کاشان نیوز-صادق صدقگو: مدتی است در فضای مجازی (وایبر و واتس آپ و…) انتشار جمله هایی طنز آمیز و تا حدودی هجوگونه رواج یافته است که پس از آن طنز (یا به تعبیر خودشان نقل قول!) می نویسند: «مادر شهید… یا همسر شهید…»
آری! صحبت از مادران شهدای میهن اسلامی مان است که مقام شامخ و ارزش فداکاری شهدای والامقام شان، آن قدر متعالی است که در این سالها بیشتر به فکر شهدایشان بوده ایم تا خودشان.
نرگس آبیار در «شیار ۱۴۳» این فرصت را ایجاد کرده که جامعه ما اندکی تامل کند و با دیدن پرده ای پنهان از تراژدی غمبار زندگی سراسر استقامت خانواده شهدا و مفقودین، کمی تفکر کند و در چرایی این رفتن ها و ماندن ها بیاندیشد تا شاید شیوه نگرشش تغییر کرده و بر بصیرتش افزوده گردد. بصیرت آنانی که بصر دارند اما چشم دلشان بسته است و از دنیای پیرامون خود غافلند.
«شیار ۱۴۳» روایتی ناب از زندگی یک خانواده شهید است که برای شکستن بغضهای چندین سالۀ خانواده های معظم شاهد خصوصاً مادران چشم به راه کافی است. خانواده هایی که برای بارانی شدن آسمان چشم شان، تلنگری کوچک از هر چه ممکن است به نوعی ارتباطی با فرزندشان داشته باشد، کافی است؛ چه برسد به اشاره های مستقیم به مصائبی که سالها با آن دست و پنجه نرم کرده اند. در این میان خانواده های رزمندگان بی نشانی که نام و نشان را فدای همنشینی با سید الشهدا(ع) کرده اند، حال و هوای دیگری دارند. اسوه هایی که در انظار ما همچون سرو سرفرازند و در خویشتن خویش چون بید مجنون، عاشق و لرزان.
«شیار ۱۴۳» دلهای غافل را رقیق و با اشکها صیقل می دهد. دلهای آنانی که پس از قبول قطعنامه فکر کردند دیگر همه چیز تمام شد، غافل از آنکه برای برخی تازه همه چیز شروع شده و آغاز راهی سخت و طاقت فرساست. سختی هایی که با غم فراق آغاز می شود و با فراموشی جامعه دوچندان و با طعنه ها و زخم زبانهای مغرضین ناآگاه به اوج خود می رسد. مرور زندگی پر رمز و راز بازماندگانِ نام آوران گمنامی که «همدمی جز نسیم صحرا و پناهی جز مادرشان حضرت زهرا(س)» ۱ ندارند، زخم دل هر عاشقی را چنگ می زنند و دلها را بی قرار می کند و فهم این بی قراری است که روشنایی بصیرت و آگاهی از وظیفه را در جان همه ما فروزان تر می کند. آگاهی از مسئولیت و وظیفه ای که به قول شهید رضا نادری نباید تنها به «کمی گریه کردن و خواندن فاتحه ای بر مزار شهدا» منتهی شود. مسئولیتی که شاید بخش مهمی از آن، قدرشناسی این جانبازی ها و ارج گذاری به این فداکاری های اسطوره های گمنام شکیبایی و صبوری است. امید که این فیلم بتواند سوتکی باشد برای آشفته ساختن خواب خفتگان و تلنگری باشد برای حرکت.
حرکتی اثر بخش ، فرهنگ ساز و ماندگار که «سکینه قلوب» دلهای صبور و پرظرفیت مادران و همسرانی شود که پس از هجرت جگرگوشگان دلبندشان با شکیبایی و صبوری خود، نقشی بی نظیر و استثنایی از خود بر جای نهادند.۲
پی نوشت:
۱- اشاره به کلام حضرت امام خمینی (ره)
۲- اشاره به پیام مقام معظم رهبری (۱۷/۳/۹۳)
* ما بی غمان مست دل از دست داده ایم/ همراه عشق و همنفس جام باده ایم
بر ما بسی کمال ملامت کشیده اند/ تا کار خود ز ابروی جانان گشاده ایم
ای گل تو دوش داغ صبوحی کشیده ای/ ما آن شقایقیم که با داغ زاده ایم
پیر مغان ز تو می رود مددی ای دلیل راه/ گو باده صاف کن که به عذر ایستاده ایم
کار از تو می رود مددی ای دلیل راه/ کانصاف می دهیم وز راه اوفتاده ایم
چون لاله می مبین و قدح در میان کنار./ این داغ بین که بر دل خونین نهاده ایم
گفتی که حافظ این همه رنگ وخیال چیست/ نقش غلط مبین که همان لوح ساده ایم
با نظر شما موافقم....
از کاشان نیوز ممنونیم. شادی ارواح طیبه شهدا و سلامتی خانواده های معزز شان و اینکه ان شا اله سالیان سال سایه مادران و پدران شهدا بر سر همه مان باشد صلوات
به نظر من این جوک درست کردنها پله ای است و اول از امام شروع شد و الان به خانواده های شهدا رسیده و قطعاً پله پله جلوتر خواهند آمد. این اتفاق میتواند ضمن شکست قبح چنین حرکاتی و جسارت و هتک حرمت بزرگان و شخصیتها و ارزشهای ما، موجبات برخورد یا همون فیلتر کردن فضای مجازی وایبر و واتس آپ رو فراهم کنه که حتی امکان استفاده سالم و صحیح هم از آن نباشه. از آقای صدقگو که این معضل رو گوشزد کردند و به قولی تلنگری به همه غافلان زدند ممنونیم
احسنت
احسنت حاج صادق...
خداوند بر عزت همه ی خاندان محترم شهدا بیفزاید اینان نشان همت و صبر اند . البته که وظیفه ی ارج نهادن بر ایشان بر دوش همگان است امید که از پس آن برآییم