کاشان نیوز- مرضیه گیلاسی: به من تبریک نگویید نمیخواهم خبرنگار باشم. اینجا اخبارش همهاش در رنج و گرفتاری و سوء مدیریت و بیبرنامگی قفل شده است و من نمیخواهم سفیر رنجهای هموطنانم باشم.
به من تبریک نگویید، خبرنگاری اصلاً حرفهی شریفی نیست. بیجهت کتکات میزنند، دوربینت را از دستت چنگ میزنند، میشکنند یا توقیف میکنند، بیجهت اجازه ورود به جلسه به تو نمیدهند، حتی از جلسه اخراجت میکنند و یا اصلاً اطلاعت نمیدهند که حتی سر جلسه یا برنامهای حاضر بشوی و فقط میرزا بنویسهایی دعوت میشوند که هی بهبه و چهچه برایشان بنویسند!
خبرنگار بودن که دیگر تبریک گفتن ندارد وقتیکه به تو بگویند مغزت اندازه «مغز فندقی» بیش نیست و سواد چندانی هم ندارید و ذرهای نمیتوانی رویدادی را تحلیل کنی و اخبار را از روی همدیگر کپی میکنی.
خبرنگاری که هر متن و خبرش را باید برای خوشآمد صاحبان مقام و مسئولیت آنقدر بزکدوزک کند تا آنها فقط خوششان بیاید، تا هیچ بویی از حقیقت ندهد تا رسالت روشنگری خبر برای مخاطب قربانی شود و هیچ شفافسازی حاصل نشود، دیگر تبریک گفتن ندارد.
آخر برای حرفهای که هیچ اهمیت و امنیت شغلی نیست و خبری از بیمه و دورنمایی از آینده هم وجود ندارد چرا باید به او تبریک گفت!
من خبرنگارم ولی به من تبریک نگویید چون قلمم آنچه را که باید بنویسد ننوشته است. من خبرنگارم ولی تقریباً همیشه خودم را سانسور کردهام به من تبریک نگویید ولی همیشه دغدغهام روشنگری، شفافسازی حفظ ارتباط مردم جامعه با مسئولین و کارگزارانشان بوده است ولی به من تبریک نگویید چون نتوانستهام رسالتم را عملی کنم.
دیدگاه شما