کاشان نیوز: در هفته گذشته فرصتی دست داد تا با دکتر حمیدرضا مومنیان، فرماندار ویژه شهرستان کاشان و معاون استاندار اصفهان در خصوص مسائل محلی که نیاز به طرح و قرار گرفتن در مرکز توجهات مدیران و برنامه‌ریزی داشته گفتگو کنیم، ضمن قدردانی از ایشان که فرصت مناسبی در اختیار کاشان نیوز قراردادند به دلیل طولانی بودن این گفتگو، آن را در سه قسمت تقدیم شهروندان می‌کنیم، باشد که در حداقل نتیجه به دیگران یادآوری گردد که رسانه در سؤال کردن و نقد و پرسش از مسئولان قانوناً دارای حق دریافت پاسخ است.
-جناب آقای مؤمنیان، در شروع عرض می‌کنیم به خدمت شما که ما توقعی نداریم برای مسائلی که مطرح می‌کنیم شما الآن راهکار برای حل تمام مشکلات شهر و شهرستان بدهید، هدف اطلاع‌رسانی است و انتقال درددل شهروندان و انتشار دیدگاه شما برای شهروندان . در نهایت این مردم هستند که قضاوت خواهند کرد.
و اما ما از درد دل خودمان شروع کنیم. کاشان در امور رسانه واقعاً مشکلات بحرانی دارد و مدت‌هاست که در بحران بسر می‌برد. مسائل رسانه در کاشان خیلی متشتّت و… -نمی‌خواهم توهین‌آمیز باشد ولی- خیلی بی‌صاحب است، حامی ندارد، کمک‌کاری ندارد. البته قرار نیست که کسی کمک پولی بدهد، اما از طرفی ما می‌بینیم غیر از این‌که ما را حمایت نمی‌کنند سنگ جلوی پای ما می‌اندازند، همه مشکلات را تنها گردن صاحبان امتیاز و مدیران رسانه گذاشتند، هیچ حمایت دیگری نمی‌کنند. ولی اگر قرار است خبری منتشر شود ابتدا ما می‌بینیم که رسانه‌های سراسری یا رسانه‌ی ملّی پیش‌قدم هستند، چون آن‌ها نمی‌آیند انتقادات و مسائل و مشکلات محلی را مطرح کنند. این‌ها در زمان‌هایی خاص هم وارد می‌شوند، مخصوصاً بزنگاه‌هایی مثل انتخابات که با تبلیغات انتخاباتی می‌شود به‌هرحال کسب درآمدی برای نشریه کرد.
لوگوهای مختلف وارد شهرستان می‌شود و به‌صورت موقّت جای رسانه‌های محلی را اشغال می‌کند از آن گذشته آگهی‌نامه‌هایی که ده‌ها نوع در کاشان منتشر می‌شود من مطمئن هستم که این جزو وظایف اولیه و خاص فرمانداری و شما نیست که بخواهیم الآن برنامه‌ای برای آن‌ها معیّن کنید، ولی در مدیریت کلّی شهرستان وقتی‌که رسانه با مشکل مواجه است باید گلوگاه‌های مشکلات را با کمک همدیگر پیدا کرد.
یکی از مشکلات ورود لوگوی روزنامه‌های سراسری و دیگری آگهی‌نامه‌ها است که به استناد یک دستورالعمل وزارتی منتشر می‌شوند و با توجه به بررسی اجمالی که کرده‌ام در استان اصفهان و شهرستان کاشان حضور و وجود آنها بالاترین تعداد را دارند و بدون این‌که مجوزی داشته باشند اخبار منتشر می‌کنند، خبر نقل می‌کنند و چه‌بسا مشکلاتی هم در این حوزه داریم. آیا جنابعالی تا حالا ورود به این عرصه پیدا کردید یا نه؟ و اصلاً چقدر در ارتباط با مسائل و مشکلات رسانه می‌توانیم فرمانداری را دخیل بدانیم؟
