بر علاقه‌مندان هنر پوشيده نيست، سهراب سپهري هنرمند صاحب سبك ايراني علاوه بر سرودن شعر، نقاش چيره دستي هم بود.
سهراب سپهري در پانزدهمين روز از مهرماه سال 1307 در كاشان ديده به جهان گشود و دوران كودكي و نوجواني را در همان شهر سپري كرد. وي از دوران دبيرستان نقاشي را به صورت جدي دنبال و چند سال بعد اولين نمايشگاه نقاشي خود را برگزار كرد.
پدرم نقاشی می‌كرد.تار هم می‌ساخت، تار هم می‌زد. خط خوبی هم داشت …
پدر سهراب، اسدالله سپهري، كارمند اداره پست و تلگراف كاشان و اهل هنر بود. خود سهراب مي‌گويد: “كوچك بودم كه پدرم بيمار شد و تا پايان زندگي بيمار ماند. پدرم تلگرافچي بود. در طراحي دست داشت. او مرا به نقاشي عادت داد… “
سهراب در سال 1332 از رشته نقاشي در دانشكده هنرهاي زيبا فارغ التحصيل شد و نشان درجه يك هنري را از آنجا دريافت كرد.
پیشه‌ام نقاشی است.گاه گاهی قفسی می‌سازم با رنگ ، می‌فروشم به شما…
او در دهه 30 اولين نمايشگاه‌هاي نقاشي خود را در تهران برگزار كرد و در همان سالها هم در هنرستان‌های هنرهای زیبا مشفول تدريس شد.
سهراب در سن 27 سالگي راهي اروپا شد و در مدرسه هنرهای زیبای پاریس در رشته “لیتوگرافی” نام نویسی کرد.
وي در پاريس با حسين زنده رودي (نقاش معاصر ایرانی و از پیشگامان نقاشی‌خط در ایران) همراه شد ولي به دليل قطع شدن بورس تحصيلي مجبور شد براي تامين مخارج خود رو به انجام كارهاي سخت و طاقت فرسا بپردازد.
سهراب در نقاشي‌هايش شيوه جديد و متفاوتي را در پيشش گرفت و فرم‌های هندسی نخودی و خاکستری رنگش با تمامی نقاشان فیگوراتیو هم عصرش متفاوت بود.
او در نقاشی به شیوه‌ای موجز و مختصر، نیمه انتزاعی دست یافت که برای بیان مکاشفه‌های شاعرانه‌اش در طبیعت کویری کارگشا بود.
امضای وی بر روی نقاشی‌هایش به خط «نستعلیق» بود، که به نظر “مرتضی ممیز “جلوه از روحیه فروتنانه و ایرانی‌اش دارد.
از آثار او می‌توان به “طبیعت بی جان(۱۳۳۶)” ، ” شقایق‌ها، جویبار و تنه درخت(۱۳۳۹)” ، “علفها و تنه درخت (۱۳۴۱)” ، “ترکیب بندی با نوارهای رنگی (۱۳۴۹)” ، “ترکیب بندی با مربع‌ها (۱۳۵۱)” و “منظره کویری (۱۳۵۷)” اشاره کرد.
برخی از آثار سهراب در نزد مجموعه‌داران و دوستان وي قرار دارد و پروانه سپهری خواهر سهراب، آثاری از او را که در اختیار داشت به موزه کرمان اهدا كرد.
از جمله نمايشگاه هايي كه سهراب در ايران برگزار كرد مي‌توان به نمايش آثارش در نگارخانه ها و گالري‌هاي سیحون، نیالا، صبا، بورگز، لیتو، گیل گمش، مس، تالار عباسی و فرهنگ تهران ياد كرد.
وي همچنين نمايشگاه‌هاي مختلفي در ايران و ساير نقاط جهان برپا كرد كه از جمله آنها مي‌توان به نمايشگاه‌هاي زير اشاره كرد.
دوسالانهٔ سان پاولو (برزیل، ۱۳۴۲)
نمایشگاه گروهی هنرهای معاصر ایران (موزه بندر لوهار، فرانسه، ۱۳۴۲)
نمایشگاه جشنوارهٔ روایان (فرانسه، ۱۳۴۷)
جشنوارهٔ بین المللی نقاشی در فرانسه (۱۳۴۸)
نمایشگاه گروهی در بریج همپتن آمریکا ) ۱۳۴۹)
نمایشگاه انفرادی در نگارخانه بنسن نیویورک )۱۳۵۰)
نمایشگاه انفرادی در نگارخانه سیروس (پاریس، ۱۳۵۱)
نمایشگاه هنر معاصر ایران در بازار هنر (بال، سوییس، خرداد ۱۳۵۵)
به سراغ من اگر می‌آیید.نرم و آهسته بیایید.مبادا که ترک بردارد.چینی نازک تنهایی من…
سهراب سرانجام در اديبهشت ماه 1359 ديده از جهان فرو بست.
نقاشي از سهراب سپهري
منبع: خبرگزاری ایسنا
دیدگاه شما