‌خورد. به‌بیان‌دیگر آقا شدن و آقایی کردن نه با تقلا کردن حل می‌شود و نه با پول، بلکه لوازم زیادی دارد ازجمله فرهنگ و دانش.
جناب دکتر عالی بود خصوصا آخرین جمله که نیازمان فقط وفقط فرهنگ ودانش است