کاشان نیوز: از جمله گروه‌های مطرح موسیقی در کاشان «گروه موسیقی آوای باد» است که هفته نامه آرمان به مناسبت اجرا در هند با مدیر این گروه مصاحبه‌ای ترتیب داده است، این گفتگو را در ذیل بخوانید:

«گروه موسیقی آوای باد» از چه موقعی شکل گرفته است؟
«گروه موسیقی آوای باد» در” سال ۹۰ ” به سرپرستی “آقای فرهاد حیدریان” آغاز به کار کرد؛ نوازندگان زیادی در این گروه فعالیت داشته اند، اما در حال حاضر شاکله اصلی گروه،۵ نفر میباشند،هرچند که در آینده تصمیم داریم گروه را گسترده تر و ساز هارا بیشتر کنیم.

اسامی هنرمندان گروه و ساز های تخصصی آنها را بفرمائید
“جناب آقای فرهاد حیدریان:مدیر گروه و نوازنده تار و سه تار” ، “آقای سعید آقایی:نوازنده نی” ، “آقای مسعود علیحسینی:خواننده” ، “آقای ابراهیم علیحسینی:نوازنده ویلن و کمانچه” و “بنده:نوازنده ساز های کوبه ای ایرانی،دف و تنبک،میباشم”
همه ی این عزیزان،مدرس و از بهترین ها در ساز خود هستند.

تا کنون چه اجراهایی داشته اید؟احیانأ در کاشان نیز فعالیت داشته اید
«گروه آوای باد» در “نطنز،بادرود،کاشان،تهران وبرخی شهرستان های دیگر نیز کنسرت برگزار کرده است؛ آوای باد یک گروه بومی منطقه ای است که با برنامه ریزی و اهداف بلند مدت و انگیزه بالا از اجراهای منطقه ای به اجرا های برون شهری و در حال حاضربه اجراهای بین المللی فکر میکند.

در مورد اجرای اخیرتان در کشور هندوستان بفرمائید
این اجرا به دعوت سرکنسولگری محترم ایران در حیدر آباد صورت گرفت،که کارهای قبلی ما را دیده وخواستند ما برنامه هایی در آنجا داشته باشیم؛ برنامه در دوبخش اصفهان و ماهور بسته شد که برای شناساندن اساتید موسیقی ایرانی،کارهایی از بزرگان و تصانیف قدیمی که رنگ و بوی ناب تری از موسیقی ایرانی دارند را اجرا کنیم، البته قطعات و تکنوازی هایی از خود گروه نیز اجرا شد.

در چه شهر هایی از هندوستان اجرا داشته اید؟ آیا ایرانی ها هم حضور داشتند؟
ما اولین اجرا را در خود سرکنسولگری ایران در حیدر آباد اجرا کردیم، سپس در یکی از بزرگترین و معتبر ترین سالن های حیدر آباد با یک گروه هندی اجرای مشترک داشتیم، همچنین در شهر تاریخی میسُور و در نهایت در ایالت بنگلور با برگزاری کنسرت برای دانشجویان ایرانی تور کنسرت ما به پایان رسید.

کمی از اجرای مشترکتان با گروه هندی بگوئید.
از جالب ترین قسمت های تور ما همین برنامه بود که با گروه هندی داشتیم.
“استاد راوا” : از آهنگ سازان و اساتید برجسته ی ساز سیتار در هندوستان با گروه بزرگش، پارت اول برنامه را موسیقی هندی برگزار کردند ما در پارت دوم، موسیقی ایرانی اجرا کردیم؛ سپس در نهایت پارت سوم اجرای مشترک در دستگاه ماهور که یکی از اشتراکات ما با موسیقی هند است را به صورت بداهه داشتیم که به استقبال و تشویق بسیار زیاد مخاطبان هندی و ایرانی منجر شد.

میزان استقبال از برنامه های شما در هندوستان چقدر بود؟
استقبال بسیار خوب بود.مردم هند،مردمی گرم و احساسی هستند و ایرانی ها را دوست دارند،چون این دو ملت مشترکات فرهنگی و تاریخی زیادی باهم دارند.
استقبال در حیدرآباد به اندازه ای بود که روزنامه بزرگ “تایمز” هند تیتر اصلی روزنامه اش را به این برنامه اختصاص داد، البته خبر گزاری های ایران مثل: ” فارس نیوز، مهر، ایرنا و…” خبر را پوشش دادند.

مهم ترین مشکلات و تنگناهای شما در اجرای برنامه هایتان کدامند؟
اگر منظورتان اجرای برنامه در ایران باشد، همه‌ی حواشی کنسرت برای ما مشکل است؛متاسفانه،هفت خان رستم را باید گذراند. تمام رمق ما برای گرفتن مجوز، تبلیغات، رزو سالن، فروش بلیط و… گرفته می‌شود.حتی پس از برنامه، ما هنوز درگیر اجرا هستیم و در اینجا متاسفانه خود برنامه ی موسیقی قربانی حواشی می شود و نوازندگان را خسته می‌کند.و در آخرهم از لحاظ مالی نیز تامین نمی شویم؛ در صورتیکه همه چیز برای ما در هند مهیا بود؛از مجوزهای مربوطه،تا هتل ما، زمان برنامه ها، ماشین هایی که ما را جابجا میکردند، سالن، صدابرداری، تبلیغات، فروش بلیط؛ بسیار منظم و قبل از ورود ما آماده شده بود، و گروه با آرامش کامل و بدون هیچ دغدغه ای روی صحنه رفت و این ویژگی ها باعث بالا رفتن کیفیت کنسرت می‌شد.

