اجتماعی , اخبار , فرهنگ و هنر , گفتگو , ویژه

کاشان نیوز: دکتر «عبدالرضا مدرس‌زاده» استاد زبان و ادبیات فارسی دانش‌گاه آزاد اسلامی کاشان، در حاشیه مراسم سال‌گرد «سهراب سپهری» در مشهد اردهال در گفت‌وگوی اختصاصی با خبرنگار کاشان نیوز، در مورد شعر و زبان سهراب سپهری گفت: «سهراب سپهری» شاعر و نقاش نام‌دار معاصر از شخصیت‌هایی است که به‌ سبک خاصی از شعر و شاعری و هنرورزی در ادبیات فارسی می‌رسد و دقیقا به همین دلیل است که ماندگار می‌شود و در میان شاعران متفاوت و شخصیت‌های متنوع شعر و ادبیات نقش برجسته‌ای پیدا می‌کند.
 «مدرس‌زاده» با اشاره به این‌که «سپهری» شاعری خویش را با تکیه بر ادبیات سنتی شروع کرد، تصریح کرد: «سبک شاعری سهراب به ما یادآوری می‌کند که می‌شود ریشه در ادبیات فرهنگی و اجتماعی سنتی داشت، بعد به نو‌پردازی هم توجه کرد و این درس مهمی است.»
 وی افزود: «سهراب مدیون رسیدن به یک نگاه خاص در شعر و طبعیت و باورهای خاص است و این چیزی است که دوستان و هم‌عصران و حتی مقلدان او از درک این مسئله و رسیدن به آن موضوع کاملا ناتوان هستند.»
این استاد دانشگاه با بیان این‌که «سهراب سپهری کسی است که در زندگی، سبک خاصی از زیستن را تجربه می‌کند» اضافه کرد: «این سبک خاص زیستن، ممکن است از لباس پوشیدن یا نوع غذاخوردن سهراب که گیاه‌خوار بوده شروع شود، تا حشر و نشر با مردم و پیوستن به اجتماع ادامه پیدا کند. گریز از شهر و زندگی ماشینی، گریز از شهرت و گریز از شهوت‌های جاه‌طلبانه برگ برنده سهراب سپهری است. به عبارت دیگر کم کسی پیدا می‌شود که این گریز‌ها را داشته باشد یا شهرت‌های موقت یا جاه‌طلبی‌های موقت را رها کند به امید این‌که قرار است در آینده چه اتفاق بیفتد.»
مدیر عامل کانون نشر فرهنگ اسلامی تاکید کرد: «این راه و روش مدیون مطالعه در متون ادب فارسی، مطالعه عرفان اسلامی و مرهون توجه به عرفان شرقی و بودایی است. سهراب این برگ برنده را دارد که می‌شود سهراب.»
مدس‌زاده گفت: «حالا بعد از سهراب هرکس بخواهد به شکل او لباس بپوشد، به شکل او حرف بزند، به شکل او شعر بگوید، این دیگر آدم موفقی نخواهد بود، نمی‌شود کسی بگوید چون سهراب گفته “اهل کاشانم” من بگویم اهل تهرانم یا اهل کرمانم. این دیگر شعر نیست. این می‌شود یک تقلید ناشیانه و مبتذل.»
 استاد دانشگاه آزاد اسلامی کاشان با بیان این‌که ویژه‌گی‌های کلام حکیمانه این‌است که؛ اولا ساده است، ثانیا همه آن‌را قبول دارند و ثالثا همه‌جا شیوع دارد و می‌شود از آن استفاده کرد، افزود: «قشنگی کار سهراب اینست که وی موفق می‌شود به یک صمیمیت و سادگی به قول خودش سیال برسد، و نتیجه‌اش این می‌شود که حرف زدن عادی او هم می‌شود شعر. هیچ‌کس قبل از او نگفته بود که “اهل کاشانم” یا اهل زادگاه خاص شاعر. این صمیمیت خاص شاعر است که این زبان ساده و صمیمی را برای او به ارمغان می‌آورد در نتیجه تعبیراتی مثل “اهل کاشانم”، “آب را گل نکنید” و چیزهایی که می‌شنویم با این که عامیانه است، اما پهلو می‌زند به کلام حکیمانه. مثلا “تا شقایق هست زندگی باید کرد” خوب این یک کلام حکیمانه است. درست است منظور ما از کلام حکیمانه این‌جا کلام نهج‌البلاغه یا کلام افلاطون نیست. اما این هست که این آدم به یک باور رسیده که یک تعبیر رمزگونه و سرشار از نماد می‌گوید: “تا شقایق هست زندگی باید کرد” این مصراع را همه جا می‌بینید از پشت کامیون‌ها و اتوبوس‌ها تا داخل دانشگاه‌ها. این یعنی شاعر به مرزی از حکمت و اندیشه رسیده که ساده‌ هم که حرف بزند، حرفش مستند و قابل بهره‌برداری و نتیجه‌گیری است.»
 «مدرس‌زاده» در پاسخ به این پرسش که دلیل این‌همه استقبال از شعر  و هنر «سپهری» و حضور بر سر مزار او از طرف طیف‌های متعدد چیست؟ گفت: این دوستان از طیف‌های مختلف، با سلیقه‌ها و باورهای مختلف که اول اردیبهشت از جاهای مختلف عزم می‌کنند به مشهد اردهال زیارت‌گاه ابوالحسن علی بن امام محمد باقر (ع) به یاد  و به نام «سهراب » می‌آیند، این خود یک کارکرد فرهنگی هنری عمیق هست یعنی این شوق، این علاقه به کسی که او را ندیده‌اند، به کسی که او را فقط از راه شعر می‌شناسند، کسی که خودش هیچ صدایی، امضایی، مصاحبه‌ای، یادبودی از خودش به جا نگذاشته، این نشان می‌دهد که کارکرد اصیل فرهنگی سهراب مخاطب‌های خودش را پیدا کرده و جویندگان مطالب حکمی و هنری هم مطلوب خودشان که سهراب است را پیدا کرده‌اند.»