کاشان نیوز- سعید غلامیان: اخیراً در سطح ملی و بین المللی خبر پرتاب لنگه کفش به اتومبیل رئیس جمهور بسیار دیده و شنیده می شود. اقدامی نازیبا که در بسیاری از کشورها با روشهای مختلف دیده می شود و نشان از عدم رعایت نزاکت و ادب دارد.

اما بیایید ببینیم برای نشان دادن مخالفت با رئیس جمهوری که دارای توان رسانه ای نیرومندی است و خود بخود نیز هر حرکتش بسرعت در سراسر جهان منتشر می شود و دسترسی به وی به راحتی میسر نیست و قانون نیز علاوه بر حقوق شهروندی حقوق وامتیازات گسترده تری برای وی در نظر گرفته است و تصمیاتش بر تمامی جوانب زندگی شهروندان یک کشور و چه بسا جهانی اثر گذاری دارد، چه راههایی وجود دارد؟ ببینیم رئیس جمهوری که امتیازات فراوانی نسبت به دیگر شهروندان در بهره برداری از امکانات ملی دارد را چگونه می توان به چالش کشید؟ شاید در عرف معمول نوشتن مقاله، برگزاری میتینگ های رسانه ای و خبری، تجمعات مسالمت آمیز و ارسال نامه های سرگشاده …اولین راهکارها باشد.اما شاید هیچ یک از این اقدامات از معترضین برنیاید!
بر همین اساس متاسفانه روشهای دیگری هم در تمام نقاط جهان مرسوم است، مانند پرتاب تخم مرغ و گوجه و لنگه کفش به اتومبیل سیاستمداران، این روشی ناپسند است اما هست.
 در برابر قدرت غیر قابل مقایسه یک شهروند که رئیس جمهور است با شهروندی که سمتی در کشور ندارد بروز چنین رفتارهایی دور از ذهن نیست.
خوشبختانه اخبار موثقی که حکایت از بازداشت یا برخورد قهر آمیز وقضایی با شخص خاطی شده باشد رسماً منتشر نشده – نوشته شدن این مطلب با فاصله زمانی اندکی با خبر مذکور نیز اطمینان از این موضوع بوده است- اگر چه بعضاً یکی دو مورد سایت های شخصی دست به انتشار خبری غیر مستقیم در این مورد زده اند که تایید نشده است.باز هم اگر چه یکی از سایتهای وابسته به معترضین پرتاب لنگه کفش را تکذیب کرده است. اما این مایه مسرت است که رئیس جمهور در این مورد شدت بخرج نداده است و ادبیات وعادات دوران آقای احمدی نژاد را بکار نبرده است. این در حالی است که یکی دو ماه قبل موکلی داشتم که در یکی از مراجع قضایی شهرستان کاشان از جمله اتهاماتش توهین به آقای احمدی نژاد به وسیله انتشارکاریکاتور بود که با اعتراض اینجانب مسکوت گذاشته شد. و نیز شنیده می شود که هنوز کسانی بعلت توهین به رئیس جمهور قبلی در زندان بسر می برند.
مهم این است که درک کنیم، کسی که رئیس جمهور می شود و از امکانات ملی و فائقه یک ملت برای انتشار و بسط نظر و دیدگاههایش استفاده می کند باید ریسک اعتراضات خاص به رفتار و گفتارش را نیز بپذیرد و بداند که ممکن است چنین رفتاری در برابر اقداماتش بروز نماید. و از همه مهمتر نشان دهد که اگر امتیازات و توانمندیهای قانونی اش از دیگر شهروندان ممتاز تر است سعه صدر و تحمل اش هم از دیگران بیشتر است و در واقع نشان دهد که انتخاب وی بعلت تفاوتش با بسیاری دیگر بوده است.
من مشوق این نوع اعتراض نیستم و آنرا بعنوان رفتاری خلاف عرف و اخلاق محکوم نیز می کنم، اما معتقدم شخصیت های حقوقی دولتی وسیاسی باید در برابر این گونه اعتراضات که جنبه نمادین دارد و حمله و تعرض فیزیکی خطرناک محسوب نمی گردد سعه صدر نشان دهند و مقابله با آنها را صرفاً با دور کردن معترض از اینگونه مراسم  پاسخ گویند. و نه با تهدید و قدرت نمایی و به دادگاه کشیدن معترض.
در واقع در برابر این نوع اعتراض غیر خطرناک محدود کردن حق یک شهروند از حضور در این گونه تجمعات مجازاتی کافی به نظر می رسد. متاسفانه برخورداری از قدرت دولتی در بسیاری از موارد به مفهوم مجوز شدت بخرج دادن بکار می رود.
نمونه آن نیز شکایت نیروی انتظامی کاشان از هفته نامه آرمان به بهانه چاپ یک خبر بود که بحمدالله قبل از شروع دادرسی ختم به خیر شد. اما صرف اینکه دستگاه عریض و طویل نیروی انتظامی با قدرت و توانی که نیاز به تعریف و اثبات ندارد به محض انتشار یک خبر شدت به خرج داده و بجای درج جوابیه در همان نشریه ویا اقدامات رسانه ای که قانون پیش بینی کرده، فوراً دست به شکایت و اقامه دعوی کیفری بزند علامت خوبی نیست!
توجه به این نکته نیز ضروری است که قرار گرفتن در موضع بهره برداری از امکانات ملی و دولتی نباید برتری محسوب گردد.
بازداشت و تهدید شهروندی که اقدام به اظهار نظر کرده است سوء استفاده از قدرت محسوب می شود.باید یاد بگیریم در برابر اظهار نظر اظهار نظر کنیم و در برابر دشمن شدت بخرج دهیم. اگر چه روش بزرگان بسی با این روش هم متفاوت است، زیرا گفته اند:
آسایش دوگیتی تفسیر این دو حرف است
با دوستان مدارا با دشمنان مروت