کاشان نیوز- سعید غلامیان: به مناسبت ۱۷ مرداد که در تقویم جمهوری اسلامی -مثل اکثر قریب به‌اتفاق مناسبت‌های تقویمی- با کشته شدن یک خبرنگار به نام روز خبرنگار نامیده شده است، پیام‌های زیادی دریافت کردم.
عجیب اینکه اصولاً باید این روز را تبریک گفت و همه میگویند! اما کاش کسانی که مناسبت‌های تقویم را تعیین می‌کنند اندکی فکر می‌کردند و مناسبت‌هایی که در آن باید شادباش و تبریک گفت را به‌گونه‌ای معقول‌تر تعیین می‌کردند.بگذریم که ازاین‌دست سخنان بسیار است و بی‌اثر!
امسال البته مصادف شدن این روز با عاشورای حسینی حال و هوای دیگری به پیام‌ها بخشیده بود و دوستان دو روز قبل از ۱۷ مرداد شروع به ارسال کردند.
قدردان محبت و ابراز لطف شما هستم. دلگرمی و دل‌خوشی و امید به ادامه دادن از خلال همین پیام‌ها و ابراز محبت‌ها سرچشمه می‌گیرد و نیرو و توان ازدست‌رفته را بازمی‌گرداند.
اما در میان همه پیام‌ها یک پیام بسیار تأمل‌برانگیز بود.
مهدی صفاری عزیز، نویسنده، هنرمند و کارگردان فعال و صاحب‌نام تئاتر پیامی فرستاد و در آن پیام نوشت:
«سلام
شما فکر کن امروز ۱۷ امرداد و روز خبرنگار است و این پیام من را در همان روز می‌خوانید!!!
تعجب نکنید امسال روز خبرنگار به‌گونه‌ای رقم خورده و چون دل شما خبرنگار عزیز قرمزرنگ حک‌شده که تبریک گفتن سخت است اما من پیام را با یه چیستان شروع کنم ؟ 😉
پنج پرنده ، روی درخت‌های کنار برکه زندگی می‌کردند یه روز شما از کنارشون رد شدی ،
پرنده‌ها بعد از دیدنتون
«تصمیم گرفتن» کـــــه بپرند توی آب چون نتوسته بودند این‌همه دانایی و مهر یکجا دیده را در کشور دل‌آشوب شدشون نگه دارن؟!
سؤال اینجاست
چند پرنده باقی می‌ماند؟ (کمی درنگ می‌کنیم شما به جواب برسی)
اما جواب: پنج عدد! چرا؟!
چون تصمیم گرفتن انجام دادن نیست و «تفاوت» برنده و بازنده در همین است «عمل و اراده»
این جواب علمی دانشمندان و روانشناسان و …است اما حقیقت اینه که دیدن شما اسم شما و خبری که شما تهیه کردی جوون میده به تک‌تک سلول‌های بیننده و خوب دیدنت صبر میاره تا حال خوب عالم‌گیر بشه.
هر روز روز شماست و روزتان خجسته باد با شادمانی الهی شاد و تندرست باشید همیشه
خوب باشه حال احوالپرستون»
مهدی عزیز ظریف و هوشمندانه به نکته جالبی در قالب یک چیستان پرداخته است که درد و ضعف این روزهای رسانه را به‌خوبی و هنرمندانه بیان کرده و معضل بزرگ دنیای رسانه را به تصویری هنرمندانه کشیده است.
و آن چیزی نیست جز وعده‌ها و حرف‌ها و داستان‌هایی که به وقوع نمی‌پیوندند!
صدها خبر و گزارش از سرمایه‌گذاری در فلان و اجرای پروژه بهمان، بخصوص در مناسبت‌های انقلابی در خبرگزاری‌ها و پس‌ازآن در نشریات و رسانه و پس‌ازآن در صفحات شخصی و عمومی فضای مجازی موجی راه می‌اندازد اما بعد از سال‌ها و بعدازاینکه بازهم همان خیر در قالبی دیگر یا مناسبتی دیگر منتشر شد، پس‌ازآنکه دوباره و ده‌باره یک طرح و پروژه افتتاح می‌شود! بعدازآنکه یک خبر به‌مثابه یک پروژه به ده‌ها و صدها فاز تقسیم شد و هر از چند گاهی در بوق و کرنا شد! درنهایت مبینیم که این کوه موش زائیده است!!
در دیگر کشورها استفاده از رسانه به چنان شکلی انجام می‌گیرد و به افکار عمومی خوراک می‌دهد و مسیر آن را به دلخواه تغییر می‌دهد که خواننده متوجه تکلف و هدایت مستتر در آن نمی‌شود. این هنری است که شناخت و درک، تخصص و آینده‌نگری نیاز دارد.
بهره‌گیری از رسانه‌ها برای پیشبرد مقاصد و اهداف و توجیه سیاست‌های کلان کشوری امری مرسوم است که تنها آن‌ها که سواد رسانه دارند و از توان، برد و عمق رسانه آگاه هستند قادر به بهره‌مندی از آن هستند.
حتی از رسانه‌های داخلی یک کشور در سیستم امنیتی و اطلاعاتی گاهی برای فریب رقیب و دادن اطلاعات خاص به سازمان‌های جاسوسی دیگر کشوها به‌مثابه نیرنگ استفاده می‌شوند.
اما اینجا به رسانه جهت‌دهی نمی‌شود و در شهر ما کاشان تلاش مدیران جهت تضعیف و ناکارآمدی آن است چون توان تبدیل تهدید به فرصت را ندارند. اینجا خبرنگار را راه نمی‌دهند یا اخراج می‌کنند!!
مدیران ناآگاه و کم‌سواد، عدم سواد رسانه، عدم توان کنترل و عدم توان محاسبه محاسن و معایب رسانه باعث تضعیف آن شده است.
نگاه مهدی صفاری نژاد به این بخش از رسانه است که به آن «عمل و اراده» نام داده است.
اخباری که اراده انجام کاری را نشان می‌دهند اما عمل و اجرای آن موکول به آینده‌ای است نامعلوم! یا اخباری برای پر کردن صفحات و فضای خبری و نمایش انجام وظیفه و فعال بودن بدون اینکه اراده‌ای برای انجام آن وجود داشته باشد.
این روشی غلط در استفاده از رسانه است، چرا که اعتماد جامعه را از رسانه و مسئلین سلب میکند، سوءاستفاده از آن و تضعیف و رو به نابودی بردن آن است. در حال حاضر هم خبرنگاری و روزنامه‌نگاری جاذبه و درآمدی ندارد جز سرگرمی، تجربه‌ای کوتاه‌مدت و متأسفانه اهداف فرصت‌طلبانه! به همین دلیل جولانگاه بعض اشخاص بی‌سواد، ناآگاه و فرصت‌طلبی شده است که ارزش‌های خبری را درک نمی‌کنند و تنها بازنشر یک واقعه بدون تنظیم و ویرایش و تطبیق با عناصر و ارزش‌های خبری را کار خبری نام گذاشته و ازآنجاکه مسئولین این حوزه نیز بیش از ایشان نمی‌دانند توان و سواد مقابله با این ضعف خسارت‌بار را ندارند و نمی‌دانند.
دیدگاه شما