جنگلها و مراتع چشم انتظار قرقبان و محیطبان تازه نفس
کاشان نیوز-علی خالوئی: نهم مرداد ماه «روز ملی جنگلبان» شناخته شده است، امسال چهاردهم مردادماه، یادبود سالگرد این روز متبرک زیستمحیطی ملیست، که قرار است سازمان جنگلها در« سالن غدیر»، سومین جشنواره ملی خود را برگزار نماید.
بر همین اساس، روز جهانی جنگلبان برای اولین بار در ۳۱ جولای ۲۰۰۷ (۹ مرداد) توسط اتحادیه بینالمللی جنگلبانان (International Ranger Federation IRF) و به مناسبت پانزدهمین سال تاسیس آن نامگذاری شد.
شاید «شغل جنگلبان» برای خیلی از خوانندگان این سطور نامأنوس باشد چه رسد به روز ملیاش که قرار است به نام «روز ملی جنگلبان» سومین جشنواره آن برگزار گردد.
بر اساس مفاد سایت سازمان جنگلها و مراتع کشور، شاغلان این شغل، حفاظت از طبیعت و جنگلها و مراتع کشور را برعهده دارند، به نحوی که این حفاظت و صیانت طبق قانون بر عهده دولت جمهوری اسلامی ایران قرار گرفته و در قانون،این گونه منابع به عنوان «انفال» نامیده میشود.
براساس اخبار سایت سازمان جنگلها: «اکنون ۱۳۵ میلیون هکتار اراضی مرتعی و جنگلی در کشور وجود دارد که ۱۴ میلیون و ۳۱۹ هزار هکتار آن را پوشش جنگلی تشکیل میدهد که وظیفه حفاظت از آنها بر عهده سه هزار و ۸۰۰ نیروی حفاظتی است، با یک حساب سرانگشتی مشخص میشود که به طور متوسط هر یک نفر از این نیروها باید از ۴۰ هکتار محفاظت کند که قطعا کاری بسیار دشوار و حتی گاه نشدنی است، شاید به همین دلیل است که در ۴۰ سال گذشته، ۱۹ نفر از این حافظان به دلیل درگیری با قاچاقچیان چوب و تخریبکنندگان جنگل و مراتع جان خود را از دست دادند.» پایان نقل قول.
قطعاً حال و روز حفاظت و صیانت از مراتع و جنگلهای شهرستان کاشانمان، بهتر از شرایط عمومی کشور نیست، ۳۶۰ هزار هکتار عرصههای ملی، اعم از «جنگل» ، «مرتع»، «بیابان»، «رویشگاههای گیاهان داروئی-مرتعی» و «محصولات غیر چوبی شهرستان کاشان» میتوان نامبرد.
منابع زیستمحیطی؛حدود ۳۸۰۰۰ هزار هکتار عرصههای جنگلهای طبیعی، ۱۵۰۰ هکتار جنگلهای دست کاشت شهرستان، رویشگاههای محصولات غیر چوبی شهرستان همچون «رویشگاههای باریجه» ،«گونزارها» و «زرین گیاه» نیازمند «قرقبان» و «محیطبان» به تعداد لازم و کافیست، که با استناد به مفاد گزارشات سایت سازمان جنگلها، این مهم رخی نمیدهد و مخاطرات مهم این منابع ژنتیکی شهرستانمان، کمبود نیروهای حفاظتی و یا شاید برنامههای حفاظتی و حمایتی باشد.
متأسفانه در سالهای اخیر «گرمایش جهانی زمین» ، جنگلهای دست کاشت «عرضهای پائینتر» را دچار خشکیدگی نموده و با توجه به کمبود ریزشهای جوی و یا بهتر بگویم، تغییرات عمده در پراکنش «محدوده زمانی و مکانی» نزولات جوی، هرگونه «توسعه، اصلاح و احیای» این گونه منابع جنگلی را دچار، چالشهای مدیریتی مینماید.
گفتار یکم:
اینکه این منابع در دشت کاشان از «تراکم بالایی» برخوردار نیست، ولی از «تنوع قابل» قبولی دارد ، مبرهنست. اکنون اگر دولت که «موظف به حفاظت» از اینگونه منابع زیستی را برعهده دارد و «خواسته» و یا «ناخواسته» به «وظایفش عمل نمیکند» و یا «کمتر عمل میکند» ، بر ماست، بر ما ساکنین تمدن سیلک است، که از این منابع «بخاطر خودمان» ، بخاطر «فرزندانمان حفاظت» ، نمائیم صیانت نمائیم. تا حداقل در گرمای شدید تابستان از «آتشسوزی مراتع و جنگلهای» شهرستان جلوگیری نمائیم. آن هم تنها و تنها با رعایت یک اصل بسیار ساده :
«در طبیعت گردیهایمان، از خاموش شدن آتش برافروخته مطمئن شویم، آتشهای زیر خاکسترها، میتوانند مجدداً شعلهور شده، تولید آتش کنند و جنگلها و مراتع را نابود کنند.
جنگلهای طبیعی و دست کاشت شهرستان عمدتاً در «بخشهای نیاسر، مرکزی و برزک» است، ارتفاعات کوهستانی غرب، جنوب و جنوبغرب شهرستانمان را عمدتاً گونه با ارزش جنگلی همیشه سبز «بادام کوهی یا اسکوپاریا» پوشانیده است.
گفتار دوم:
سازمان جنگلها معتقدست: برای حفاظت از هر ۴۰ هزار هکتار منابع جنگلی یک نفر در شرایط فعلی مشغول قرقبانیست، ولی طبق استاندارهای جهانی این رقم باید به هر ۱۰ هزار هکتار،برای یک نیروی قرقبان باشد، ظاهراً اختلاف زیادیست، یعنی یک چهارم نیروهای حفاظتی مورد نیاز مشغول حفاظتاند. و سه چهارم عرصهها بدون حفاظت
با مقایسه میزان نیروهای «حفاظتی واقعی» و «حفاظتی استاندارد» میتوان راههای نرفته حفاظت از طبیعت، منابع جنگلی و مرتعی شهرستان و کشورمان را رصد کنیم.
دیدگاه شما