کاشان نیوز ـ ناصر مشهدی‌زاده دهاقانی: جناب استاد فرشچیان!
هنرمند بزرگ و فخر ایران زمین!
هر بار که به نقاشی‌های شما می‌نگرم، غرق در لذت و احساس وصف‌ناپذیری می‌شوم و سوار بر توسن خیال مرزهای این جهانی را درمی‌نوردم و روح سرکش و مشتاقم را در ابرهای رویا به پرواز در می‌آورم.
هربار زیبایی و رمز و راز دیگری را در‌می‌یابم و بیشتر اندیشه‌های بلند و روح زیبای شما را درک کرده و می‌ستایم. شما به کشف و شهود اسرار هستی مشغولی و من درمانده فهم دست‌کشیده‌های شما.
تو مگر معراج رفته بودی که آن همه شکوه و جلال جبروت را با چیره‌دستی به‌تصویر کشیدی؟
تو مگر به جایگاه سیمرغ دست یافته‌بودی که به‌زیبایی هر چه تمام‌تر اورا به ما نمایاندی ای زال هنر؟
تو مگر حسرت دیدار یوسف کشیده بودی که این‌چنین یعقوب پیامبر را مشتاق بوییدن پیراهنش نشان داده‌ای؟
تو مگر در اعماق دریا‌ها تنهایی و سرگشتگی یونس پیامبر را دیده بودی؟ تو مگر به بارگاه سلیمان نبی راه یافته بودی که شوکت پادشاهی‌اش را به‌زیبایی هرچه تمام‌تر بر بوم آورده‌ای؟
تو مگر اشتیاق زلیخا برای رسیدن به یوسف پیامبر و ایمان یوسف را برای فرار از دام گناه دیده بودی که آن‌چنان بتان مظهر بدی‌های درون را در پس پرده‌های خلوت زلیخا نشان داده‌ای؟
مگر تو در غدیر خم نظاره‌گر بودی که آن‌همه شکوه ولایت علی را کشیدی و در اعماق وجود ناظران آن واقعه فرو رفتی؟
فقط بگو ظهر عاشورا کجا بودی؟ کجا بودی که آن بار سنگین غم فراق حسین «ع» را بر دوش زنان حرمش در آن تابلو نمایاندی و بغض در گلوی هر ناظری فشردی؟
تو مگر درکنار آن آهوی مضطربی بودی که ضمانتش را امام هشتم کرد؟
چگونه آن‌همه پرنده زیبا و درخیال تو می‌گنجد؟ این همه گل‌های رنگارنگ حسن یوسف را چگونه در اندیشه‌های زیبایت جای می‌دهی؟
هر گل یا پرنده را به چه نامی صدا می‌زنی که در ناخوداگاه ذهنت حاضر می‌شود و به فرمان عقل در حضور دل بر صفحه نقش می‌بندد؟
مگر روز ششم آفرینش آن‌جا بودی که آن‌همه زیبایی و شگفتی خلقت را بر لوح دلت نقش بستی؟
یک انسان و سرانگشتانی این‌چنین هنرمندانه که اندیشه‌های زیبا را زیبا‌تر از خیال هر انسانی بر بوم نقاشی می‌نشاند. تو مگر بهشت را دیده‌ای که آن‌را به این زیبایی نشانم می‌دهی؟
می‌دانم که دیده‌ای. تو هر صبح‌گاه با ترنم بهشت از خواب بیدار می‌شوی و روز را در اندیشه رسیدن به آن به‌مرور زیبایی‌هایش به شب می‌رسانی و شب برای تو آغازی برای سر در جیب تفکر فروبردن است. می‌دانم که بهشت را رسیده‌ای. تو در بهشت اندیشه‌های زیبایت غوطه‌وری. خالق عرش و فرش عمرت مستدام انگشتانت پر توان و اندیشه‌هایت هر چه زیبا‌تر.
تهران بیست و پنج اردیبهشت ماه نود وپنج. پس از دیدار پنج شنبه در هتل عباسی اصفهان بااستاد نوشته شد.
کاشان نیوز ـ ناصر مشهدی‌زاده دهاقانی: جناب استاد فرشچیان!
دیدگاه شما