کاشان نیوز ــ علیرضا توحیدی: سال ۹۳ به تاریخ پیوست. حالا می‌شود کتاب تاریخ آران و بیدگل را ورق زد و به بازخوانی اتفاقات این سال پرداخت.
در سالی که گذشت تعدادی از پروژه‌های خیرین بزرگ‌وار افتتاح شد. مهندس «خالقی» بسیار خوشحال بود که توانسته است نخستین استخر شهرستان را بسازد. استخری ۲ قلو با امکاناتی بسیار با هزینه ۷ میلیارد تومان. به جز این در بخش ورزش شاهد افتتاح طرحی دیگر بودیم. سالن ورزشی دانشگاه پیام نور که با بودجه‌های دولتی ساخته و افتتاح شد. در مهر ۹۳ زورخانه حضرت ابوالفضل که به همت «غلامرضا معماری» ساخته شده بود، گشایش یافت. وی در مراسم افتتاحیه گفت: بنا دارم کارهای دیگری انجام دهم مثل ساختن خواب‌گاه دانشجویان و مرکز درمانی. در همین ماه درب‌های دارالشفای حضرت موسی ابن جعفر(ع) در محله میرعماد به روی بیماران گشوده شد. این مرکز درمانی توسط «حاج محمد عصیری» و با همکاری و مدیریت موسسه خیریه «صالحون» با اعتبار یک میلیارد تومان ساخته شد.
حالا که صحبت از مراکز درمانی است، باید تقویم ۹۳ را تندتند ورق بزنیم تا بهمن فرابرسد. در بهمن‌ماه ۹۳ مرکز درمانی «حاج محمد پامیلی» به دست وزیر اطلاعات افتتاح شد. البته همه‌ی خبرهای مربوط به نیکوکاران مسرت‌بخش نبود. در مهر ۹۳ وقتی خبر تصادف و درگذشت مهندس «منصور سحابی» در شهر پیچید، ابرهای اندوه در آسمان دل‌ها خیمه زد. ساخت مجموعه ورزشی «مادر» در ابتدای شهر خیرمقدمی سبز و پرطراوت است به مسافران.

اما در سال ۹۳ برخی از مسئولین رفتند و برخی آمدند. مثلاً بعد از آن‌که حدود یک‌سال بود که آران و بیدگل فرماندار نداشت و با سرپرستی اداره می‌شد، در مهر ۹۳ مهندس «ابوالفضل معین‌نژاد» بر صندلی فرمانداری تکیه زد و چند ماه بعد حکم معاونت به نام «علی‌محمد یوسفیان» به امضا رسید. همچنین دکتر «رمضانی» از ریاست دانشگاه پیام نور استعفا داد و دکتر «عبدالله‌زاده» این مسئولیت را پذیرفت. جلسه تودیع و معارفه هم به خوبی و خوشی برگزار شد و ریاست پیشین از اقدامات انجام‌شده گفت و رئیس جدید از طرح‌های فرارو.

اما در همه جا داستان رفت و آمد‌ها به این خوبی و خوشی به پایان نرسید.
در شهریور ۹۳ «محمد معدندار» مسئولیت اداره آموزش و پرورش را بر عهده گرفت و جای‌گزین عباس صدر شد. اما رئیس پیشین در نامه‌ی چندسطری به مدیرکل برای تبیین اوضاع و احوال از کلماتی مثل «منفعت‌طلب»، «بداندیش» و «فرصت‌طلب» استفاده کرد تا نارضایتی‌اش را به خاطر دوری از خدمت به خلق نشان دهد.

