اجتماعی , فرهنگ و هنر , یادداشت

درگذشت هر انسانی برای بازماندگانش، موجی از اندوه را به همراه می‌آورد. اما مردم به هر اندیشه‌ایی کوشش می‌کنند بنا به یک آیین نیکوی دیرین در پُرسه[یادبود] آن روان‌شاد، همدردی نمایند، تا روزآمد تلخ را تا جایی که می‌شود برای ماتم‌زدگان آسان کنند.
گاهی ابراز همدردی با هدیه تاج گل همراه است. گل‌هایی که به گونه‌ای، نشان دهنده دوستی‌ها، قدردانی‌ها و بودن‌هاست. گل‌هایی شاداب و تازه، که پس از چند روز پژمرده می‌شوند.
ولی می‌شود به گونه‌ای ماندگار‌تر نیز روان عزیزان درگذشته و بازمانده، را شاد کرد.
یک روش می‌تواند اهدا یک درخت نمادین (درخت کوچک تزیینی) و نمایش آن در آیین پرسه و کاشت یک درخت به نامگانه متوفی، در یک جای همگانی باشد. کاشت درختی که می‌تواند با نوشتن نام روان‌شاد و دهش‌مند، نام هر دوی آن‌ها را ده‌ها سال، زنده نگه دارد.
به جای پرداخت هزینه برای یک تاج گل، می‌توان یک درخت کاشت و با چندین تاج گل برای یک تن درگذشته، چندین درخت و برای چندین تن در یک دوره زمانی چند ساله، یک جنگل دست‌کاشت برای هر شهر. با یادمان تنی چند از ماندگان و رفتگان.
منبع: وبلاگ نویسنده