کاشان نیوز ــ زهرا رسول زاده: کاشان چند روز میزبان جوانانی بود که آمده بودند تا به زبان هنر و نقش، به دانشآموزان کاشان، به هنرمندان این شهر، به شهروندان این شهر بگویند:
زندگی زیباست حتی اگر نابینا باشی،
خوشآهنگ است حتی اگر ناشنوا باشی،
مسرورکننده است حتی اگر معلول باشی،
و بیارزش است اگر ثانیهای عاشق نباشی.
شهر کاشان ۵ روز میزبان گروه تئاتر «بچههای باران» اولین گروه تئاتر معلولین ایران بود. بچههای این گروه طی این ۵ روز تلاش کردند آنچه در توان دارند را در طبق اخلاص گذاشته و به عنوان بازی و نقش و اجرا و موسیقی و صحنهآرایی و تئاتر و هنر و عشق، به همنوعان خود هدیه کنند. و در این راه سنگتمام گذاشتند. گاهی روزی سه اجرا. یک اجرا صبح در یکی از مدارس و دو اجرا برای بعد از ظهر و شامگاه طبق برنامه در تالار فرهنگ. تئاتر و اجرا و بازی و دکور و هنری که همه از دل بر میآمد و حرف دل بود و عاشقانه بر دل مینشست.
اما بدون تعارف، کاشان میزبان خوبی برای این بندگان خوب و برگزیده خدا نبود و آنچنان که باید صدای عاشقانه این بچههای معصوم و هنرمند و عاشق شنیده نشد، و نتیجه تلاشهای عاشقانه مسؤلان این گروه و همراهان آنها و چند مجموعه و شخص عاشق که در کاشان با این عزیزان همراهی کرده بودند، اصلا آنچنان که شایسته باشد دیده نشد و تعظیم و احترامی که بایسته بود را به دنبال نداشت.
بچههای هنرمند گروه باران برای اجرای تئاتر «پرنده و فیل» با هماهنگی خانواده آقای «خلیق»، و با حمایت ارزشمند کاشانه مهر، جامعه اسلامی نابینایان، و شرکت تعاونی خوابگاههای خودگردان محتشم کاشان، و پشتیبانی سازمان رفاهی تفریحی، اداره بهزیستی، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، و مساعدت شخصی بعضی از خیرین از جمله آقای دکتر زراعت استاد محترم دانشگاه کاشان، ۵ روز در کاشان اجرای برنامه داشتند.
طی این ۵ روز به استثنای آقای دکتر عسگری معاون محترم مدیر کل و ریس بهزیسی کاشان و همچنین آقای مهندس پهلوانی مدیر عامل موسسه کاشانه مهر، هیچ مقام دولتی حتی برای یک خوشآمدگویی ساده و یک خسته نباشید به چند جوان هنرمند معلول که عاشقانه زندگی را روایت میکردند، به تماشای اجرای زیبای نمایش «پرنده و فیل» نیامدند.
هیچیک از رسانههای چاپی و آنلاین کاشان، نه خبر اجرای این تئاتر و اجرای زیبای آنها را به عنوان پیشخبر پوشش دادند، و نه برای مشاهده و تهیه گزارش از روند اجرای کار این جوانان معلول به سالن فرهنگ کاشان آمدند.
در حالی که این نمایش، یک کار برای ردههای سنی نوجوان و جوان و غالبا دانشآموز بود، متاسفانه هیچگونه تعاملی از طرف اداره آموزش و پرورش کاشان با نهادهای فرهنگی دستاندرکار و مطلع از اجرای این برنامه برای اختصاص بلیط رایگان به دانشآموزان و یا حتی تبلیغ آن در سطح مدارس و تشویق دانشآموزان برای دیدن این تئاتر انجام نشده بود. از طرفی باتوجه به اینکه اجرای این تئاتر در تمام زمینهها تماما با خلاقیت این معلولین انجام شده و آنها حتی با ویلچرهای خود اقدام به اجرای دکور و صحنه کرده و با این توصیف امکان اجرای آن در مدارس در ساعات اداری و آزاد روز هم فراهم بود، اما متاسفانه تدبیری برای استفاده از این ظرفیت هم اندیشده نشده بود.
هنرمندان تئاتر کاشان اصلا تمایل و رغبتی به خوشآمدگویی به این گرو میهمان از خود نشان ندادند. این عدم رغبت و برخورد سرد متاسفانه این شائبه را تقویت میکرد که آنها احساس میکنند حضور چند جوان هنرمند معلول و چند سانس اجرای یک تئاتر کودکانه که عاشقانه زندگی را روایت میکردند، عرصه را بر آنها تنگ نموده است. این در حالی است که کارگردان این تئاتر و مسؤل گروه «حمید کیانیان» برادر رضا کیانیان هنرمند معروف و برجسته سینما و تئاتر کشور بود.
بیبرنامگی در کنار نگاه و استقبال سرد، باعث شد تا فرصت ارزشمندی که فراهم شده بود تا روایت عاشقانه یک تئاتر توسط چند جوان معلول ــ که به شهادت آنان که کار را تماشا کرده و به شدت تحت تاثیر اجرای خلاق و هنرمندانه و صادقانه آن قرار گرفته بودند، عمیقا تاثیرگذار بود ــ به سادگی از دست برود و امکان بهرهبرداری ارزشمند از آنهمه هزینه و آنهمه تلاش عاشقانه به تاثر و تاسف بیانجامد. سوگوارنه باید اعلام کرد اجرای یکی دو سانس از اجراهای شامگاهی این نمایش در حضور دو یا سه نفر تماشاچی انجام شده، اما این کودکان معلول و آن گروه عاشق آنقدر در هنر خود صادق بودهاند که بهرغم عدم استقبال، اما برای همین دو نفر هم نمایش خود را اجرا نمودهاند.
