روزگاری تاجر بزرگ قالی میهمانان خود را در شاه نشین خانه اش، پذیرایی می کرده است و شکوه و عظمت خانه را در مقابل دیگر تجار پشتوانه خود می دانسته است و روزگاری نیز چون امروز شاه نشین این خانه ها میزبان میهمانانی هستند که از دور دست های ایران و دیگر کشورها برای یافتن دمی آرامش به این سو سفر می کنند.
در میان نام های بلند آوزه ی خانه های تاریخی کاشان نشانههایی هم هست که باید چون دُر، غواص تیزبین آنان را صید کند و پس از صیقل دادن شکوه، عظمت و زیبایی شان را به چشم ها هدیه کند . برخی از خانه های کاشان چنین اند که باید آن ها را یافت و برای نمایش اش زحمت کشید. خانه هایی که در بافت های تاریخی منتظر نگاهی و سرمایه ای از هنر که باز سازی شوند تا چشم نواز هر بیننده ای گردند. خانه ی تهامی هم از این سنخ خانه ها بود، خانه ای که در یک برداشت علاقه مندانه کشف شد و این همت و علاقه کارش را به سرنوشت خوش رهنمود ساخت. خانه ی که اگر مورد توجه قرار نمی گرفت هم اینک همچون نیمه ی دیگرش انتظار دلالی را برای فروش پس از آن کلنگ را می کشید. خانه ی بزرگی که اینک تنها بخش بیرونیش باقی مانده و توسط معماری هنرمند زندگی دوباره اش را یافته است. در میانه ای بافت تاریخی کاشان در محله ای به نام کوشک صفی بناهای تاریخی زیبایی هست؛ خانه تاریخی حسینی، خانه تاریخی بنی کاظمی، آب انبار، مسجد و خانه ی تاریخی تهامی، این محله ی قدیمی از یک طرف به خیابان علوی و خانه های تاریخی مشهور شهر متصل است و از سوی دیگر بعد از گذر از کوچه های کاه گلی راه به مسجد زیبای آقا بزرگ باز می کند.
خانه ی تهامی خانه ی مسکونی است که قدمتش به اواخر عصر زندیه می رسد همان زمانی که شهر کاشان بعد از تخریب زلزله روزگار بازسازی خود را می دیده است. خانه ی گودال باغچه، با اتاق های متعدد، نمایی زیبا و منحصر به فرد، حوضخانه ای آرام و فضایی دلنشین، هر کجای خانه که بشینی حس زندگی در آن جریان دارد و از هر سوی ایوان هایش که به آسمان بنگری بادگیری رفیع را می بینی که هوای تازه را در خانه جریان می دهد. کار هنرنمایی از جایی شروع شده که معماری علاقمند با نگاهی نافذ در پی برداشت عکس قدم در خانه می گذارد و این چند عکس و هم کلامی با صاحب خانه سرنوشت جدیدی را برای خانه رقم می زند، سرنوشتی که قابل مقایسه با نیمه ی دیگر خانه نیست. خانم شعله بلوچ معماری هنرمند و علاقه مند به میراث و فرهنگ ایران زمین است، در تهران نیز آثاری قابل ستایش از خویش در زمینه های مختلف بر جای گذارده است، ایشان روزی که برای گرفتن چند فریم عکس کوبه ی در چوبی فرسوده ی خانه را به صدا در آورد، هرگز فکر نمی کرد همان دیدار اول باعث شود کمتر از سه ماه بعد صاحب خانه، پیشنهاد فروش خانه را تلفنی به او بدهد، پیشنهادی که از یک طرف شاید آرزویی رویایی می نمود و از سویی راهی غیر ممکن بود. ولی حالا همه ی آن هفت سال پر فراز و نشیب گذشته است و از آن در فرسوده سر دری زیبا و از آن راه غیر ممکن خاطراتی سخت و شیرین باز مانده است، هفت سال تحقیق و مرمت، بخشی از یک عمر است که همه در این خانه جاری و ساری شده، خانه ی که اینک به عنوان تنها خانه خشتی مقاوم سازی شده بر اساس مدل کامپیوتری و از نادر خانه های مرمت شده علمی و فنی است که الگوی معماری اصیل خود را حفظ کرده. این خانه تاریخی که اینک به نام ” خانه ایرانی ” مسما گرفته است به عنوان اولین پروژه ی است که در آن جهت استحکام بخشی، بتن در میانه خشت خام اش وارد شده است.
