کاشان نیوز- علی خالویی: فروردین و روزهای نخست که ما ایرانیان را در شیرینکامی جشن و شادمانی فرا رسیدن بهار فرومیبرد، «روزجهانی آب» که با دومین روز سال مصادف شده است را به فراموشی و بیتوجهی میسپارد و دور میکند از دغدغههایی که جهانی را به خود مشغول کرده است. شاید حسن این نامگذاری و تقارن آن در ابتدای سال این است که به نوع بشر فهمانده شود بهار و تابستان بدون آب، قطعاً مرگ و نابودی است.
سایه خشکسالیهای اخیر (در مطالعههای ۶۰۰ ماه گذشته دارای ۳۵۵ ماه خشک و در مطالعه دیگری ۴۰ سال گذشته ۲۷ سال خشکسالی داشتهایم) و بهرهبرداریهای بیرویه از منابع، به خصوص منابع آبی، باعث شده خاطرات جویهای لرزان و صدای دلنشین آن از ذهنها رخت بربندد.
موضوع آب از دیرباز ذهن آدمی را به خود مشغول نموده است به خصوص راهکاری قنات، کوزههای گلی و دهها راهکارهای دیگر، مبین اهمیت این نعمت سترگ الهی، نزد ما ایرانیان است در دهههای اخیر موضوع آب تیتر برجسته همایشها، انجمنها، نشریات؛ روزنامهها و موضوعات داغ جهانی گردیده است.
کم آبی یکی از مشکلاتی است که عمری به درازای تاریخ دارد، مشکلی که مردم هر منطقه از جهان، با روشهای خاص خود به مقابله با آن رفتهاند. ایرانیان برای مبارزه با آن راهکار قنات را برگزیدند.
اقدام بشر به نامگذاری روزی به نام «روز جهانی آب» اولین بار در سال ۱۹۹۲ در کنفرانس جهانی محیطزیست و توسعه پایدار سازمان ملل که در شهر ریودوژانیرو برگزار شد مطرح گردید. و از سال ۱۹۹۳، آب محوریت دغدغههای جهانی گردید. بطوریکه بخش امور اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل (UNDESA)، دهه ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵ را با عنوان «آب برای زندگی» معرفی کرده است.
و در بین سالهای ۱۹۹۳ تا ۲۰۱۳، شعار اصلی آنان به نوعی پیوند با آب خورد.
سال ۱۹۹۴: آب و دغدغههای همگانی
سال ۱۹۹۵: آب و زنان
سال ۱۹۹۶: آب و شهرهای تشنه
سال ۱۹۹۷: آب جهان، آیا کافی است؟
سال ۱۹۹۸ آب زیرزمینی، گنجینه پنهان
سال ۱۹۹۹: همه در پاییندست رودخانهها زندگی میکند.
سال ۲۰۰۰: آب برای قرن ۲۱
سال ۲۰۰۱: آب برای سلامت
سال ۲۰۰۲: آب برای توسعه
سال ۲۰۰۳: آب برای آینده
سال ۲۰۰۴: آب و بلایا
سال ۲۰۰۵: آب برای زندگی
سال ۲۰۰۶: آب و فرهنگ
سال ۲۰۰۷: سازگاری با کم آبی
سال ۲۰۰۸: آب و سلامت
سال ۲۰۰۹: آبهای مشترک فرصتهای مشترک
سال ۲۰۱۰: آب پاک برای جهان سالم
سال ۲۰۱۱: آب برای شهرها: پاسخ به چالش شهرنشینی
سال ۲۰۱۲: آب و امنیت غذایی.
سال ۲۰۱۳: آب در هر مکان برای همگان با همکاریهای بینالمللی
شاید برای شما نیز جالب باشد که مثلاً به منظور انتخاب شعار سال ۲۰۱۳، مدیرکل دفتر مرکزی یونسکو در پاریس از میان دوازده هزار شعار ارسالی به مسابقه برای تعیین شعار روز جهانی آب، شعار مگا کومار دختری از کشور هندوستان را با عنوان «آب در هر مکان برای همگان با همکاریهای بینالمللی» به عنوان شعار منتخب روز جهانی آب ۲۰۱۳ اعلام کرد. دوازده هزار نفر علاقمند معرفی دغدغههای آب.