– «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ». اولاً تشکّر می‌کنیم زحمت کشیدید تشریف آوردید. به نظرم این‌یک موضوعی است که باید یک مقداری ریشه‌ای‌تر به آن نگاه کرد. الآن مفهوم رسانه با مفهوم رسانه‌ی ده سال قبل، پنج سال قبل خیلی متفاوت شده است. از یک‌جهت امتیاز بزرگی است که ابعاد مختلفی را پیداکرده است، حوزه‌های دیجیتال دسترسی‌های سریع و لحظه‌ای، ازیک‌طرف هم تهدید است و یک تهدیدهایی را دارد که یکی از آن‌ها هم همین است که جایگاه رسانه‌های محلی تهدید می‌شود. البتّه تهدیدهای دیگری هم دارد، در حوزه‌ی فرهنگی در میزان آگاهی ما نسبت به مزایا و معایب ابزارهای رسانه‌ای، منتها من فکر می‌کنیم دو مسئله در این دخیل است و قبل از این‌که بگویم ما چه‌کار کردیم یا دیدگاه ما چیست، یکی این‌که به‌عنوان یک مسئول اظهار تأسّف می‌کنیم که آن شناختی که باید از رسانه و کارکرد آن و اهمّیّت آن در پیشبرد اهداف و مسئولیت‌های ذاتی دستگاه خود داشته باشیم، این وقوف و این اطّلاع را نداریم. بعضی جاها بیهوده نگران هستیم. حالا مثلاً تهدیدهایی که دارد چی مرجع ضمیر بوده؟
این‌یک مطلب است که من نمی‌دانم واقعاً چطور باید روی آن کار کرد. تلقّی خود من این است که وابسته به بینش و نگرش افراد است. فرض کنید فرمانداری، مسئولی، کسی؛ وجه قانونی برای این موضوع تعریف‌نشده است، بیشتر وابسته به شخص و شخصیت خودش است؛ و یکی دیگر که آن را قائل هستم در کاشان از آن رنج می‌بریم، رفتارهای صنفی منسجمی را ما از رسانه‌های خود در منطقه شاهد نیستیم. علّت این‌که یک موجی ایجاد می‌شود، به قول شما در مناسبت‌های مختلف، آن‌هم با دیدگاه درآمدی ممکن است موردی در فضای رسانه‌ای محلی مثلاً کاشان پیدا شود، این را بیشتر من بر اساس تجارب خود می‌گویم، هیچ دانش حرفه‌ای در این زمینه ندارم، فکر می‌کنیم باید از طریق تعریف صحیح بحث‌های صنفی پیگیری کرد که هم حقوق قابل مطالبه کردن در مسیرهای قانونی باشد، هم این‌که قضیه‌ی صنفی قدرتمند باشد که فضا را مدیریت کند.
البتّه این‌که به‌خصوص بعضی از این مراکزی که اطلاع‌رسانی می‌کنند در فضای سایبری خیلی قابل‌ردیابی نیستند یا هنوز تعریف درستی برای مجوّز داشتن، شیوه‌ی فعّالیّت، محتواهایی که قابل‌تعریف است در کشور وجود ندارد، این‌ها هم مزید بر علّت می‌شود، ولی به نظر من می‌رسد.