سال ۹۳ برای شورای شهر هم سرشار از خاطره بود. وقتی در روز هفتم فروردین ۹۳ «ریچارد فرای» زبان‌شناس و پژوهش‌گر آمریکایی در سن ۹۳ سالگی در شهر «بوستون» جان به جان آفرین تسلیم کرد، هیچ کار‌شناسی تصور نمی‌کرد این موضوع برای مسئولین شهر آران و بیدگل مشکل‌ساز شود. «فرای» وصیت کرده بود جسدش در اطراف زاینده‌رود به خاک سپرده شود. اما وقتی خبر مرگ این یهودی به نصف جهان رسید، مسئولین اصفهانی گفتنذ آمادگی پذیرش جسد را ندارند. چند روز بعد «عباسعلی دهقانی» برای این‌که خودی نشان بدهد، در سایت‌ «ای‌بی‌نیوز» نوشت: آغوش گرم پهنه کویری آران و بیدگل آماده استقبال از پیکر فرای است… .
اعتراض‌ها شروع شد و شدت گرفت. خبر از روی سایت برداشته و متنی برای عذرخواهی جای‌گزین شد. ۷۲ روز از مرگ فرای گذشته بود که خانوادهٔ او ناامید از دفن وی در اصفهان جنازه‌اش را به رسم زرتشتیان آتش زدند. – همسر وی ایرانی و زرتشتی است.

همچنین در روز صنعت ۲ نفر از اعضای شورای شهر به شهرک صنعتی «صباحی» رفتند و پرونده‌های دفتر عمران را برداشتند و بردند. این ماجراجویی با تدبیر مسئولین ختم به‌خیر شد.
در آبان ۹۳ بار دیگر رفتارهای عجیب و غریب شورا مساله‌ساز شد. قرار بود طی مراسمی ساختمان شهرداری ناحیه ۲ افتتاح شود. شهردار مرکزی و برخی از اعضای شورا هم آمده بودند. رئیس شورا حال خوشی داشت او پشت تریبون رفت و گفت در بیدگل به دنیا آمدم و در کودکی با شهید اربابی هم‌بازی بودم بعد هم کمی شعر و غرل خواند و در پایان گفت همیشه وقتی تلاش‌های سخت‌کوشانه شهردار ناحیه ۲ و کارمندان این واحد شهرداری را می‌بینم، با تحسین به دوستان می‌گویم باید قدر آن‌ها را بدانیم. اما دو سه روز بعد حکم برکناری مهندس روی میزش بود. رفت و آمدهای مردم و تلفن‌های مسئولین تاثیری در عزم پولادین کج‌اندیشان شورا نداشت.

در آخرین ماه‌های سال، ساخت یادمان علما با اعتبار چند صد میلیون تومانی در جایی که دید ندارد و تغییر نام تعدادی از خیابان‌ها، نشان داد شورا از این‌که تصمیماتش مساله‌ساز شود هیچ ترسی ندارد. اهالی شهرک گلستان و بلوار بهشت معتقد بودند وقتی سند هزاران خانه و زمین به اسم بلوار گلستان و بهشت خورده است، چرا باید اسامی ده – دوازده سالهٔ ریبای این خیابان‌ها با نام‌هایی طولانی و مشابه عوض شود؟!!!
در آخرین ماه‌های سال بلدوزرهای شهرداری خانه تاریخی «صفایی» را ویران کردند و فریاد اداره میراث به اصفهان رسید. چند روز بعد نامهٔ شورا روی صفحهٔ پرتال خبری قرار گرقت. خواندن آثار ثبت ملی به لانه سگان و شغالان و مسخره کردن علاقه‌مندانی که در این حوزه دل می‌سوزانند، باعث واکنش منفی مردم در رسانه‌ها شد.

در روز ششم تیرماه «آخوندی» وزیر راه و شهرسازی کلنگ جاده اتصال شهرستان به گرمسار را به زمین زد. جاده‌ای که معلوم نیست در چه روز و روزگاری افتتاح شود.
حالا که بحث کلنگ‌زدن است، یادی کنیم از اقدام «حاج ابوالفضل کریمشاهی» که در سفیدشهر کلنگ احداث مرکز درمانی را به زمین زد. همچنین ایشان در اقدام خداپسندانه‌ای دیگر، تعهد داد تا سهم دولت در تکمیل دبستان و سالن ورزشی شهیدان «جندقیان» را بپردازد تا در مهر ۹۴ این پروژه افتتاح شود.

