کاشان نیوز–مطهره حاجی‌زاده: سخن از گردشگری که می‌شود هزار و یک معضل را ردیف می‌کنند تا شاید بهانه‌ای برای توجیه وضعیت کنونی کشورمان باشد. مشکلات بزرگ و اساسی را مثل نبود زیرساخت و نبود سرمایه و… را می‌آورند تا خیال خود را راحت کرده و قدم از قدم برندارند؛ اما شاید بهتر باشد به راه‌حل‌های عملی و در دسترس برای پیشرفت گردشگری‌مان فکر کنیم. استاد جلال نصیریان، از اساتید بزرگ گردشگری کشورمان، اساسی‌ترین مشکل ما را عدم آموزش درست گردشگری می‌داند. مسئله‌ای که بیش از نبود زیرساخت مطرح است و دستیابی به آن ساده‌تر است.
در سایه همین آموزش صحیح، افرادی تربیت می‌شوند که به آثار تاریخی و فرهنگی ما مسلط بوده و عاشقانه برای گردشگران از این آثار سخن می‌گویند. این آثار پررمزوراز نیاز به تلنگر راهنما دارند تا نگاه گردشگر را به سمت خود جذب کنند. اگر راهنمایی نباشد زیگورات اسرارآمیز سیلک، گچ‌بری‌های خانه‌ی بروجردی‌ها، نقاشی‌های شاهزاده ابراهیم و حتی میخ‌های کوبیده بر در مسجد آقابزرگ چگونه برای گردشگر کشف خواهند شد؟
در طی پنج سالی که جدی‌تر وارد عرصه گردشگری و تاریخ کاشان شده‌ام، راهنمای دوستان آشنایان برای بازدید از اماکن تاریخی کاشان بودم. شاید توضیح من از بنا برای همه یکسان باشد، اما برداشت هر فرد و سؤالاتش بنا به علاقه‌مندی او متفاوت است. یکی در پی سکوت و نور کم سرداب می‌رود و خواب قیلوله مادربزرگ را در پیر نشین تجسم می‌کند و یکی محو رنگ و لعاب پنجره‌ها و مهمانی در شاه‌نشین است. یکی بعدازظهر تابستان حوض‌خانه و عطر هندوانه را تصور می‌کرد و به دنبال کشف قصه‌ی زندگی خدمه در دویست سال پیش بود. خیال می‌کنم این راهنمایی داوطلبانه برای بناهای تاریخی شهرم، خالی از لطف نباشد و همین کنجکاوی گردشگرانم باعث شد هیچ‌وقت از دیدن این بناها خسته نشوم. به گمان من تنها بخش ناچیزی از تاریخ پررمزوراز ما در کتاب‌های راهنما و تاریخ آمده و بخش اعظم آن در لابه‌لای همین بناها گم‌شده است. شاید تنها راه کشف این اسرار دیدن کنجکاوانه‌ای باشد که از گردشگران یاد می‌گیرم.
راه دیگر استفاده از کتاب راهنما است. بسیاری از گردشگران کوله بدوش که بدون تور به سفر می‌روند؛ کتاب راهنمایی در دست به دیدن اماکن تاریخی می‌روند؛ اما خواندن و یادآوری از روی کتاب کجا و شنیدن توضیح راهنما در همان لحظه کجا؟ وقتی مبهوت تماشا می‌شویم یادآوری توضیحات و یا پیدا کردن هر جزء از روی کتاب کاری سخت و خسته‌کننده می‌شود. خاطره‌ای از یکی از تورهایم برای موزه ایران باستان در ذهنم مانده که گویای همین وضعیت است. همراه دانشجویان گردشگری بودم و استاد باستان‌شناسی آن‌ها هم حضور داشت. پس از توضیحات من سعی داشت توضیحات تکمیلی داشته باشد و چیزهایی می‌گفت که با زیرنویس اشیاء متفاوت بود! انگار تابه‌حال موزه را ندیده بود و تنها به حفظیات درسی‌اش تکیه داشت و متأسفانه تالارهای موزه بر اساس ذهنیات او چیده نشده بود. حال آن دانشجویان را تصور کنید که میان توضیحات من و استادشان سردرگم می‌شدند و کدام دیوار کوتاه‌تر از دیوار راهنماست؟
دیدگاه شما