• مدیر دولتی باید دولت را قبول داشته باشد و همراهی کند، منتها این قبول داشتن صرفاً بر مبنای دیدگاه سیاسی نیست،

حالا آنچه در سؤال مطرح شد شاید پاسخ عمده‌ی آن در این دو قسمت باشد که رسانه‌ها باید روی قسمت اوّل خیلی کار کنند که مسئول نگران حضور رسانه‌ها در اطراف خود نباشد و این را یک فرصت بداند. اگرچه ممکن است یکجاهایی هم ایرادات او را خیلی برجسته کنند، خیلی احساس کنند که زیر سؤال رفته است، ولی در کلان جامعه این اتفاقاً خوب است؛ و اما مسئولین، مسئول به نظر من از ابتدا زیر سؤال است. مسئول یعنی کسی که مورد سؤال قرار می‌گیرد و نباید از این ترسید. بخش عمده‌ی این یا بخش قابل توجّهی از این به نظرم در خود رسانه باید شکل بگیرد.

– با شما که صحبت می‌کنیم جنابعالی دو وجهه و شخصیت دارید؛ یکی فرماندار کاشان هستید، یکی یک شخص دانشگاهی و آکادمیک هستید. واقعاً از دیدگاه شما از هر دو وجهه چطور می‌شود از رسانه حمایت کرد؟ آیا در شهرستان فقط باید بگذاریم که رسانه‌ها همین‌طور که هستند با این شکل و شمایلی که دارند، با این اوضاعی که دارند واقعاً همین‌طور باشند؟ ما الآن در کاشان ۲۳ مجوّز داریم. چند مورد از ۲۳ مجوّز فعّال هستند و چرا فعّال نیستند؟ این دغدغه‌ای که در شخص فرماندار یا یک شخص دانشگاهی می‌تواند وجود داشته باشد به نظر جنابعالی چیست و چقدر است؟
– البتّه من فکر می‌کنیم این دو امر خیلی متفاوت از هم نیستم. سعی کردم حداقل آن را منتقل کنم و اگر اندوخته‌ای وجود دارد در کار اجرایی از آن استفاده شود، ولی من به این مطلبی که عرض کردم واقعاً قائل هستم. خیلی حرف‌های دیگر است که زده می‌شود، من اگر بیان نمی‌کنم به‌واسطه‌ی این است که هنوز خود من با آن دچار چالش هستم، منتها به نظر من می‌رسد یک مسئولی مثل فرماندار، حالا شما اشاره کردید حمایت مالی نیست و اتفاقاً من اینجا را حسّاس هستم که نباید باشد و ما حتّی اگر به خاطر داشته باشید سال ۹۳ با یک جریان این‌چنین برخورد کردیم. بالاخره این‌که کسانی برای چند رسانه میز بگذارند و حقوق‌بگیر خود کنند، این اصلاً از مفهوم خود خارج می‌شود و می‌شود روابط عمومی.
از طرفی قائل به این نیستم که ما به‌عنوان نهاد قانونی ورودی تحکم‌آمیز در این حوزه نداشته باشیم. به‌عنوان یک مسئول در این مسئولیت بیشتر محمل‌های قانونی و ارشادی را من می‌پسندم، دلیل هم دارم، چون بارها این را گفتم در بحث امربه‌معروف، در حوزه‌ی مسائل هیئات، در بحث فرق و مذاهب که این حوزه‌ها ابزار خود را می‌خواهد، نمی‌شود با ابزار غیرفرهنگی سراغ حوزه‌ی فرهنگی رفت. رسانه هم همین است، ابزار آن این نیست که ما فرض کنید که با یک تخلّف، با یک مسئله‌ای که به‌زعم یک مسئول خوش نیامده است برخورد کنیم.
اخیراً هم تو این فضا یک جوی درست شده… .

• من به‌عنوان یک مسئول اظهار تأسّف می‌کنم که آن شناختی که باید از رسانه و کارکرد آن و اهمّیّت آن در پیشبرد اهداف و مسئولیت‌های ذاتی دستگاه خود داشته باشیم، این وقوف و این اطّلاع را نداریم.

