کاشان نیوز: نقد «زاون قوکاسیان» متتقد برجسته سینما بر کتاب نویسنده جوان کاشانی
 «زاون قوکاسیان» نویسنده، منتقد و کارگردان برجسته سینما و نمایش ایران، در تارنمای «رسانه قانون» یادداشتی را درباره کتاب «سرباز هشتاد و یکم» نوشته «مهدی صفاری‌نژاد» دانشجو و بازیگر تئا‌تر و نویسنده کاشانی نوشته است، که با توجه به جایگاه برجسته آقای «قوکاسیان» در میان منتقدین سینما و علاقه‌مندان به این هنر، حائز اهمیت و جالب‌توجه است.
 «روزنامه کاشان»، ضمن امیدواری موفقیت بیشتر برای آقای «صفاری‌نژاد» عین نوشته آقای «قوکاسیان» در مورد کتاب «سرباز هشتاد و یکم» را به نقل از تارنمای «رسانه قانون» بازشر می‌نماید:
در یکی از روزهای دل‌انگیز و زیبای مهرماه بود که برای شرکت در همایش‌ «ما هیچ ما نگاه»، یادبود تولد «سهراب سپهری»، به «خانهٔ تاریخی احسان» در کاشان رفته بودم.
در آخرین روز مراسم بود که خوشبختانه تماشاگر نمایشی به نام «سهراب» نوشته «مهدی صفاری‌نژاد» شدم. جذابیت نمایشنامه و طراوت و تازگی متن، باعث آشنایی بیشتر من با جوانی عاشق و پویا که‌‌ همان نمایشنامه‌نویس جوان بود، شد.
در گفت‌وگوهایی که بعد از اجرا با او داشتم، دریافتم دانشجوی تئا‌تر است و کتابی را هم با نام «سرباز هشتادو یکم» چاپ کرده است.
اگر مبنای خدمت سربازی در ایران را اواخر دوران رضاشاه پهلوی فرض کنیم در این ۷۰ سال، جوانان بسیاری از نسل‌های مختلف این مرز و بوم به خدمت سربازی و زیر پرچم رفته‌اند، ولی دریغ از یک جزوه ۵۰ صفحه‌ای! پس «مهدی صفاری‌نژاد» باید دارای ویژگی خاصی باشد که به فکر نوشتن و پژوهش و بعد چاپ چنین تحقیقی افتاده و کاری کارستان کرده است. کتاب بهانه‌ای بسیار جذاب و دوست‌داشتنی برای نویسنده‌اش بوده که چنین کوشش تحسین‌برانگیز و تلاش خستگی‌ناپذیری را برای نوشتن آن صرف کرده است.
کتاب «سرباز هشتادویکم» از دو فصل تشکیل شده است: فصل اول، ۸۱ خاطره و نکته از دوران سربازی و فصل دوم مجموعه‌ای از لغات و اصطلاحات سربازی است.
 «صفاری‌نژاد» در مقدمه این کتاب ۱۶۱ صفحه‌ای «سرباز هشتادویکم» می‌نویسد:
 «دوره سربازی خیلی زود می‌گذرد و ما از گذشت آن خوشحالیم، بی‌خبر از شمع وجودمان که دارد آب می‌شود. بزرگ‌تر‌ها به سربازی خدمت «اجباری» می‌گویند و همیشه خاطره‌هایی از آن دوران تعریف می‌کنند، داستان‌هایی که اغلب ما را می‌خنداند یا ترس را به جانمان می‌اندازد» و در ادامه، علت انتخاب نام کتاب را این‌گونه توضیح می‌دهد: «سرباز‌خانه‌ها همیشه سرباز‌ها را به تر‌تیب قد در صفوف ۹ در ۹ به خط می‌کنند و من سرباز هشتادویکم – به معنی کوتاه‌ترین سرباز – بودم.»
کتاب، ادبیاتی شایسته و فصل‌بندی بسیار مناسب و توجیه‌پذیری دارد و نگاه واقع‌بینانه توام با طنزی ظریف و‌گاه شکننده بر تمام کتاب حاکم است که خوشبختانه کتاب را از یک مجموعه خشک و یک‌بعدی نجات می‌دهد و برای اولین بار این‌همه اطلاعات لازم و ضروری را برای هر جوانی که می‌خواهد به خدمت سربازی برود، می‌نویسد.
۸۱ خاطره‌ای که در نخستین فصل کتاب می‌نویسد، این تصور را برای من خواننده پیش می‌آورد که کلمات انتخابی، حامل نوعی قدرت و انرژی ویژه‌ای هستند و می‌توانند امکان ارتباط بهینه‌ای را به وجود آورند تا حقیقت این دوران را مستقیم‌تر و بی‌واسطه‌تر به علت وجود حساسیت‌های‌گاه ویژه در نوع و نگاه و عملکرد، که در لفافه‌ای از طنز و امید است، دریافت کنم.
ساختار ادبی «سرباز هشتادویکم»، از سادگی و روانی خاصی برخوردار است که می‌تواند با خاطرات دلنشین توام با طنز بسیار ظریف و‌گاه شکننده ولی خوشبینانه، خواننده را در خلوت با خود همراه کند و با لحظات تلخ و شیرین و توصیف تجربیاتش همراه سازد.