کاشان نیوز-محبوبه قدیریان: استاد احمد خوش حساب از هنرمندان برجسته کاشان است که هم اکنون مسئولیت ریاست انجمن خوشنویسان کاشان را نیز بر عهده دارد. وی که در بیش از ۵۰ نمایشگاه داخلی و خارجی شرکت کرده است  افتخارات بسیاری در زمینه خوشنویسی در کارنامه خود دارد.پای صحبت های او که می نشینید محال است  از عشق و علاقه او به خوشنویسی و  تلاشی که با از خود مایه گذاشتن برای ارتقای این هنر انجام داده و بی ریایی و صداقت او در صحبت کردن لذت نبرید. او که کتاب قرآن و دیوان حافظ و مولانا را در کشوی میزش در محل کار خود دارد دلی پر درد دارد و از نبود نگاه فرهنگی در کاشان گلایه دارد. با او درباره وضعیت انجمن خوشنویسان و خوشنویسی در کاشان به گفتگو نشسته ایم. امید که بتوانیم صدای پردرد او را به گوش مسئولان برسانیم.

آقای خوش حساب، لطفا درباره فعالیت انجمن خوشنویسان توضیحی برای مخاطبان ما بدهید.

انجمن خوشنویسان ایران در سال ۱۳۴۸ توسط برادران میرخانی و علی اکبرخان کاوه تاسیس شد که باعث رونق خط در ایران شد. قبل از انقلاب تحت عنوان کلاس های فرهنگ و هنر فعالیت می کرد که بعد از انقلاب زیر نظر وزارت ارشاد رفت و دامنه فعالیت آن بیشتر شد و در اقصی نقاط ایران بالغ بر ۳۰۰ شعبه تاسیس کرد و هم اکنون در ونکور کانادا، لندن و چند کشور اروپایی هم شعبه دارد.

انجمن خوشنویسان کاشان هم در سال ۱۳۶۶ به همت آقای چاکری رییس اداره ارشاد وقت دایر شد. ابتدا استاد از خارج از کاشان آوردیم همچون استاد آهنگران از قم، استاد عبدالرضایی و شهریاری و … و بعد توسط اساتید کاشان انجمن سرپا شد. حدود صد هنرجو داشت. سال ۷۴ آران و بیدگل جدا و مستقل شد. کاشان قریب به صد هنرجوی ممتاز و حدود پانزده خوشنویس فوق ممتاز دارد. اما در حال حاضر به خاطر نوع نگاه مسئولان که نگاهی فرهنگی نیست، تعداد هنرجویان انجمن به بیست سی نفر نمی رسد.

انجمن در طول این سال ها چه افتخاراتی کسب کرده است؟

بنده در جشنواره رشت رتبه دوم نستعلیق کشوری آوردم. بالای پنجاه نمایشگاه شرکت کردم. سه نمایشگاه انفرادی در خارج از کشور در ایتالیا، سوریه و هند داشته ام. پنج شش نمایشگاه در کاشان داشته ام. استاد کاظمی در رشته ثلث مقام استانی و کشوری داشته اند. استاد یوسفی در نسخ رتبه کشوری و استانی و آقای ایرانی رتبه کشوری و استادی داشتند. هنرجوهایمان نیز رتبه های استانی و کشوری داشتند.

انجمن چه فعالیتهای دیگری در این سال ها داشته است؟

سه جشنواره خوشنویسی هل اتی با جوایز ارزنده برگزار کردیم که دوره اول و دوم آن درسال ۸۶ و ۸۸ سطح نایین، نظنز، اردستان، آران و بیدگل و کاشان بود. در سال ۹۰ با حضور استاد امیرخانی جشنواره کشوری برگزاری کردیم و بیست میلیون تومان جایزه دادیم که شهرداری فقط ۵۰۰ هزار تومان داد! شش دوره مشق رمضان که متاسفانه به دلیل نداشتن امکانات مالی حدود پنج سال هست که برگزار نکردیم. هنرمندان را در لیالی قدر در مسجد آقابزرگ یا فرهنگسرای مهر جمع می­کردیم و آیات قرآن را می نوشتند. اما دیگر به خاطر جاه طلبی شهرداری و فرهنگسرای مهر حاضر به همکاری با آنها نشدیم.

در ایام گلابگیری هم در مراسم جمع مشتاقان بزرگترین اساتید شکسته نویسی کشور را دعوت کرده بودیم که فقط از ارشاد آمدند و از فرمانداری و شهرداری کسی نیامد. جا دارد از حاج حمید مشیری مدیریت فرش مشهد اردهال که اسپانسر ما بودند تشکر ویژه داشته باشم. اینکه یک کارگاه صنعتی نگاه هنری دارد بسیار ارزشمند است.

درباره وضعیت خوشنویسی در کاشان و مسائل و مشکلاتی که انجمن با آن مواجه است بفرمایید.