بعد از ورود به محله و گذر از کوچه ی با دیوار های کاه گلی وارد خانه که می شوی پس از در ورودی و گذر از هشتی و راهروی ورودی که با طاقچه های منظم همراه است راه به شارمی (ایوان متصل) گشوده می شود. نمای خانه با گچ بری، تزئینات نقاشی و هنرنمایی های درهای چوبی نمایی ویژه دارد، از ایوان نمای حیاط با باغچه هایی در اطراف حوض در های چوبی و شیشه های رنگی تصویری رویایی دارد. در همان آغاز حس می کنی جایی این خانه را دیده ای و شاید حس کرده ای، حس و خیالی که اینک ملموس است. اتاق های سه دری و پنج دری دور تا دور شارمی را گرفته اند، ایوانی زیبا با تزئینات نقاشی و سقفی گچ بری شده برای استراحت و نظر انداخت به آسمان؛ جای بسیار مناسبی است، دیوارها همه دارای گچ بری هایی است که از قدیم تا به حال بر روی آن جا خوش کرده است. حیاط راه به اتاق ها دارد و در دو سمت شمالی و جنوبی ورودی سرداب ها قرار دارد؛ سرداب های خنک برای تابستان، با سقف های بلند و پس سرداب های متعدد درمانی و التیامی برای گرمای جان سوز تابستان است. اتاق های زمستان نشین بخاری دیواری دارد با گچ بری های خیره کننده ولی هیچ چیز در این خانه شاید به اندازه اتاق آیینه اش چشم را خیره نکند، هنری به یادماندنی با ترکیبی از گچ و آیینه، تصاویری زیبا همراه با تابش نور از میان شیشه ها و پنجره های گچی خلق می کند. در میان اتاق های دور شارمی و پشت اتاق آینه، تالاری با سقف بلند، نقاشی شده و گچ کاری شده تالاری برای استراحت و نشیمن میهمانان است، اتاقی که تمامی طاقچه های اطراف اش را کتاب هایی از تاریخ و فرهنگ ایران و کاشان پر کرده است، نقاشی های سقف از همان 270 سال پیش به جای مانده و همچنان چشم نواز است، در کتاب تاریخ کاشان نوشته ی حسن نراقی به پیش بخاری گچی این اتاق که در سابق از دیواره ها جدا شده و برده شده، به نیکی اشاره شده است. کنار همین تالار زیبا شربت خانه است، شربت خانه فضایی برای تهیه شربت های ایرانی و پذیرایی از میهمانان است. شربت های ترش و شیرین در گرمای تابستان و شب های آرام این خانه بسیار می چسبد. در داخل حیاط فضای حوضخانه موجود است؛ فضایی آکنده از حس گذشته، در بسترش حوض زیبایی از آب و ماهی است و دیواره های کاه گلی و گچی، خنکی هوا را حفظ می کند، بعد از تغییر کاربری و تبدیل خانه به اقامتگاه سنتی این جا هم شده فروشگاهی کوچک از صنایع دستی ایران، سوغات کاشان، دستبافته های زیبا، یادگاری های مناسب، عطر و گلاب و کتاب های جالب که همه و همه در این اتاق کوچک جا خوش کرده است. یکی دیگر از اتاق های حیاط، آشپزخانه است، آشپرخانه ای با تنور نان سنتی.
گوشه گوشه ی این خانه را که می بینی حسی از زندگی در آن جریان دارد، چه از زیبایی تصویری گرفته چه از حس خوب زیستن، زیستنی آرام در میان آرامش خانه ی قدیمی، خانه ی ماندگار و بی بدیل. اتاق های خانه آراسته و پیراسته است، برای اقامتی به یادماندنی، اتاق های با چیدمان های کاملا سنتی و تمیز برای استراحتی آسوده و مهمانیی شاد و فرهبخش، اتاقی در میانه خود کرسی دارد و گرمای آن درمان سرمای این شهر کویری است؛ اتاقی با تخت های سنتی و نشیمن زیبا آذین بسته شده، اتاقی دیگری نیز با تشک های سنتی و بقچه ی رختخواب ها، همه برای استراحت و آرامش شما آماده اند. اتاقی از اتاق ها هم زینت گرفته برای تازه عروس و دامادها است، نشیمن ویژه ای دارد و اتاقی با دید به همه ی زیبایی های خانه .
گذر ایام و تدبیر مرمت گران، خانه ی تهامی را به “خانه ایرانی” بدل کرد؛ اقامت گاهی سنتی برای میهمانان ایرانی و فرنگی. میهمانانی که از همان ابتدای در که وارد می شوند خود را در گذشته محصور می یابند، خود را میهمانی می بینند که اینک میزبانی دارد با خانه ای استثنایی، خانه ای آرام، امن و زیبا. روزی این خانه آوردگاه هنر و معماری بوده است و روزگاری مأمن خانواده، روزگاری در خاک بوده است و امروز میعادگاه سنت و صنعت است. سنت میهمان نوازی و صنعت هتلداری. خانه ایرانی در گوشه ی شهر کاشان امان گرفته است، خیابان علوی، کوی باستان پنجم (کوشک صفی).
متن زیبایی بود