کاشان نیوز-امضا محفوظ*: همه خبرگزاری‌های دنیا «شاکات ارای» دخترک ۱۲ ساله میانماری را مقابل پاپ به تصور کشیدند. دخترک با صورت رنگ‌پریده و چشم‌های گریان روبروی پیرمرد ایستاده و با زبانی که پیرمرد نمی‌داند از رنجی عظیم می‌گوید. دردی که بسیار بزرگ‌تر از شانه‌های نحیف اوست. از دست دادن یک‌یک اعضای خانواده‌اش در برابر چشمانش و سوختن آشیانه‌ی فقیرانه‌شان در آتش نفرت و خشم.
پیرمرد لباس سفید وقتی‌که معنی حرف‌های دخترک را می‌فهمد دستی از مهر برویش می‌کشد، او را می‌بوسد و در برابر چشمان همه، از او به خاطر همه‌ی ظلم‌هایی که دیگران کرده‌اند عذر می‌خواهد، به خاطر بی‌تفاوتی دیگرانی که دیدند و کاری نکرده‌اند… تصاویر از ۱۷ کودک میانماری چنین داستانی را یک‌به‌یک به تصویر کشاندند
دخترک قصه‌ی ما مسلمان است اما پیرمرد داستان ما بزرگ‌ترین مقام روحانی مسیحیت است، پاپ فرانسیس….
او کیلومترها طی کرده تا در مقابل دخترک روهنگییایی بایستد و بجای همه‌ی ما که کوس بی‌دردی‌مان عالم را گرفته؛ در برابر مهم‌ترین دوربین‌های دنیا از او عذرخواهی کند.
اما ما کجا بوده‌ایم؛ چرا گوش‌هایمان ناله‌های جان‌سوز دخترک را نشنید؛ چه شد که چشمان غیب‌بین ما نتوانست ظلم‌های رفته بر دخترک را ببیند، چه شد که کفن پوشان حاضر نشدند با کفن‌های خودسری به سرزمین دخترک بزنند؛ فقیهان ما به چه‌کار درشت و مهمی دل‌مشغول داشتن که یادشان رفت به تعبیر مولایمان نه خلخال که جان می‌گرفتند اما اینان دق نکردند. گویی عالمان ما کارهای بزرگ‌تر و رسالتی خطیر داشتند که پاپ باید وظیفه آنان را ادا می‌کرد
زمانی که ما اینجا در پایتخت تشیع در هفته‌ی وحدت مشغول برگزاری جشن ولادت پیامبر مهربانی هستیم کنفرانس و نمایشگاه برگزار می‌کنیم، البته ما کارهای خنده‌دارتری هم داریم؛ باید روسری بر سرمربی تایلند کنیم.
باید مراقب باشیم دختری وارد ورزشگاهی نشود؛ دل‌نگران پوشش مجری جام جهانی هستیم.
می‌بینید چه‌کارهای مهم‌تری داریم!
پس، ما را چه به فاجعه روهینگیا؟
نهایتش ما که شعار خوب بلدیم، بیانیه‌ای می‌دهیم و همدردی روی کاغذ.
این نهایت کاری است که ما می‌توانیم انجام دهیم.
اما سال‌های کمی دورتر این دخترک مسلمان چه خواهد اندیشید که عالمان و مدعیان دین و ام القرایی جهان اسلام در کنجی … و گرمی دستان نوازشگر پاپ …
مسلمانانی که سکوت کردند یا مسیحیانی که همدردی کردند.

سال‌ها خواهد گذشت و وقتی شاکات از قتل‌عام وحشیانه پدر و مادر و بستگانش برای فرزندانش بگوید داستانی جذاب‌تر از حضور در برابر پاپ نخواهد داشت. چه میزان باید ایران و ایرانی و جهان اسلام هزینه می‌کرد تا بتواند چنین دین را در قلب کودک میانماری جایگزین کند؟ همه را این پیرمرد انجام داد و ما امت اسلام در فراسوی مرز ایران درگیر جنگ‌های فرقه‌ای و در داخل در فضای لعن و نفرت و تفرقه با هم‌‌میهنان و پوشش فلان بازیگر و …
امت اسلامی پیروان عالمان خود خواهند بود که «الناس علی دین ملوکهم» و اگر این مسیر را بزرگان و ملجا مردمان نروند معلوم نیست ناس در کدام مسیر قدم خواهند زد ولی کنار زدن عالمان نهایت حتمی این مسیر است.
باور کنیم دنیا ایران و قم نیست؛ باید بزرگان دین از این مرز بیرون بیایند و خود در جهان اسلام و دنیای بزرگ سیر کنند و با حضور معنوی خود دل‌ها را به‌سوی دین ملایم نمایند. پیاده‌روی‌های قم باید جایش را به سیر در دنیای اسلام و حضور در بین جهانیان بدهد. عالمان و فقیهان و بزرگان دین ما چنین بوده‌اند در بلندای تاریخ شیعی. شیخ صدوق و طوسی و کلینی را ببینید که در آن زمان یک‌تنه و بدون هیچ کمک و حمایتی در اقصی نقاط دنیای اسلام سیر کردند و درد دیدند و در پاسخ آن دردها نوشتند. کتاب الفقیه صدوق در اقصای ماورا النهر (ایلاق) در بین اهل سنت و در پاسخ سؤالات نگاشته شد. طوسی را ببینید که بر مذاهب اربعه هم تحصیل کرد و هم درس داد. شهید اول و ثانی را بنگرید تا …
این وظیفه فقیهان و بزرگان دینی هیچ‌گاه از دست دولت‌ها بروز و ظهور نخواهد کرد. هنوز دیر نشده…بیاییم از موسی صدر جهانی اندیشیدن و منطقه‌ای عمل کردن در دنیای اسلام را بیاموزیم. کمی پنجره‌ها را بگشاییم و مقتضیات جهانی را درک و سپس در پی گرمابخشی به دل‌های آدمیان جویای معنویت باشیم.
هنوز دیر نشده… «شاکات آرای» و هم‌کیشان ما هنوز در میانمار بی‌سرپناه هستند…دست نوازشگر ما باید قبل از غریبه‌ها بر سر آنها کشیده شود…

پ.ن: در زمان نگارش مساله شو جواهرات در کاشان به گوش رسید. جدا از ناپسندی تخلف از هنجارهای دینی و بومی؛ نسبت آن را با مسائل کلی جهان اسلام بسنجید و میزان حساسیتها را مقایسه کنید تا ببینید ما کجا و دنیای اسلام کجا؟… ما چه زمانی درد را احساس میکینم و کدام درد را و جه مقدار در برابر آن واکنش نشان میدهیم…با تاکید بر لزوم رعایت احکام الهی و ناپسندی تخلف از ارزش‌های دینی.
نویسنده خود نمی‌داند که زمانی که خیّری در کاشان سی سال از ینگه‌دنیا به تربیت فرزندان بی‌سرپرست این مرزوبوم مشغول بود و میلیاردها تومان برای آن به میراث می‌گذارد حتی یک تقدیر از او نشد اما با یک تخلف همه‌چیز به فراموشی سپرده می‌رود و چوب حراح به…
به خدا پناه می‌بریم…زمانی برای فریور و اخوان خواهم نوشت که باید ما را ببخشند.

*عضو هیئت علمی دانشگاه کاشان