در این سال های اخیر به دلیل درگیری زندگی مردم ایران با مشکلات اقتصادی دوران رکودی ایجاد شد. از طرفی برای شهرهایی مثل کاشان که زیر مجموعه اصفهان است تقسیم بودجه نمی شود. وزرات ارشاد آنچنان بودجه ای ندارد که به ما جایی را اختصاص بدهد. کسی حاضر نمی شود یک جای ۵۰ متری در اختیار انجمن قرار دهد و نگاهها صرفا تجاری است. متاسفانه شهرداری کاشان هم در این زمینه فعالیتی ندارد. می گویند هیات داریم. درست است و هیات ها بخشی از فرهنگ آیینی ما هستند؛ اما اگر شهرداری به آنها کمک نکند خود مردم به هیات ها کمک می کنند و خیرین بودجه های هنگفتی به آنها می دهند. شهرداری جایی می رود که پولی دربیاورد یا استفاده ای داشته باشد. البته شهردار جدید نگاهش فرهنگی است؛ ولی اطرافیان او فرهنگی نیستند. قالیباف، شهردار تهران، دکتر سرسنگی رییس خانه هنرمندان را که دکترای هنری دارد مشاور خودش گذاشته است. اما در اینجا کسی که به یک آقایی وصل است را می گذارند مسئول هنری فرهنگی و کسی که تخصص فرهنگی دارد نمی گذارند. نمایشگاه می گذاریم فرماندار، شهردار و… نمی آیند بازدیدی کنند.

خیرین فرهنگی هم که مدرسه ای می سازند نمی آیند در این زمینه ها هزینه بکنند. چند وقت پیش رفتیم پیش یکی از این اسپانسرها و گفتیم این همه خرج والیبال می کنید ۵۰ میلیون تومان هم به ما بدهید. قول می دهیم به نام شما در طول سال چندتا نمایشگاه بزنیم. فایده ای نداشت. به قول دوستی: هر که در راه هنر می کوشد، مرکبش از همه کس لنگ تر است! من از شما می خواهم صدای ما را به مسئولین برسانید.

ده پانزده سال است که یک مجمتع فرهنگی هنری برای کاشان در جاده قمصر روبروی شهرک ۲۲ بهمن ساخته اند و ده درصد عملیات اجرایی آن هم پیشرفت داشته. چه جور به دختر ۱۷ ساله مردم می شود گفت تا هشت شب بیا کلاس و چه طور برگردد؟ در حالی که در خیابان رجایی نبش خیابان شریعتی سه بار کلنگ فرهنگی فرهنگسرا زدند اما باز فروختند به سرمایه داری که آن را پاساژ کرده و این پاساژ ده پانزده سال است که عملیات آن متوقف شده است. جایی که می توانست بهترین پتانسیل را برای مجموعه فرهنگی داشته باشد، سینما و سالن آمفی تئاتر و ۵۰ کلاس آموزشی داشته باشد و از آن پول هم به دست بیاید. شما ببینید در آران و بیدگل، آقای نمکی در بلوار شهید عاملی یک مجتمع فرهنگی هنری درست کرده است که در مرکز شهر نزدیک خیابان قرار دارد و آدم کیف می کند. باید نگاه عوض شود. نهضت فرهنگی باید در کاشان راه بیفتد که هدفش ارتقای فرهنگ و هنر و رسیدن به هنرمندان باشد. کسانی که در عرصه فرهنگ کار میکند نباید سیاسی باشند. هنرمندان اهل دروغ و مماشات و ریاکاری نیستند. آدمهای اصیل پاکی هستند که هدفشان تعالی و هنرشان است و آخرش به خدا می رسد. راهی که به شرک و نفاق برسد نیست. خطاط که قران یا دیوان مولانا و حافظ و سعدی و نهج البلاغه می نویسد کارش از همه توحیدی تر است…

کاش شهرداری یک تیم فرهنگی داشت. اساتید تئاتر، موسیقی و …را جمع می کرد و شورایی درست می کرد. دوستی دارم به نام فردین ولی زاده که خطاط است می گفت یک بار در اسلو پایتخت نروژ نمایشگاه گذاشتم و شهردار اسلو از آن دیدن کرد. به من گفت: من از این اشعار چیزی نمی فهمم اما مرا وصل کرده به خدای مسیح. ۵۰ هزار کراون پول نروژ معادل ۳۵ میلیون تومان داد و چهار تابلو خرید تا به عنوان نماد ایرانی در موزه شهر بزنند. معادل ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار هم بابت هزینه هایم به من داد. درست مثل ما که به ما یک ریال نمی دهند. می گویند اسم ما باید در بیلبورد باشد اما نهایتا ۵۰۰ هزار تومان می دهند!

خود من پارسال در حیدرشهر حیدرآباد نمایشگاه خط داشتم. یک خانم آمریکایی آمد و یکی از تابلوهای مرا خواست بخرد. شعری از امام خمینی بر وزن این شعر حافظ بود: بود آیا که در میکده ها بگشایند؟ گره از کار فروبسته ما بگشایند؟ وقتی مترجم معنی کرد آن زن آمریکایی داشت مثل باران بهاری اشک می ریخت و می گفت مرا به ملکوت وصل کرد.

اما اینجا رییس حوزه هنری اصفهان به حوزه هنری ما گفت از هنرمندان تابلو بخر. مسئول حوزه هنری وقت گفته بود پول تابلو بدهم دیوار بزنم؟! میروم خرج هیات می کنم. نگاه نگاه هنری نیست. اصلا حوزه هنری چرا بسته شد؟