در کنفرانس ریودوژانیرو سال ۱۹۹۲؛ از کلیه کشورها خواستهشده به منظور اجرای بیانیه ۲۱ سازمان ملل، این روز را به عنوان روز ترویج و آمادهسازی عموم مردم در مورد آب اختصاص دهند و از طریق توزیع نشریات و برگزاری سمینار، کنفرانس و نمایشگاههایی مرتبط، در بزرگداشت آن سهیم باشند.
دانشگاه سازمان ملل (UNU) و سازمان توسعه صنعتی ملل متحد (UNIDO) از طرف بخش آب سازمان ملل متحد، مسئولیت هماهنگی این روز و انتخاب شعار سال ۲۰۱۴ را تحت عنوان «آب و انرژی» بعهده داشتند.
با توجه به قرار گرفتن ایران در کمربند خشک جهان و بارندگی دو سوم میانگین جهانی، اَدای کشورهای پرآب را در میآوریم و به قول مدیران ارشد غیربومی شهرستانی اصلاً بحران آب را در دشت کاشان به عنوان یک واقعیت غیرقابلانکار، نمیپذیریم.
هدف از انتخاب این شعار، تسهیل توسعه سیاستها و چارچوبهای میانبری است که بتواند پلی میان وزارتخانهها و بخشها ایجاد کرده و آنها را به سمت امنیت انرژی و استفاده پایدار آب در یک اقتصاد سبز سوق دهد.
طبق اظهار دبیرکل اوپک، انتظار میرود جمعیت جهان تا سال ۲۰۳۵ (۱۳۱۴) به بیش از هشت میلیاردوششصد میلیون نفر برسد. هم اکنون حدود سه میلیارد نفر در جهان با درآمدی کمتر از دو دلار و پنجاه سنت در روز زندگی میکنند. حدود یک میلیارد و چهارصد میلیون نفر به برق دسترسی ندارند و دو میلیارد و هفتصد میلیون نفر برای تأمین نیازهای اولیه زندگی خود از انرژیهای زیست توده استفاده میکنند. تنها ۱۹ درصد جمعیت روستایی و چهار درصد جمعیت شهری در سال ۲۰۱۰ (۱۳۷۹) از آب غیرسالم استفاده کردند. پیشبینی میشود تا سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۴) تنها ۶۷ درصد مردم جهان به آب و بهداشت دسترسی پیدا کنند (سالم البدری، ۱۳۹۱).
به عقیده کارشناسان، هر فرد در شبانهروز باید حداقل ۱۵۰لیتر آب مصرف کند، به گفته مقامات مسئول؛ ما ایرانیان دو برابر متوسط جهانی در سال آب مصرف میکنیم.
بر اساس اعلام بانک جهانی، الگوی مصرف آب آشامیدنی برای یک نفر در سال یک مترمکعب و برای بهداشت در زندگی به ازای هر نفر صد مترمکعب اعلام شده است، درحالیکه در ایران این رقم به دلیل استفاده نادرست از آب آشامیدنی برای شستشوی اتومبیل، استحمام، آبیاری باغچهها، لباسشویی و ظرفشویی حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد بیشتر از الگوی جهانی آن است.
میانگین آب مصرفی سرانه جهان حدود ۵۸۰ مترمکعب برای هر نفر در سال است که این رقم در ایران حدود ۱۳۰۰ مترمکعب برآورد گردیده است که این امر بیانگر اتلاف منابع آب و اسراف بیش از حد منابع حیاتی است.
مصرف آب در ایران؛ ۸۰ درصد بالای الگوهای جهانی ست. مقدار مصرف سرانه آب لولهکشی آشامیدنی در شهرهای ایران در حدود ۱۴۲ مترمکعب در سال است که از مصرف سرانه برخی کشورهای اروپایی پرآب مانند اتریش (۱۰۸مترمکعب در سال) و بلژیک (۱۰۵مترمکعب در سال) بیشتر است.
