کاشان نیوز – علی خالویی: هوا، بس ناجوانمردانه، «گرم»ست، گرمایی که شصست ساله‌ها هم تجربه‌‌ی رویارویش را ندارند، اینرا اسناد تنها ایستگاه هواشناسی کاشان می‌گوید.
«فروردین» و «اردی‌بهشت» ماه، قحطی‌زده از «آب»؛
«کوهساران» بدون چشمه و «چشمه‌ساران» بدون آب؛
و تنهایی «سیل قحطی‌زدگان» زیست‌محیطی شهرمان.
و البته «گرمای تفتده‌ی» تیر و مرداد ماه
به انضمام «بی‌آبی» ،
فکرش هم، استخوان هر انسان با وجدانی را، خورد می‌کند.
«کوهنورد» و «ورزشکار» ، «طبیعت‌گرد» و «اهالی گردشگری و سفر» ، وقت آن ست که «قرض‌مان را به طبیعت» ادعا کنیم.
جان پرندگان، پستانداران و خزندگان حیات وحش در خطرست.
در بروز خطر گرمازدگی و تشنگی، لطفاً هر شهروندی در طبیعت می‌رود، کوه می‌رود، ظرف آبی همراه خود ببریم تا پرندگانی که در زمان«جوجه‌پروری» هستند، از تشنگی تلف نشوند.
یک «پت آب یک و نیم لیتری» در هر سفر «طبیعت‌گردی» و «کوهنوردی» تا پایان تابستان گرم و تفتیده ایران مرکزی‌مان، می‌تواند «نجات بخش یک زندگی» باشد، می‌تواند «نجات بخش یک گونه» باشد، می‌تواند «نجات بخش هوبره‌های» دشت‌مان باشد، می‌تواند نجات‌بخش ۱۰۵ گونه پرندگان «تمدن سیلک» باشد.
«وظیفه اجتماعی» و «شهروندی» اهالی «تمدن سیلک» ایجاب می‌کند، حالا که طبیعت، نیازمند دستگیری ماست،
تنهایشان نگذاریم.
راهکارمان چیست؟
اداره‌ی حفاظت از محیط زیست شهرستان، با «ساخت آبشخور و تانکرهای آبرسانی» ، حیات وحش بزرگ جثه را تضمین کنند.
البته با کمک مدیران شهری، «معتمدین» محلی، «شوراهای اسلامی روستا» و «خیرین حوزه‌ی آب».
می‌ماند آبرسانی کوچک‌جثه‌گانی چون «خزندگان» و «پرندگان»؛
جمعه‌ها، دوشنبه‌ها و تعطیلات که ورزشکاران «قدمی در طبیعت» می‌زنند اخلاقاً خود را موظف نمایند، با تهیه آبشخورهای کوچک (مثلاً ظروف پلاستیکی آبخوری مرغداری‌ها) و تأمین آب با ظروف نوشابه‌ی پت، آب شرب پرندگان را فراهم کنند.
پیشنهاد می‌شود؛ آبخوری‌ها، در سایه‌‌ی سنگ‌ها با کمترین میزان آفتاب‌خوردگی باشد.(ترجیحاً با سنگ‌چینی پوشانیده شود)
پیشنهاد می‌شود؛ آبخوری‌ها در مسیرهای کوهنوردی متداول باشد، تا هر هفته و مرتباً، آبگیری شوند.
این، تنها راه نجات «حیات وحش جانوری» شهرمان است.
بقول حافظ شیراز:
«صبا، گر چاره داری، وقت، وقت‌ست.» وقت کمک به طبیعت‌ست،
وقت پرداخت بدهی‌مان به طبیعت‌ست،
چقدر آنجا رفتیم، خوش‌گذراندیم، لذت بردیم، تفریح کردیم، لبخند زدیم،
و عکس یادگاری گرفتیم،
انرژی منفی‌هایمان را دادیم و انرژی مثبت طبیعت را گرفتیم،
حالا، اما؛
وقت، وقت‌ست.
دیدگاه شما