باید آستانه‌ی تحمّل‌ها بالا برود، سایت‌هایی که جسته‌گریخته وسط می‌آیند، سایت‌هایی که غیرمجاز هستند به‌مرور حذف می‌شوند چون اهمّیّت آن‌ها از دست می‌رود. نباید بلافاصله نسبت به یک سؤالی که از من شده است، نسبت به یک رفتار من نقدی شده است عکس‌العمل نشان بدهم، بروم شکایت کنم، معلوم است فضا را ایجاد کردم برای جریاناتی که لحظه‌ای می‌آیند یک اوجی می‌گیرند و رها می‌شوند و همیشه مزاحم رسانه‌های محلی هستند. اگر این فضا با ابزار خود مدیریت شود که البتّه بخشی از آن متوجّه حوزه‌ی سیاسی یا امنیتی هست، من این را قائل هستم، این‌ها هم ممکن است مسئله شود، ولی از جهت فراوانی که نگاه کنیم اصلاً قابل توجّه نیست و مسئله‌ای نیست که وقتی از حوزه‌ی ما را به خود درگیر کند.
تلقّی من این است که باید تشکّل‌های صنفی در این قضیه کار کنند. هر جا که این تشکّل‌های صنفی خوب کارکردند از حقوق خود خوب دفاع کردند.
من البتّه تلاش کردم ولی شاید هیچ‌وقت بیان نکردم. انجمن روابط عمومی‌ها را خیلی من علاقه‌مند هستم قوی شکل بگیرد؛ اما خود من خروجی که از آن می‌خواستم تا حالا نگرفتم. گاهی به تنش می‌کشد، گاهی به نقطه نظرات چالشی منتهی می‌شود، ولی تلقّی من این است، مثل -فرض کنید، حالا نمی‌دانم در مقام مقایسه چقدر این درست است- مثل انجمن شعر، جلسات خود را برگزار می‌کنند، برای هم شعر می‌خوانند، نسبت به هم نقد و نظر دارند، چالش دارند، منتها یک تشکّل منسجم هستند.
اگر واقعاً چنین تشکّل منسجمی در رسانه‌های محلی داشته باشیم و بپذیرند که نسبت به همدیگر یا از طرف همدیگر نقد شوند، من فکر می‌کنیم بخش عمده‌ای از این مسائل حل می‌شود. واقعاً نگاه من حمایتی بوده است به این مفهومی که خود تشکّل، به‌اصطلاح جریان رسانه‌های محلی قوی شود، ولی همیشه نگران این هم بودم که متّهم نشویم یا رسانه‌های محلی متّهم نشوند که زیر پر فلان شخص رفتند. این آفت بدی است؛ یعنی آبروی چندساله‌ی یک مجموعه خبری را ممکن است زیر سؤال ببرد و سال‌ها طول بکشد تا دوباره بازیابی شود. این مرزهای ظریف را خیلی باید رعایت کرد. شما هم راهنمایی کنید.

– خواهش می‌کنم. آقای مؤمنیان، رسانه یک تجارت شخصی نیست که به یک نفر یا یک مجموعه سود برساند؛ نفع آن نصیب جامعه می‌شود. از طرفی ما می‌بینیم موانعی که وجود دارد موانعی است که سیستم دولتی جلوی راه رسانه می‌گذارد. نمونه‌ی آن همین آگهی‌نامه‌های تبلیغاتی است که هم خبر منتشر می‌کنند، هم این‌که آگهی‌نامه هستند، یک نشریه هستند که آگهی منتشر می‌کنند، درحالی‌که این شکل واقعاً شکل قانونی نیست.
– خواهش من این است که این موارد را حالا از طرف خودتان، از طرف مجموعه‌ی نشریه‌های محلی یک دسته‌بندی شود و به ما داده شود، آنجاهایی از آن‌که خلاف قانون است ما برخورد می‌کنیم.

• نباید بلافاصله نسبت به یک سؤالی که از من شده است، نسبت به یک رفتار من نقدی شده است عکس‌العمل نشان بدهم، بروم شکایت کنم

برخورد هم باز به همین مفهوم که یا مسیر قانونی را طی کنند، دارای شناسنامه شوند، مجوّز بگیرند و یا این‌که تعطیل شوند. این کمک شمارا می‌خواهد؛ یعنی واقع آن این است که به جهت همان ظرافت‌هایی که وجود دارد، به جهت همان پشتوانه‌هایی که رسانه‌های محلی دارند، رفتار با رسانه‌های محلی یک مقدار احتیاط می‌خواهد، باید از دل همان مجموعه‌ها بجوشد.

