کاشان نیوز ــ علیرضا توحیدی: این روزها تیم والیبال «متین ورامین» در برزیل در جام باشگاههای جهان حضور دارد. تیمی که در تمام فصل بعد از «باریجاسانس» بود و با حسرت به جایگاه تیم کاشان نگاه میکرد.
در سال ۹۲ تیم والیبال باریج اسانس کاشان پرمهرهترین باشگاه بود و بیشترین بودجه را برای بستن تیمی قوی پرداخت. کارشناسان معتقدند این تیم بیش از ۱۱ میلیارد تومان خرج بازیکنانی کرد که نتوانستند به جمع ۴ تیم برتر راه یابند.
«امیر غفور» برند و نماینده والیبال کاشان و باریج اسانس است. اما توجه زیاد به یک بازیکن معضلات خاص خود را دارد. هنگامی که «مصطفی کارخانه» به کاشان آمد، به فراست دریافت که جایگاه «غفور» بسیار فراتر از یک بازیکن عادی است. او در ۵ ساله اخیر توانسته بود با بازیهای خوب خود تیم کاشان را از لیگ استانی به لیگ دسته یک و برتر بیاورد. کارخانه برای جذب بازیکن از نظرات «غفور» استفاده کرد، و در تمرین و مسابقه نظرات کاپیتان «غفور» بر روند مسابقات تاثیر داشت.
«مهدوی» پاسور تیم به خوبی میدانست غفور نیاز به چه پاسهایی دارد. تماشاگران کاشانی عادت داشتند بیش از نیمی از وقت مسابقه را به تشویق این ملیپوش ارزنده سپری کنند. این یعنی کاهش انگیزه سایر بازیکنان.
اگر غفور بخواهد در والیبالش پیشرفتی داشته باشد، باید به بازی در سایر تیمها بیاندیشد. درست مثل «فرهاد قائمی» بازیکن گنبدی که در فصل ۸۲ به کاشان آمد. در این صورت بازیکن متوجه میشود آنچه باعث تشویق او میشود، بازیهای خوب است نه همشهری بودن. در این صورت وظیفهای بیش از یک بازیکن بر دوش خود حس نمیکند و برای تغییرات تاکتیکی فکرش به مربی تحمیل نمیشود.
امیر غفور یک بازیکن کاشانی است و برای کشف و پرورش او باشگاه باریج اسانس بیشترین زحمت را متقبل شده است اما برای رشد و بالندگی باید چند فصل به دور از این گلخانه مطبوع و دوستداشتنی باشد. این هم به نفع اوست و هم باشگاه باریج.
لطفا از داداش غفور فـــــــــــــــیـــــــــــــــــــلم بگذارید
من هم با نظر نگارنده مطلب موافقم.شاید بازی برای غفور در کاشان تکراری شده و کسانی که از نزدیک بازیهای امسال او را تماشا می کردند بوضوح میتوانستند متوجه بی انگیزگی او در بازیها شوند.