کاشان نیوز– علی خالویی: رشد روزافزون جمعیت در دهههای اخیر و بالطبع افزایش نیازهای آنها، و بهره کشیهای خارج از توان اکولوژیکی، منابع زیستمحیطی و طبیعی دشت کاشان را به مخاطره انداخته است.
اول:لاَ تُلْقُواْ بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ
خود را با دستخود به هلاكت ميفكنيد.
(سوره ی مبارکه بقره ، آیه ی 195)
دوم: من،کوروشِ هخامنش چنين گفتهام: گفتم گياهان را گرامی بداريد گياهان گماشتگانِ بهشتِ خداوندند گياهان ملايکِ خاموش خانهی آدمیاند. به فهمِ آب رسيدن و گندم را گرامی داشتن، اين آيينِ من است.
رشد روزافزون جمعیت در دهههای اخیر و بالطبع افزایش نیازهای آنها، و بهره کشیهای خارج از توان اکولوژیکی، منابع زیستمحیطی و طبیعی دشت کاشان را به مخاطره انداخته است.
پاسداشت و حرمت طبیعت و خلقت، از مبنای اعتقادی ادیان الهی بخصوص دین مبین اسلام بوده و پایه و اساس آن بر این اصل استوار است و شریعت دین تلاش میکند آن را در رفتار و منش فردی، اجتماعی و انسانی احاد مردم پایهگذاری و پی ریزی نماید.
در آیات شریف قران مجید(آیه 205، سوره بقره)میفرمایند: ” وَإِذَا تَوَلَّى سَعَى فِي الأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيِهَا وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ وَاللّهُ لاَ يُحِبُّ الفَسَادَ ” (و چون برگردد [يا رياستى يابد] كوشش مىكند كه در زمين فساد نمايد و كشت و نسل را نابود سازد و خداوند تباهكارى را دوست ندارد) بهره کشی و بهره برداریهای خارج از اعتدال را ظلمی بزرگ میشمارد و عملکرد انسان روی زمین، که باعث فساد و نابودی گردد تبهکاری دانسته و میفرمایند که خداوند آنرا دوست ندارد.
بهره برداری مجاز از منابع پایه باید در حد توان اکولوژیکی باشد. شرایط منابع پایه دشت کاشان، شرایط بحرانی است. حفظ این حداقل شرایط وضعیت خاک، آب و گیاه نیاز به مشارکت همگان در زمینه بهبود وضعیت را دارد.
کارشناسان بخش منابع طبیعی معتقدند تراکم جمعیتی و فعالیتهای زندگی تجملگرایانه بشر، مرز توان تحمل طبیعی یا ظرفیت زیستی خود را رد کرده و پا را فراتر نهاده است.
تغییر کاربری های گسترده، ساخت و ساز جدید، توسعه جمعیتی و فعالیت انسانی و اقتصادی باعث کوچک شدن روز به روز منابع ملی و مراتع ، جنگلها و بیابانها گردیده که خود بهرهکشی و فشار خارج از حد و مازاد بر منابع آب، خاک و هوای این دشت است. حتی هوای تنفسی در شهرها نیز بشدت کوچک شده و زندگی را سخت نموده.
نیاز و زیاده خواهی های انسان امروز باعث شده در شرایط کنونی، نه تنها یار و کمک کار طبیعت رو به زوال رفته اطراف خود نباشد ، بلکه هرچه بیشتر اسباب روبه زوال آنرا بیش از پیش فراهم نماید.
چقدر توانسته ایم توصیههای الهی در قرآن کریم و احادیث نسبت به پاس داشت و حرمت و اعتدال مصرف منابع که زندگی و حیاتمان در گرو آن است را پاس داشته باشیم؟ آموزه های دینی و اعتقادی دین مبین اسلام در این موارد هیچگونه کاستی ندارد.
هرچه هست از قامت ناساز و بی اندام ماست.
ور نه تشریف تو بر بالای کس کوتاه نیست.(71/حافظ)
” من،کوروشِ هخامنش چنين گفتهام: گفتم گياهان را گرامی بداريد. گياهان گماشتگانِ بهشتِ خداوندند گياهان ملايکِ خاموش خانهی آدمیاند.
***
گفتم که درهها و دامنهها را پاکيزه نگهداريد زيرا زمين ضامنِ زندگانیِ آدمیست.
***
گفتم هر او که درختی نشانده به دانايیِ پروردگار خواهد رسيد، به درگاهِ دريا و آرامشِ آسمان خواهد رسيد.
***
به فهمِ آب رسيدن و گندم را گرامی داشتن، اين آيينِ من است
***
چشمهها زاياتر کشتکاران به سلامت و بهشت ارزانیِ مردمانم باد.
(بخشی از کتاب: کوروش شهريار روشنايیها تاليف : سيد علی صالحی )
از اینکه افرادی چنین دلسوز و شایسته میبینم ، خداوند را سپاسگزارم. برای جنابعالی از خداوند سلامتی و توفیق خواستارم انشاالله.