– اگر قرار باشد در کاشان‌ همه سراغ یک تولید خاص بروند قطعاً اداره‌ی صنایع در یک موقعیّت زمانی جلوی آن را می‌گیرد، اعلام می‌کند که دیگر این اشباع شده و قرار نیست که این شغل و تجارت ادامه پیدا کند ولیکن برای رسانه چنین کاری را نکردند، نیامدند برای حمایت از رسانه این آگهی‌نامه‌های تبلیغاتی را که ظاهراً مجوّز دارند و قانونی هستند، ولی این‌که تعداد آن‌ها زیاد می‌شود، محل ارتزاق رسانه را دارند درواقع مسدود می‌کنند. این نیاز به یک مدیریت دارد.
– اگر مطالعه‌ای شده است یعنی فکر می‌کنید که مثلاً بی‌رویه است واقعاً منعکس کنید. مثال خیلی خوبی زدید، ما در بحث فرش ماشینی این ورود را داشتیم که اصطلاحاً همه‌ی تخم‌مرغ‌های صنعت ما در سبد فرش ماشینی قرار نگیرد. نه از جهت این‌که این‌ها فروش دارند یا ندارند یا چه هست؟ این‌یک بحث آن است که بالاخره باید این حجم از تولید توجیه اقتصادی داشته باشد، یک بحث دیگر آن شرایط بحرانی است که فرض کنید اگر یکجایی یک مشکلی پیش آمد ما چطور مدیریت کنیم. از این بابت هم مهم است. به نظر من خود شما باید کمک کنید.

– حالا همه‌ی توپ‌ها را در میدان ما نیندازید!
– نه من اوّل گفتم که دیدگاه من چیست؛ یعنی از آن تشکّل صنفی حمایت کنیم، ببینید، یک عیب بزرگی که کارشناسی دولتی جدای از کارشناسی صنفی دارد این است که بر اساس یک کلّیات و یک تصویر از دور دیده شده آیتم‌ها را درمی‌آورد و گزارش می‌کند، ولی وقتی می‌گوییم نظام صنفی یا تشکّلی از خود افراد با جزئیات کار خود از حیث امتیاز و از حیث مشکل آشنا هستند. حالا این را عرض کنم تجربه‌ی جالبی است؛ ما در کارگروه‌های صنعت همین کار را کردیم، به‌جای این‌که کارشناس فرمانداری برود یک گزارشی بگیرد بیاید، دغدغه‌های صنعت را دورادور شنیده باشد گزارش تنظیم کند، از خود حوزه‌ی صنعت، از بخش تشکّل خصوصی اتاق بازرگانی آوردیم که مستقیم دخیل هستند؛ یعنی من یک گزارش مشکل را اوّل می‌فرستم آنجا بررسی می‌شود که مشخص شود واقعی هست یا نیست، بعد با خود آن‌ها همه‌ی اعوان‌وانصار دخیل را می‌نشانیم تصمیم می‌گیریم.

• و اما مسئولین، مسئول به نظر من از ابتدا زیر سؤال است. مسئول یعنی کسی که مورد سؤال قرار می‌گیرد و نباید از این ترسید. بخش عمده‌ی این یا بخش قابل توجّهی از این به نظرم در خود رسانه باید شکل بگیرد.

اینجا هم این کار را نیاز داریم. نمی‌خواهم واقعاً توپ را بیندازم توی میدان شما، باید کمک کنیم. این‌که ما بنشینیم بگوییم ده آگهی‌نامه خوب است یا ۲۰ تا بر چه مبنایی ما بگوییم؟ این شما هستید که می‌توانید کمک کنید، بگویید نه هنوز ۳۰ آگهی‌نامه‌ی دیگر جا دارد، بگویید نه ۳۰ تا اضافه است. از این باب عرض کردم. نه واقعاً نگاه من این نبود که توپ را در میدان شما بیندازم.

– آقای فرماندار شما مشاور رسانه‌ای دارید؟
– مستقیم نه به دلیل این‌که منع قانونی دارد. من دو مشاور بیشتر نمی‌توانم داشته باشم؛ یکی مشاور بانوان، یکی هم مشاور حوزه‌ی ایثارگران.
– حالا درد دل و بحث زیاد است که خیلی جزئی وارد شدن آن شاید موضوعیت نداشته باشد.
– من متوجّه سؤال شما شدم، می‌دانم یک عیب است، ولی … .

– بله من هم جواب را گرفتم. آقای فرماندار اجازه بدهید حالا وارد حوزه‌ی جنابعالی شویم. چرا فرمانداری از زمان دوره‌ی گذشته‌ی ریاست جمهوری به این‌طرف بخشداران را تعویض نکرده است؟ چرا بخشداران ما هنوز بخشداران احمدی‌نژادی هستند؟
– حالا این واژه را که نمی‌دانم چه بگویم از نگاه شما … .

