کاشان نیوز -ابوالفضل نجیب:ا گر آنچه وزیر بهداشت دولت سیزدهم درباره حجم واکسن های وارداتی و سرعت واکسیناسیون ادعا و ان را رکوردشکنی در سطح دنیا و در مقایسه با آلمان تشبیه می کند، حمل بر صحت کنیم. لاجرم به تشدید تردیدهای پیش روی مردم منجر خواهد شد.
این ادعاها که تنها کمتر از دو ماه از روی کار آمدن دولت سیزدهم مطرح می‌شود در مقایسه با بازه زمانی درگیری دولت روحانی با کرونا بر نکات قابل تاملی اشاره دارد. نکته اول ناکارآمدی دولت روحانی در مدیریت بحران کرونا از ظهور تا کشف واکسن کرونا. و نکته دوم موضع انفعالی و سکوت روحانی در قبال تصمیمات پشت پرده است، که بارها به تلویح به آن اشاره کرد.
آنچه درباره سکوت و انفعالی روحانی می توان اشاره کرد، بخشی می‌تواند معطوف به گفتن حقایقی باشد که روحانی آن را به آینده موکول کرده است.
آنچه گفتن این حقایق را تامل برانگیز و ضروری می‌کند، بخش کلیدی آن می‌تواند معطوف به عملکرد بظاهر غیرمنتظره دولت سیزده در مقایسه با عملکرد دولتی باشد که قریب دو سال با بحران کرونا درگیر بوده.
واقعیت این است که زمان‌های سوخته شده در دولت روحانی و تناقض گویی‌های بی شمار مقامات تحت مدیریت او در خصوص خرید و تامین واکسن در مقایسه با آنچه وزیر بهداشت تحت مدیریت دولت سیزدهم و آن هم در کمترین بازه زمانی ادعا می‌کند بیش از هر چیز بر شکاف عمیق دو رویکرد در قبال یک بحران تاکید دارد. تصاویری که از تخلیه هر روزه واکسن از گمرک‌های ایران و ایضن پروپاگاندایی که صداوسیما از ابراز رضایت مردم از سرعت واکسیناسیون نشان می‌دهد، بعلاوه وعده پایان واکسیناسیون سراسری تا بهمن ماه جاری از سوی دولت سیزدهم. تمامی بر شکاف و اختلاف از دو رویکرد در قبال یک بحران واحد انسانی تاکید دارد. که تفاوت آن تا اینجا قربانی شدن جان هزاران انسانی بوده که از سوی مدیران بدنه بهداشتی به فاجعه و قیامت و اخرالزمان تعبیر کردند.
تبعات تاکید عامدانه دستگاه تبلیغاتی بر تفاوت این دو رویکرد آن هم در بازه زمانی اینچنین کوتاه در مقایسه با دو سال مدیریت دولت روحانی معنایی جز متوجه کردن مسئولیت تمامی هزینه‌های انسانی و … به دوش دولت و شخص روحانی ندارد.
این اتهام سنگین و غیرمنتظره اگر چه تا کنون به صراحت مطرح نشده، اما طرح محاکمه روحانی توسط بخشی از نمایندگان مجلس و بخصوص ضمیمه کردن یکی از مفاد اتهامی با موضوع کرونا را می‌توان به زمینه‌سازی برای سنگین‌ترین اتهام ممکن علیه دولت روحانی تلقی کرد. پارادوکس مضحک در این میان ستایش وزیر بهداشت دولت رئیسی از عملکرد نمکی وزیر بهداشت روحانی است. تا جایی که او را به الماس درخشان در آسمان مبارزه با کرونا و شهید زنده تعبیر می کند.
آنچه لازم به یادآوری است، طرح این تناقض‌ها و شکاف‌ها نه الزاماً به معنی تبرئه دولت و شخص روحانی که اتفاقن نشاندن او بر صندلی پاسخگویی است. روحانی هم از زاویه ناکارامدی و سوءمدیریت از زمان ظهور کرونا و هم از زمانی که مرتب وعده خرید و تامین واکسیناسیون سراسری می‌داد باید به این پرسش ساده اما حیاتی پاسخگو باشد که چه عوامل و دست‌هایی مانع تحقق وعده‌های او شده‌اند.
این سوالات از آن روی حائز اهمیت است که مسئولین دولت روحانی اذعان می‌دارند واکسن‌های نمایش درآمده در تلویزیون به عنوان واکسن وارداتی در دولت سیزدهم همان واکسن‌هایی است که در دولت روحانی خریداری و ایضن مدت‌هاست در انبارهای گمرک در وضعیت بلاتکلیفی بوده.
آنچه به ابهامات و سوالات دامن می‌زند، سکوت دولت سیزدهم در قبال این ادعاهاست. که حتی اگر نادرست هم باشد تفاوتی در صورت مسئله که همانا علت واقعی ممنوعیت ورود واکسن در دولت روحانی است نمی‌کند.
آنچه بر ابهامات و تردیدها می‌افزاید و به پرسش حیاتی از سوی جامعه و بخصوص خانواده قربانیان تبدیل می‌کند، روزه سکوت روحانی در قبال ادعاها و عملکرد دولت سیزدهم در خصوص حجم و سرعت واکسیناسیون است. سکوتی که بیش از هر چیز مسئولیت قربانی کردن هزاران نفر و بحرانی که تبعات نهایی آن هنوز نامعلوم است، متوجه روحانی خواهد کرد.
آنچه روزه سکوت روحانی را به گمانه زنی درباره دلایل آن سوق می دهد، شاید گروگان گرفتن موضوع محاکمه او در قبال ادامه سکوتی است که با شکستن آن بسیاری حقایقی که روحانی با وعده گفتن آن‌ها در زمانی دیگر از پاستور خداحافظی کرد، در ارتباط باشد. از این منظر شاید بتوان طرح محاکمه روحانی را به منزله شمشیر دموکلوس بر گردن او و به تعبیری حق السکوت او تعبیر کرد.
دیدگاه شما