درس‌های نام‌گذاری تماشاخانه‌ای به اسم بهمن صادق‌پور
قدر بزرگان و پیش‌کسوتان را بیش‌تر بدانیم
کاشان نیوز-جابر تواضعی: عصر چهاردهم تیرماه شاهد سه رویداد مهم در خانه تئاتر کاشان بودیم. افتتاح تماشاخانه بهمن صادق‌پور، افتتاح نمایش گاه آثار مهدی راحمی و آغاز اجرای نمایش «چشم‌های بسته از خواب» کار مجتبی جدی.
اگر بخواهید می‌توانید متن اتفاقات این روز را در سایت‌های خبری ببینید. ولی مهم‌ترین نکته این مجموعه اتفاق به‌زعم من، افتتاح یک سالن تئاتر به نام یک هنرمند در قید حیات است. بهمن صادق‌پور سال‌هاست در تئاتر و سیما و تلویزیون فعالیت می‌کند، انشاء الله صدوبیست سال زنده باشد و هم چنان روی صحنه بدرخشد.
اما یکی از بدترین ویژگی‌های ما جماعت مرده‌پرست این است که با اعمال و رفتارمان بر این فرضیه باطل صحه می‌گذاریم که «هنرمند/ آدم» خوب، «هنرمند/ آدم» مرده است و برای همین کم‌تر وقتی است که از بزرگانی که در قید حیات هستند و در جهت رشد و احیای فرهنگ و هنر و اقتصاد ما تلاش کرده‌اند، سپاس‌گزاری کنیم و در مسیر تکریم آن‌ها قدم برداریم.
نهایت تکریم و سپاس ما نام‌گذاری میدان یا خیابانی به نام آن‌ها است؛ اما همین کار را هم با هزار اماواگر و شاید انجام می‌دهیم. نشان به آن نشان که هنوز میدان یا خیابانی به اسم سهراب سپهری به‌عنوان شاعری کاشانی با شهرت جهانی نداریم و در برابر درخواست عمومی‌اش هم خسّت به خرج می‌دهیم.
یکی از استثنائات این حرف، نام‌گذاری خیابانی به نام پزشک قدیمی و پیش‌کسوت دکتر حسین غزنوی است؛ مردی از نسل اول پزشکان شهر که زمانی در این مسیر قدم برداشته و برای رفاه مردم کار کرده که به مجموعه کارها و فعالیت‌هایش نمی‌شود جز «ایثار» واژه دیگری اطلاق کرد؛ اما در تابلو همین خیابان هم کلمه «دکتر» را نمی‌بینید. انگار بانیان این کار را به‌اجبار انجام داده‌اند یا به‌نوعی به این مرد بزرگوار لطف کرده‌اند.
نمونه دیگرش چند سال پیش در مورد زنده‌یاد حسن تفضلی اتفاق افتاد؛ کوچه‌ای تنگ و باریک و بی‌خاصیت را به نام او نام‌گذاری کردند و اگر نبود اعتراض و تلاش چند جوان روزنامه‌نگار و اهل‌قلم شهر، آب هم از آب تکان نمی‌خورد. ولی اعتراض آن‌ها باعث شد «بخشی» از انتهای بلوار صنعت به نام مردی که تاریخ معاصر کاشان و مهم‌ترین پیشرفت‌هایش را مدیون او است، سند بخورد. حالا گرچه بلوار نه‌چندان طولانی‌ای مثل صنعت دو نام دارد، ولی نتیجه از آن کوچه تنگ و باریک آبرومندانه‌تر است.
مدتی پیش جمعی از جوانان یک هیئت مذهبی برای در آیین ویژه‌ای با عنوان «طبیب جان» از ۶۰ سال خدمات ارزشمند دکتر غزنوی تقدیر کرد. اگر دقت کنید بسیاری از کارهای مهم و ماندگار شهر در بخش خصوصی و (N.G.O) «ان.جی.او»ها انجام می‌شود.
نام‌گذاری سالنی به نام بهمن صادق‌پور به‌عنوان یک هنرمند پیش‌کسوت هم از این قاعده مستثنا نیست. خانه تئاتر یکی از معدود تشکیلات هنری و مردم‌نهاد شهر است که در تنفسی که بعد از افول معجزه هزاره سوم پیش آمد، با سازوکاری کاملاً قانونی پا گرفت. این کار خانه تئاتر می‌تواند الگویی باشد برای بقیه تا بیش از گذشته قدر پیش‌کسوتان و بزرگانمان را بدانیم.
دیدگاه شما