-قصد توهین ندارم، ما از بطن جامعه داریم حرف می‌زنیم این اصطلاح-احمدی نژادی- به‌هرحال یک اصطلاحی است که معرف یک دوره سیاسی کشور است!
– من که سال ۹۳ به حوزه‌ی سیاسی آمدم؛ یعنی حدود یک سال از عمر دولت یازدهم گذشته بود، بخشداران ‌همه تعویض شدند، یک بخشدار جابه‌جا شد. بخشدار نیاسر عوض شد، بخشدار قمصر عوض شد، بخشدار مرکزی عوض شد، بخشدار برزک هم در حقیقت از نیاسر به برزک رفت. این‌طور نبوده است که عوض نشوند، منتها ممکن است نقاط ضعف و قوّتی باشد که آن‌هم در تصمیم‌گیری‌های جدید ما لحاظ شده است،

• من معترف هستم به این‌که در بعضی از ادارات ما ضعف است و تذکّر هم داده‌شده است. مبنای تصمیم ما هم انتظاری که وجود داشته انتظار جابه‌جایی دولت بوده است. طبیعتاً ما تغییر خواهیم داشت و کسانی که قبلاً تذکّر دادیم و در ارزیابی جدید ما خیلی تغییری در عملکرد آن‌ها به‌ویژه حاصل نشده است حتماً تغییر خواهند کرد

– باید منتظر تغییر و تحولاتی باشیم؟
– باید منتظر تذکّرات و تقویت نیروها و احیاناً جابه‌جایی‌ها باشیم. منتظر نه این‌که حالا من برنامه‌ی مدوّنی برای جابه‌جایی‌ها داشته باشم، ولی حتماً گزارش گرفتیم، رصد کردیم، ارزیابی کردیم، بر اساس شاخص‌ها نه صرفاً این‌که شما این واژه را به کار بردید. نه جناح به این مفهوم که کسی که مدیر دولت می‌شود باید همراه دولت باشد مدّ نظر ما است، منتها این همراهی دولت ممکن است از طریق یک جناح دیگری باشد. ما داریم نیروهایی که بسیار هم خوب کار می‌کنند، ولی از جهت سیاسی بر مبنای منویات دولت حرکت نمی‌کنند، ولی در مسیر مسئولیت خود واقعاً همراه هستند. این‌که عرض می‌کنیم این‌یک شاخص که مدیر دولتی باید دولت را قبول داشته باشد و همراهی کند، منتها این قبول داشتن صرفاً بر مبنای دیدگاه سیاسی نیست، باید کار کارشناسی بشود.

– آقای دکتر در مورد دولت تدبیر و امید بعد از انتخابات در گفتمان و صحبت‌های رسمی شما بیشتر شنیدیم، ولی قبل از آن چهار سال گذشته خیلی تغییری دیده نمی‌شد، این نسیمی که صحبت آن است، اصطلاحی که می‌گویند نسیم دولت تدبیر و امید در کاشان خیلی محسوس نوزیده است، خیلی احساس نمی‌شود!
– شاید یکی از دلایل آن این بوده است که در دولت یازدهم کاشان سه فرماندار دیده است. تا آن جابه‌جاشده بعدی آمده عمر کوتاهی کرده رفته است. این‌ها یک مقداری تأثیر گذاشته است. یا بنده وقتی فرماندار شدم یک دوره‌ای سرپرست بودم. طبیعی است که کسی در دوره‌ی سرپرستی خیلی طرف مسئولیت‌ها نمی‌آید چون وضعیت خود فرماندار روشن نیست، ولی در همین فاصله هم ما سه، چهار تغییر داشتیم، قابل توجّه هم بوده است.

– در بخشداری که دو مورد جابه‌جا شدند.
– نه یک بخشدار جابه‌جا شد. بخشدار قمصر عوض شد، بخشدار نیاسر عوض شد، بخشدار مرکزی آقای خاندایی بود آمدند معاون مالی، اداری شدند، ما بخشدار گذاشتیم. بخشدار نیاسر که برداشته شد به برزک بردیم که البتّه آن زمان بنده فرماندار نبودم، طبیعتاً مشورت می‌دادم.

