اجتماعی , ورزشی , یادداشت

کاشان نیوز-مهدی عرشی: جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه برای ایران تمام شد ولی درخشیدن در برابر بزرگان فوتبال جهان برای کاپیتان این تیم رؤیایی بود که جستجویش را از زمین‌های خاکی کاشان آغاز کرده بود.

شیرهای اطلس وقتی در ورزشگاه سن‌پترزبورگ روسیه در مقابل یوزپلنگ‌های ایران به‌زانو درآمدند که «احسان حاج صفی» با بستن بازوبند کاپیتانی در ۹۵ مین بازی ملی خود در دقیقه ۹۵ این رقابت در نقش یک قهرمان ظاهر شد و با سانتر خود موجب اشتباه «عزیز بوهادوز» بازیکن حریف و بوسه توپ بر تور دروازه مراکش شد تا ملتی را خوشحال کرد که به قول «عادل فردوسی پور» گزارشگر این دیدار با فوتبال می‌توانند این‌قدر زود به آرزوهایشان برسند.

حضور در ترکیب اصلی تیم ایران و بستن بازوبند کاپیتانی در مقابل اسپانیا و پرتغال دو تیم قدرتمند جهان و اروپا ادامه مسیر افتخارآفرینی حاج صفی بود تا در آوردگاه جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه بتواند به‌عنوان تنها بازیکن استان اصفهان توانایی‌های خود را در دومین حضور متوالی‌اش در جام جهانی نشان دهد و تعداد بازی‌های خود را در این رخداد جهانی به عدد شش بازی برساند.
هرچند ایران در مقابل اسپانیا قهرمان سابق جهان با نتیجه یک بر صفر نتیجه را واگذار کرد ولی باوجودی اینکه حاج صفی به دلیل مصدومیت به‌اجبار در نیمه دوم تعویض شد به دلیل عملکرد خوبش به‌عنوان یکی از ۱۱ بازیکن برتر هفته دوم جام جهانی از سوی سایت معتبر بیلچر ریپورت انتخاب شد.

ملی پوشان ایران در سومین بازی خود در گروه دوم جام جهانی ایران به مصاف یاران رونالدو بهترین بازیکن جهان در تیم پرتغال قهرمان یورو ۲۰۱۶ رفتند هرچند در پایان این بازی با نتیجه مساوی همراه بود تا کسب یک امتیاز این دیدار جمع امتیازات ایران را برای اولین بار در یک دوره جام جهانی فوتبال به عدد چهار برسد ولی برای جشن صعود ایران و ساختن یک حماسه تاریخی کافی نبود تا باوجود نمایش تحسین‌برانگیز، آه و حسرت برای تیمی بماند که شعارش ۸۰ میلیون نفر، یک ملت و یک ضربان قلب بود.