چه توقعات و انتظاراتی از مسئولین فرهنگی و هنری کاشان دارید؟
ببینید، در این سال‌ها مسئولین ما نه تنها در بخش فرهنگی ضعیف عمل‌کرده اند، بلکه همواره هنرمند را با مشکلاتی روبرو کرده اند. اگرشما فعالیت هنری هم می‌بینید، از وجود عشقی هست که خود بچه های هنری درونشان نسبت به فرهنگ و هنر دارند و با تمام سختی و مشکلاتی که دارند، خوب کار می کنند. البته من نمیخواهم بگویم همه ی مسئولین بد بوده اند،افراد کمی پیدا می‌شوند که کمک می‌کنند؛ مثلا، همین حاج آقا نوریان، سرکنسول محترم ایران در حیدرآباد، واقعا برای ما سنگ تمام گذاشت، که جا دارد، همین جا، از ایشان تشکر کنم.انتظار ما از مسئولین این است که در کنار ما باشند،نه در مقابل ما.در کنار ما مشکلات را بر طرف کنند.اصلا کار مسئولین فرهنگی همین است که مشکلات هنر و هنرمندان رابر طرف کنن نه اینکه در مقابل هنرمندان مشکل ایجاد کنند.

بضاعت و قابلیت های کاشان و جوانان آن را در زمینه هنر و موسیقی چگونه ارزیابی می‌کنید؟
هرچند که کاشان از لحاظ هنر موسیقی محدود بوده ولی توانسته در زمان ها ی مختلف هنرمندان خوبی را پرورش بدهد؛ به عنوان مثال: “استاد ایرج، استاد رضا ورزنده، استادامین الله رشیدی” و در حال حاضر “محمد معتمدی” از چهره های درخشان موسیقی ایرانی به شمار می روند.در کاشان هم در چند سال گذشته در حوزه موسیقی اتفاقات خوبی رقم خورده که نشان داده به سمت حرفه ای تر شدن در حال حرکتیم؛ مثلا برای اولین بار آقای تاری با خواننده بزرگی چون استاد افتخاری آلبوم دادند و یا گروه ردیف برای اولین بار در جشنواره فجر رتبه آوردند؛ و همچنین گروه آوای باد خودمان که برای اولین بار در موسیقی کاشان اجرای کنسرت حرفه ای بین المللی داشته است . البته همه ی این اتفاقات خوب، با سخت کوشی خود هنرمندان و بدون پشتوانه ی دولتی صورت گرفته است.

فضای فرهنگی و اجتماعی کاشان را برای اجراهای موسیقی مناسب میدانید؟
دقیقا یکی از مشکلات همه ی هنرمندان کاشانی نبود فضای مناسب است.نبود امکانات و به خصوص یک سالن خوب، با ظرفیت بالا بخشی از خواسته های هنرمندان است.در حال حاضر بهترین سالن ما سالن ارشاد است،واقع در خیابان نطنز که قبل از انقلاب ساخته شده وگنجایش جمعیت کمی را دارد؛ حدود ۱۵۰ نفر، که این برای کاشان ما بسیار کم است.این در خور شهر ما نیست، در خور مردم و هنرمندانش هم نیست. کاشان به سالن های بالای ۸۰۰ نفر احتیاج دارد. استقبال مردم برای موسیقی در کاشان بسیار بالا است و با سالن ۱۵۰ نفری جواب نمی‌دهد.
دومین خواسته، استفاده کردن از هنرمندان خانم که بسیار در کاشان زیادند و در زمینه هنر، دارای پتانسیل های بسیار بالایی هستند که باید از این بدنه ی هنر نیز به خوبی استفاده شود، نه اینکه آنها همه گوشه گیر ونمی توانند اجراهایی در خور را برای مردم داشته باشند.

حرف آخر؟
از رسانه ها انتظار بیشتری برای آشنایی مردم در زمینه ی فرهنگ و هنر را داریم.مردم ما نسبت به فرهنگ و هنرشان کم اطلاع هستند و متاسفانه مسئولین ما هم حتی در حوزه فرهنگ بسیار کم آگاه هستند.ما کسانی را در حوزه فرهنگ داشته ایم که اسم چند تن از اساتید فرهنگی و هنری ما را نمیتوانستند بیاورند. همگی باید خیلی کار کنیم؛ با تشکر از شما برای این گفتگو، و با این بیت از: اقبال لاهور، کلام خود را به پایان می رسانم:
گمان مبر که به پایان رسید کار مغان/ هزار باده ناخورده در رگ تاک است.