سپاسگذاری از مهربانیها
لازم میداند، در کنار اشاره به این بیمهریها، مراتب قدردانی و سپاس اعضا و مسؤلان گروه را از آقای دکتر عسگری مسؤل بهزیستی کاشان، آقای پهلوانی مسؤل کاشانه مهر کاشان، آقای دکتر نیکخواه مسؤل جامعه اسلامی نابینایان کاشان، آقای سید هاشم مسؤل خوابگاههای خودگردان محتشم کاشان، استاد ارجمند دانشگاه کاشان آقای دکتر زراعت، همسر گرامی آقای دکتر نیازی، و خانواده محترم خلیق خالصانه اعلام نماید.
نمایش «پرنده و فیل» ۵ روز و شاید بیش از ۱۵ سانس در کاشان و آران و بیدگل به روی صحنه رفت. در این نمایش ابوالفضل موسوی، علی ترابی، مهدی صفایی، خدیجه موسوی، و امیر طوسی که همه معلول بودند اجرای نقش داشتند و سمیه فرجی، مریم سلیمانخواه، افسانه رحمانی، و مرتضی جوانشیر که همه معلول هستند، عوامل صحنه و پشت صحنه این نمایش بودند.
حمید کیانیان که کارگردانی این نمایش را به عهده داشت، به شهادت اغلب اعضای گروه و بعضی از میزبانان چونان یک پدر، مومنانه کودکان معلولش را طی این پنج روز از جان خود بیشتر مراقبت و مواظبت میکرد. مراقبت و موظبتی کهگاه طاقتفرسا مینمود.
اولین گروه تئاتر معلولین ایران «بچههای باران» با شعار «هنر و خلاقیت در خدمت معلولیت»، بیش از ۵ سال است که با هدف فرهنگسازی برای این شعار فعالیت میکند. این گروه تا کنون به ۱۳ شهر کشور مسافرت کرده و برای آنها اجرای برنامه و معرفی برنامهها و اهداف داشته است. کاشان چهاردهمین شهری بود که این گروه میهمان آن بود.
باسلام خدمت عزیزان وسرور گرامی جناب استاد کیانیان از نظراین حقیراطلاع رسانی جهت نمایش پرنده وفیل بسیار مطلوب بوده باید مسئولین محترم در کاشان نیز تلاش بیشتری جهت اطلاع رسانی می کردند معمولا میزبان باید بیشترین تلاش راجهت اطلاع رسانی وغیره انجام می دادزیرا این حقیر تا حدود زیادی در برنامه کاریه این گروه زحمت کش هستم وایمان کامل به مدیریت ونظم کاریه استاد گرانقدر جناب حمیدکیانیان کارگردان این گروه زحمت کش دارم ومن الله توفیق
با سلام واحترام ای کاش خبرنگار محترم علاج واقعه قبل ازوقوع می کردند.درثانی هیچ گونه اطلاع رسانی ویا درخواستی ازطرف نهادهای دست اندر کار مبنی برهمکاری، به آموزش وپرورش ارسال نشده است.باتشکر روابط عمومی آموزش وپرورش کاشان
آسمان ريسمان نكنيد مشكل از خودتان است كه اطلاع رساني نكرده ايد مردم كه رمال نيستند تا اسطلاب هوا بندازند ببينند كجا چه خبر است!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
به احتمال زیاد تبلیغات تئاتر "فیل و پرنده" را در سطح شهر مشاهده نمویده اید. در 5 نقطه از شهر استندهای آنان از یک هفته قبل از اجرای نمایش نصب شده بود. از جمله در چهارراه آیت الله کاشانی (ابتدای خیابان باباافضل)، میدان معلم، میدان قاضی اسدالله، سه راه مدرس و یک جای دیگر... تعداد 5000 پیامک نیز به همشهریان ارسال گردید از شما سوالی دارم. آیا از این به بعد برای اجرای هرگونه مراسم خاص، باید به اندازه آگاهی تک تک همشهریان هزینه تبلیغات داد؟؟؟ شما تا کنون تجربه اجرای تئاتر یا موسیقی به صورت اجرای عموم داشته اید؟؟؟ میدانید با چه مشکلاتی باید دست و پنجه نرم کنید؟ گرفتن مجوز، تمرینات، آماده سازی سالن، هماهنگی ها، هزینه های جانبی، تبلیغات و ... در آخر هم این جمله کلیشه ای را بشنوید که :"اطلاع رسانی ضعیف بود!!!!!!!" ... همانجاست که از خدا می خواهید خود ایشان برای یک بار هم که شده برگزار کننده مراسمی جهت اجرای عموم باشد تا خودش ببیند آیا بهتر از او می تواند؟؟؟
مطلب شما صحيح است چون بنده هم جزو بي خبران بودم وكسي نگفته بود (درشهر خبري هست)
وای بر ما با چنین مردمی !که برای بی ارزش ترین کارها در صحنه حضور دارند چرا که خود نمایی به ارمغان دارد!!!!!!ولی در این کارها .......