احسان حاج صفی ششم اسفند سال ۶۸ در کاشان به دنیا آمد، کودکی خود را در محله پدری خود در محله درب یلان خیابان ملاحبیب الله شریف گذراند ولی برای رسیدن به آرزوهای فوتبالی‌اش راهی اصفهان شد.
حاج صفی در یکی از معدود مصاحبه‌های خود در سال ۹۳ با خبرگزاری ایسنا-استان اصفهان درباره معرفی خود می‌گوید: من بچه کاشان هستم، البته هر کس از من می‌پرسد اهل کجایی می‌گویم؛ اهل کاشانم، روزگارم بد نیست… همه از من توقع دارند که شعرهای سهراب سپهری را برایشان بخوانم، اما تنها همین قطعه از شعر سهراب را بلدم.
مثل همه فوتبالیست‌ها از زمین خاکی شروع کرده‌ام. فوتبال را از هفت یا هشت‌سالگی شروع کردم و ۱۰ ساله بودم که به اصفهان آمدم. در ۱۱ سالگی در نونهالان ذوب‌آهن بازی کردم و بعد از سه سال که حدود ۱۴ سال داشتم باید در نوجوانان ذوب‌آهن بازی می‌کردم که سرمربی وقت آن زمان «حسن حاج رسولی‌ها» بود و مرا خط زد. هنوز که هنوز است به یاد دارم که ۹۰ دقیقه در پشت دروازه گرم کردم اما حاج رسولیها یک تست ساده هم از من نگرفت.
وی پس‌ازاین اتفاق ناامید نشد و با عضویت در تیم‌های پایه سپاهان اصفهان توانست پله‌های ترقی را طی کند و در ۱۸ سالگی با نظر مساعد «لوکا بوناچیچ» سرمربی سپاهان به تیم بزرگ‌سالان ملحق شده تا درخشش خود را در سطح اول فوتبال ایران آغاز کند.
حاج صفی پس عضویت در تیم‌های ملی پایه در پنجم خرداد ۸۷ اولین بازی ملی خود را مقابل تیم ملی زامبیا در ورزشگاه آزادی انجام داد که با دو پاس گل زیبایش در پیروزی سه بر دو ایران مقابل این تیم درخشید.
هشت روز بعد در ۱۳ خرداد در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی در مقابل امارات از ابتدا در ترکیب تیم ملی به سرمربیگری «علی دایی» حضور داشت. هرچند درنهایت ایران از رسیدن به این دوره از مسابقات جام جهانی بازماند تا حاج صفی در ابتدای فوتبال خود افتخار بزرگی را از دست دهد.
حضور در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه پس از قرار در ترکیب تیم ملی در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، حضور در دو دوره مسابقات جام ملت‌های آسیا در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۵ از مهم‌ترین تورنمنت‌هایی است که حاج صفی در آن شرکت کرده و تاکنون با ۹۷ بازی ملی و زدن شش گل به‌عنوان هفتمین بازیکن ایران ازلحاظ تعداد بازی ملی محسوب می‌شود و اگر اتفاق خاصی نیفتد، حاج صفی می‌تواند حتی به رکورد ۱۵۱ بازی ملی «جواد نکونام» نیز برسد.
موفقیت‌های حاج صفی هیچ‌گاه در شهر زادگاهش دیده نشد و باوجود رفت‌وآمدهای فراوان به کاشان کسی سراغی از وی نمی‌گرفت ولی در این روزهای فوتبالی به مدد فضای مجازی و استقبال‌های مردمی در حمایت از این چهره ورزشی شهرشان موجب شد تا برخی مسئولان شهر هم به خود تکانی داده و شاهد ارسال پیام‌های تبریک برای موفقیت این ورزشکار کاشانی با تیم ملی در جام جهانی و نصب محدود تصاویرش در برخی نقاط شهر باشیم که باید دید آیا پس از بازگشت تیم ملی از این فوتبالیست در زادگاهش برای نخستین بار استقبال باشکوه، تجلیل شایسته یا مانند اقدام‌ برخی شهرها نام خیابان، میدان یا مکان ورزشی در راستای تقدیر از کسب موفقیت‌ها و افتخاراتش نام‌گذاری خواهد شد.
البته بی‌توجهی به ورزشکاران شهر تنها مخصوص حاج صفی نیست و ورزشکاران کاشانی همچون تیم‌های ورزشی این شهر سال‌های متوالی است با انواع بی‌مهری‌های مواجه هستند ولی همواره دیده‌شده که گاهی نام یک کشور، شهر یا یک روستای کوچک با نام یک تیم یا یک ورزشکار به‌طور وسیعی در اذهان عمومی معرفی می‌شود که در این میان قطعاً حمایت از ورزش و ورزشکاران چون حاج صفی و «امیر غفور» یا تیم‌های ورزشی در رشته‌های گوناگون مانند باریج اسانس و ایزی پایپ در کاشان موجب خواهد شد تا نام و آوازه کاشان درمیادین مختلف داخلی و بین‌المللی بر سر زبان‌ها باشد.

چه نیکوست مسئولان کاشان در روزگاری که نام این شهر با حواشی متعددی در رسانه‌های کشور ذکر می‌شود با یک تغییر نگرش توجه بیشتری به زیرساخت‌های ورزشی، جوانان مستعد و سرمایه‌گذاران بخش خصوصی در ورزش داشته باشند.