وزارت نیرو، گزارش داده؛ میزان هدر رفت آب در ایران ۲۸ تا ۳۰ درصد است درحالیکه این مقدار اتلاف در دنیا ۹ تا ۱۲ درصد است.
با توجه به قرار گرفتن ایران در کمربند خشک جهان و بارندگی دو سوم میانگین جهانی، اَدای کشورهای پرآب را در میآوریم و به قول مدیران ارشد غیربومی شهرستانی اصلاً بحران آب را در دشت کاشان به عنوان یک واقعیت غیرقابلانکار، نمیپذیریم.
جانمائی کشور بماند، موقعیت خاص کاشان با توجه به همجواری با دشت ۲۴۰۰ کیلومترمربعی دریاچه نمک کاشان (با طول ۸۰ و پهنای ۳۰ کیلومتر) که دشتی مملو از نمک است منابع آبی شیرین را به شدت از نظر کیفی متأثر مینماید.
با عنایت به بیلان منفی ۸۰ درصد آبخوانهای ایران، به خصوص دشت کاشان، اجرای طرحهای و پروژههای منابع طبیعی به خصوص پروژههای آبخیزداری و آبخوان داری، به خصوص توسعه و راهاندازی آبخوان کاشان از ضروریات انکارناپذیر به منظور کاهش شرایط بحرانی شهرستان است.
ادارات منابع طبیعی و آبخیزداری، به عنوان متولی اینگونه پروژه است. مهندس شاملی؛ مدیر کل منابع طبیعی استان، عنوان نمود؛ در شهرستان کاشان ۵ میلیارد تومان پروژه آبخیزداری اجراشده و در حال حاضر نیز ۱۰میلیارد تومان طرحهای آماده و قابلاجرا موجود است، که نیازمند اعتبارات استانی و ملی؛ و همکاری مدیران شهرستانی و استانی ست.
میطلبد از طرف مدیران بومی شهرستان که دغدغه مدیریت پایدار شهر را دارند اقدامی صورت پذیرد. آینده کاشان در خطر ست. خطر بیآبی.
دو فرزند ایرانی با نام شیوا و سولماز نوروز امسال یه حرکتی را شروع کردند از دریاچه ارومیه رکاب می زند تا دریاچه هامون و به امید اینکه دغدغه آب در شهر ما هم جدی تر بشود و این یادداشتشان است زمین آب ندارد. گلویش خشک است. نفسش گرفته داره خفه میشه. ارومیه خوابیده. هامون آب رو به خواب میبینه. یوزها تشنه اند و دارن ترکمون میکنن. زمین خسته است... و باور داریم هر کجایی دریاچه ای خشک بشه و پلنگی زخمی و پرنده ای شکار و یوزی منقرض, بخشی از انسان نابود و زمین از تعادل خارج میشه. ما شیوا و سولماز امسال همرکاب هستیم با رویای آب... با پیام آب و حساس کردن کردن آدمها نسبت به آن. سال تحویل دریاچه ارومیه هستیم.بعد از رکاب زدن در ارومیه به استانهای فارس و اصفهان میرویم و با بازمانده های دریاچه بختگان و مهارلو و زاینده رود و باتلاق گاوخونی دیدار میکنیم. شنیدیم که بی آبی زندگی یوزپلنگها رو هم به خطر انداخته پس به یزد هم سفری خواهیم داشت .قرار بود مسیر آبی ما به سیستان و دریاچه هامون برسه.اما به دلایل ناامنی اون منطقه مجبور به حذف اون قسمت سفر شدیم. خوشحال میشیم تو این مسیر دوستان همراهیمون کنن... آبی آبی است... شیوا شریفی و سولماز مقرب بیست و ششم اسفند https://www.facebook.com/photo.php?fbid=550400671744983&set=a.117994261652295.19274.100003251662367&type=1&theater