کاشان نیوز-علی خالویی: دو سال است اتفاق می‌افتد، سال ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹، بشر رکورد خطرناکی را ثبت می‌کند، فشار بر زمین به بیشترین حد ممکن می‌رسد.
بشر زیاده‌خواهی می‌کند و تجمل‌گرایانه، زندگی لوکسش را به رخ دیگر موجودات می‌کشد. تمام تولیدات زمین را در هفت ماه نخست سال‌های اشاره شده فوق مصرف می‌کند.
غذای دیگر جانوران پیش‌کش، تولید پسماندها و انواع زباله‌ها پیش‌کش، آلودگی آب‌ها و اراضی پیش‌کش، با پنج‌ماه باقی‌مانده ۲۰۱۹ که زمین تاب‌وتوان تولید مواد غذائی را ندارد برای او و فرزندانش چکار خواهد کرد؟
گریز و چاره‌ای نیست جز این‌که دست به دامان «غذاهای تراریخته» بشود! آن‌هم شروع تراژدی‌های انواع سرطان‌ها، کم‌کاری‌های اعضای بدنش، ازکارافتادن سیستم‌های دفاعی و درنهایت مرگ، آن‌هم براثر ندانم‌کاری‌های که دو سال است، دارد، به اوج خودش می‌رسد.
این نوع بشر زیاده‌خواهِ متجملگرانه، دیگر دارد شورش را درمی‌آورد.
کارشناسان این موضوع را تحت عنوان «تخطی زمین» نام می‌برند. روز تخطی زمین در سال ۲۰۱۹ برابر ۲۹ ژوئیه یا هفتم مرداد برمی‌شمارند.
مهندس درویش، کنشگر حوزه محیط‌زیست و معاونت پیشین آموزش سازمان محیط‌زیست کشور معتقداست: بشر کنونی ۱.۷۵ برابر سریع‌تر از «توان تولید اکولوژی زمین»، از بستر زندگی‌اش بهره‌برداری می‌کند.
«اکوسیستم‌های بیابانی» یکی از شکننده‌ترین اکوسیستم‌های جهانی هستند، «دشت کاشان» متأسفانه یا خوشبختانه محاط یکی از «شکننده‌ترین اکوسیستم‌های از نوع بیابانی» ست. فشار بیش از این؛ به طبیعت، کشاورزی، زمین، مراتع جنگل‌های این دشت که توان آن را بشدت می‌کاهد، کمرش را خورد می‌کند، تمدن هفت، هشت‌هزارساله سیلک را به چالش می‌کشد!
چاره چیست؟
فرد فرد آحاد جامعه برای بقا و سلامت خودمان، نه حتی فرزندانمان که شاید از بعد زمانی، زمان آینده فرزندانمان بسیار دورتر باشد، بحران غذا بسیار نزدیک‌تر است، همین حوالی؛ وظیفه‌داریم در مصرف انواع غذاهای گوشتی رعایت «حال زمینمان» را بنماییم.
درویش می‌افزاید: اقلیم‌شناس اتریشی، پروفسور هلگا کرومپ-کُلْب معتقداست: «بحران اقلیمی از علائم استفاده بیش‌ازاندازه از منابع کره خاکی است. این مصرف بی‌حد از جهتی با شمار جمعیت انسان و از جهتی دیگر با سبک زندگی ما و با منابع انرژی و موادی که برای امکان‌پذیر کردن این سبک از زندگی استفاده می‌کنیم، در ارتباط است. اگر توقعات مادی ما کمتر شود، کمتر تولید می‌کنیم و از این طریق بار سیاره سبک‌تر و ساعات کار کمتر می‌شوند».
درویش راه چاره را این‌گونه برمی‌شمارد: باید بکوشیم به‌جای تولید بیشتر، مصرف را مدیریت کنیم، به‌جای ساخت سدهای بیشتر، کیفیت آب را حفاظت کنیم و به‌جای دست‌کاری ژنتیکی محصولات غذایی، دورریز غذا را کاهش داده و ضایعات بخش کشاورزی را به کمتر از پنج درصد برسانیم.
و اما نسخه‌ای که در کاشان‌مان برای «نجات زمین» با به «تأخیر انداختن تخطئه زمین» می‌تواند برشمرد؛ عبارتنداز: احترام به زمین و طبیعت، جلوگیری از تغییرات گسترده کاربری‌های مراتع و جنگل‌ها، کاهش فشار دام بر مراتع نیمه‌جان مراتع شهرستان، افزایش کشت‌های گلخانه‌ای، کاهش سطح کشاورزی غرقابی، مدیریت منابع آب، تغییرات عاجل الگوهای کشاورزی، زراعی و باغی شهرستان، کاهش شیوه‌های تغذیه بر منابع گوشت‌خواری، خاصه گوشت‌های قرمز؛
موارد فوق راه‌کارهایی است که می‌تواند چند روزی از شتاب «تخطئه زمین» در دشت کاشان بکاهد و آن را به تأخیر بی اندازد، ولی قطعاً جلوی آن را نخواهیم توانست به‌صورت کامل بگیریم.
دیدگاه شما