واکنش یک فعال رسانه، سینما، و ادبیات به پریشانی خدمات اینترنتی
چگونه مردم سرکیسه می‌شوند
در حالی که باید شرکت مربوطه که در ارایه خدمات کوتاهی کرده، تنبیه شود، چرا شما را تنبیه می‌کنند؟ چرا شرکت عملاً پول خدماتی را از شما می‌گیرد که به شما ارایه نداده است؟ آیا این نوعی سرقت نیست؟
کاشان نیوز: یک فعال رسانه، سینما، و ادبیات، با مقایسه وضعیت کمی و کیفی خدمات اینترنتی ایران با دیگر کشورها و از جمله افغانستان، نسبت به نابسامانی شدید خدمات اینترتنی در ایران واکنش نشان داد.
حسین جعفریان در قدس آنلاین نوشت:
«یکی از عجایب سرزمین ما، تعریف خاص بسیاری از مفاهیم در آن نسبت به دیگر نقاط جهان است. مثلاً وقتی می‌گویید بانک و خدمات بانک‌داری، این عبارت در جهان معمول یک معنایی دارد و در این کشور یک معنای دیگر!…
از این نمونه‌ها بسیارند. یکی از آن‌ها ارایه خدمات اینترنت با عناوین مختلف است. نمی‌گویم می‌روی، اروپا و نه حتی کشوری عربی، که می‌روی همین افغانستان و می‌بینی وقتی سخن از ارایه خدمات اینترنت مثلاً به صورت «تری جی»[۳g] می‌شود، شما با پرداخت مبلغی محدود، یک اینترنت واقعی و پرسرعت همراه در اختیار دارید. حالا تشریف می‌آورید ایران، چند شرکت با همین عنوان خدماتی می‌دهند. تقریباً معادل همان پول را هم از شما می‌گیرند، اما خدا بدهد اینترنت!
یکی دیگر از عجایب اما نوع فروش همین اینترنت است. این شرکت های محترم در آغاز یک دوره زمانی معین، مثلاً یک ماهه، برای مقدار محدودی از اینترنت مثلاً ده هزار تومان از شما می‌گیرند. فقط یکماه هم به شما فرصت می‌دهند این حجم را استفاده کنید و اگر نه رأس یکماه آن را به اصطلاح می‌سوزانند و شما باید مبلغ جدیدی بریزید و باز اینترنت بخرید. اما اغلب مشکل این‌جاست که در طول زمان معین شده، به سبب سرعت بسیار پایین اینترنت شما اصولاً قادر به استفاده از این حجم نیستید. فقط هر ماه پولش را می‌پردازید و سر ماه در حالی که حجم قابل توجهی از اینترنت شما باقی مانده، اعتبارتان می‌سوزد و باید دوباره بخرید. اما گناه شما چیست؟ وقتی امکان استفاده نبوده، شما چطور باید استفاده می‌کرده‌اید؟ در چنین وضعی و در حالی که باید شرکت مربوطه که در ارایه خدمات کوتاهی کرده، تنبیه شود، چرا شما را تنبیه می‌کنند؟ چرا شرکت عملاً پول خدماتی را از شما می‌گیرد که به شما ارایه نداده است؟ آیا این نوعی سرقت نیست؟
بگذارید مثالی بزنم. شرکت آب می‌آید به شما می‌گوید؛ در یکماه چقدر آب برای مصرف احتیاج دارید؟ شما هم می‌گویید: هزار لیتر. آن‌ها هم از شما پول هزار لیتر مثلاً هزار تومان را همان اول ماه از شما می‌گیرند و با شما شرط می‌کنند اگر ظرف یکماه این هزار لیتر را مصرف نکردید، سر ماه پولی که پرداخته‌اید به تعبیر مردم سوخته و حتی اگر فقط در این مدت فقط یک لیتر مصرف کرده باشد ۹۹۹ لیتر دیگر را نمی‌توانید مصرف کنید، چون سر موعد و درظرف همان یک ماه مصرف نکرده‌اید و باید هزار تومان جدید بدهید و برای یک ماه دیگر، هزار لیتر دیگر بخرید. اما در این معامله، دزدی زمانی اتفاق می‌افتد که هزار لیتر آب به شرط مصرف یکماهه به شما بفروشند، اما طی یکماه هر بار که شما شیر آب را باز می‌کنید از آب خبری نباشد و در نهایت به علت قطعی مکرر آب طی یکماه شما فقط بتوانید ۵۰ لیتر آب را مثلاً مصرف کنید ولی بعد شرکت سر ماه چون هزار لیتر آب را مصرف نکرده‌اید، شما را تنبیه کرده و بگوید پول شما سوخته و باید دوباره هزار لیتر آب بخرید! به همین سادگی مدتهاست که دارد از مردم کلاهبرداری می‌شود.
دیدگاه شما