در سال ۹۳ تیمسار «منصوری» در صحنه‌ی اجتماع و رسانه حضوری فعال داشت. عید نوروز بود که او در دیدار با ریاست‌جمهور استان شدن کاشان را مطرح کرد. پرسشی که پاسخش این بود پس آران و بیدگل چی؟!! همچنین نماینده در چند مناظره و مصاحبه تلویزیونی حاضر شد. طرح وی با عنوان سرباز حرفه‌ای در یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیون مطرح و مورد توجه قرار گرفت. وی به عنوان رئیس گروه دوستی انگلیس در مجلس سفری ۴ روزه به انگلستان داشت و میزبان نمایندگانی از این کشور بود.

در یک روز سرد زمستان سال ۹۳ شهردار و برخی از اعضای شورای سفید شهر نشست خبری برگزار کردند. حرف‌های آن‌ها آنقدر پرحاشیه بود که آن‌ها از نشریه‌ای که طبق وظیفه‌اش نظرات آن‌ها را نشر داده بود، گلایه‌مند شدند. این‌که آران و بیدگل ۲۰ سال قبل شرایط شهرستان شدن نداشت، این‌که ما اگر جزو کاشان بودیم به همه‌ی امکانات دسترسی داشتیم و خیلی از حرف‌های دیگر.

در سال ۹۳ بخش ورزش هم با‌‌ همان سرعت آرام به پیش رفت. آران و بیدگل حدود ۲۰ هیات ورزشی فعال و نیمه‌فعال دارد، که به جز دو و میدانی، و اسکواش و باستانی در سایر رشته‌ها حضور در مسابقات ملی معنا ندارد. در سال ۹۳ لیگ فوتبال بعد از ۳ سال وقفه برگزار شد تیم «خونه هنرمندان» جشن قهرمانی گرفت. در همین سال باشگاه عقاب در اقدامی ابتکاری شمع تولد ۳۳ سالگی را فوت کردند.

اگر جشن‌واره فیلم «فانوس» را که باشکوه برگزار شد، از اداره ارشاد بگیریم، در کارنامه این اداره چیزی برای عرصه وجود ندارد. نه گروه و فعالیتی در زمینه‌ی تئا‌تر، نه شب شعر و قصه، نه نمایش‌گاه خط و نقاشی و… .
حالا که صحبت از فرهنگ است یادی کنیم از ۲ اقدام در این بخش. در سال گذشته ایستگاه صلواتی محمد هلال در حوالی کربلا خیمه زد تا پذیرای زایران اربعین حسینی باشد. خبر دوم هیچ ارتباطی با اولین خبر ندارد. در آخرین روزهای سال ۹۳ فروشگاه کتاب «بزرگمهر» با سرمایه‌گذاری «علیرضا پورابراهیمی» افتتاح شد. در‌‌ همان روز ایشان کلنگ فرهنگ‌سرایی را در زمینی به مساحت هزار متر به زمین زدند و گفتند تلاش دارد تا ۲ سال آینده این طرح به بهره‌برداری برسد.

حوزه میراث هم در سال ۹۳ با اتفاقاتی همراه بود. رئیس این اداره موفق شد تعدادی از بناهای تاریخی را بازسازی کند. اما در حوزه گردش‌گری خبرهای منفی کم نبود. وقتی در نیمه‌شبی شهریوری ماشینی با ۳ گردش‌گر رودهنی به اشتباه به جای قلعه مرنجاب به سمت دریاچه نمک پیچید تصور نمی‌شد فرشته مرگ سایه به سایه آن‌ها را تعقیب کند و تنها نجات‌یافته این سفر، روایت‌گر ماجرای آخرین روزهای زندگی‌شان باشد. این خبر یکی دو هفته سوژه رسانه‌های محلی و کشوری بود.
در ماه‌های بعد یکی دو تصادف مرگبار نام کویر مرنجاب را بر زبان‌ها انداخت.

در بهمن ۹۳ شاهد برنامه‌هایی در کانون‌های فرهنگی بودیم. بچه‌های عباس‌آباد جُنگ شادی را در کانون شهید عربیان به روی صحنه بردند و گروه «رهروان وصال» بازآفرین سرود‌ها و خاطره‌های سال‌های پیروزی انقلاب بودند.

در سال ۹۳ از تعداد وبلاگ‌نویسان فعال کاسته شد و برخی از آن‌ها به سراغ رسانه‌های جدیدتری مثل وایبر و واتس‌اپ رفتند.