– ما قرار نیست که در این مورد دخالتی در کار شما بکنیم یا بخواهیم درخواستی مطرح کنیم، ولیکن صرفاً سؤالاتی است که منتقل می‌شود.
– این کاملاً درست است. باید مبتنی بر دیدگاه دولت مسئولین هم گزینش شوند هم فعّالیّت کنند. بالاخره دولت مستقر و دولتی که خواهد آمد، دولت دوازدهم، مبتنی بر رأی مردم انتخاب شده است و خواست اکثریت است که باید در همه‌ی برنامه‌های دولت لحاظ شود، بنابراین مدیران‌ هم باید کاملاً همراه باشند. حالا ممکن است گاهی -این‌که عرض می‌کنیم اتّفاق افتاده است- ملاحظاتی وجود داشته باشد، مثل همان دوره‌ای که مثلاً بنده سرپرست بودم، صبر کردیم وضعیت پایداری ایجادشده، تغییر را انجام دادیم.

– البته رؤسای ادارات کاشان هم مشمول همین قاعده‌ی همان اصطلاح (احمدی‌نژادی) که بنده به کاربردم می‌شود، هنوز از دوره‌ی قبل ریاست جمهوری هستند. در این حوزه واقعاً فرمانداری معتقد نبوده است که مدیران ادارات هم تغییراتی بکنند؟
– ببینید، به نظر من آن وجه بیرونی که از یک مدیر در رفتار او در دفتر بروز می‌کند با آن وجهی که در برنامه‌ها وجود دارد دو تا است. ما آن قسمت دوم را هم می‌بینیم؛ یعنی فرض کنید که من گزارش عملکرد یک مدیر را که می‌گیرم ممکن است در مراجعات او یا در نوع رفتار اداری او بعضی از فرض کنیم شئون اداری را رعایت نشده باشد، ولی در حوزه‌ی تخصّصی او وقتی شما وارد می‌شوید می‌بینید شاخص‌های عملکرد او شاخص‌های مثبتی است یا نسبتاً خوب است. ریسک تغییر اینجاها بالا است. یکجا هست بله هم از جهت شخصیتی هم از جهت ارزیابی عملکرد ضعیف است، طبیعتاً مدیر بالادست هم تصمیم می‌گیرد تغییر را انجام می‌دهد، ولی این تغییرات در کاشان واقعاً به‌این‌ترتیب بوده است، نگاه این‌که حالا جناح دولت قبل است، اصولگرا است، جبهه پایداری است یا اصلاح‌طلب است یا چپ است، تعریف آن در همراهی دولت بود.
البتّه ما در این قضیه ضعف داریم. من معترف هستم به این‌که در بعضی از ادارات ما ضعف است و تذکّر هم داده‌شده است. مبنای تصمیم ما هم انتظاری که وجود داشته انتظار جابه‌جایی دولت بوده است. طبیعتاً ما تغییر خواهیم داشت و کسانی که قبلاً تذکّر دادیم و در ارزیابی جدید ما خیلی تغییری در عملکرد آن‌ها به‌ویژه حاصل نشده است حتماً تغییر خواهند کرد؛ و البتّه یک بخشی از این را بازمی‌خواهم این را عرض کنم که وابسته به این است که این تغییرات فرماندار در شهرستان در این دولت به دلایل مختلفی یک مقدار زیاد بود.

– جناب مؤمنیان باز ما یک مرحله بالاتر بیاییم. در خود فرمانداری هم بعضی از معاونان و حراست هنوز مربوط به همان دوره‌ی قبل از ریاست جمهوری آقای روحانی هستند، آن‌ها هم تغییری نکردند.
– آن‌ها هم بر همین مبنا که عرض کردم؛ یعنی بعضاً تذکّر داده‌شده است، واقعاً ما شاهد بودیم که این توجّه ایجادشده است که مبتنی بر برنامه‌های دولت باید حرکت بکنند و بعضی جاها هم نه نشده است، نقایصی وجود دارد ان‌شاءالله باید مرتفع کنیم.

گفتگو از: سعید غلامیان، مرضیه گیلاسی، مطهره حاجی زاده

عکس از: محمدحسین کریمی

این گفتگو ادامه دارد