کاشان نیوز – امیرحسین ایزدپناه: سرانجام بعد از سال‌ها انتظار، باغ تاریخی فین کاشان، کنسرت عمومی یک گروه حرفه‌ای موسیقی را تجربه کرد. در شبی که شرایط جوّی، چندان برای اجرای زنده موسیقی در فضای باز مساعد نبود، و مسائل جانبی همچون محل اجرا و طراحی صحنه و لباس هم نه درخور چنین اجرایی بود، اجرای قوی «علیرضا قربانی» و گروه همراهش، بر تمام کاستی‌ها غلبه کرد و شبی خاطره‌انگیز را برای حاضران رقم زد.

اگرچه تبلیغات این کنسرت به‌دلیل طولانی‌شدن پروسه صدور مجوز، دیرهنگام انجام شد، ولی اطلاع‌رسانی در سطح شهر و همچنین در فضای مجازی، خوب و قابل قبول بود و همین باعث شد استقبال همشهریان ما از کنسرت «علیرضا قربانی» خیلی خوب بوده و تقریبا تمام بلیط‌ها فروخته شود.

معضل همیشگی و ناراحت‌کننده‌ی تأخیر در آغاز برنامه، این بار به دلیل سمفونی غیرمنتظره و شدید باد و باران که غروب خشک کاشان را سخت طرب‌ناک نم‌نم خود کرد، بیش از پیش مخاطبان را چشم‌انتظار گذاشت. در اطلاع‌رسانی نخستین ساعت شروع را ۲۰ اعلام کرده بودند و روی بلیط‌ها ساعت ۲۰: ۳۰ درج شده بود اما شرایط جوی باعث شد با پیامک به تماشاگران اطلاع بدهند که برنامه در ساعت ۲۱ شروع خواهد شد ولی در ‌‌نهایت، برنامه در ساعت ۲۲ آغاز شد.
تهیه‌کنندگان چنین برنامه‌هایی باید توجه داشته باشند که بیش از ۱ ساعت معطل نگه‌داشتن مخاطب، خستگی و کم‌حوصلگی به‌همراه آورده، آستانه تحمل او را پایین می‌آورد و خود به خود انرژی منفی به او و برنامه وارد می‌کند.
به‌هرحال در شرایطی که هنوز چک‌کردن همه بلیط‌ها تمام نشده و برخی از تماشاگران هنوز در حال واردشدن به باغ و برخی در حال پیداکردن صندلی خود در بین ردیف‌های نزدیک به‌هم و متراکم صندلی‌ها بودند، علیرضا قربانی و گروهش با لباس‌های ناهمگون و مختلف روی صحنه آمدند.
در ابتدای برنامه علیرضا قربانی با ابراز خوشحالی از حضور در کاشان، از تأخیر پیش‌آمده عذرخواهی کرد. همچنین او در اواخر برنامه از این‌که با وجود برخی دغدغه‌ها، چنین کنسرتی در کاشان اجرا می‌شود ابراز خوشحالی کرده و امیدوارانه از مسئولین خواست چنین روندی را با رعایت هنجارهای عرفی، ادامه دهند.با احترام به سلیقه طراحان صحنه، سِن برنامه ساده بود و ارتفاع چندانی نداشت و این باعث می‌شد تماشاگرانی که در ردیف‌های میانی به بعد نشسته‌اند، اثری از سِن نبینند؛ و از آن آزاردهنده‌تر نورهای پهن رنگ و چهارگانه‌ای بود که پشت سر خواننده و نوازندگان قرار داشت که نه‌تنها زیبایی خاصی نداشت بلکه سادگی دیوار باغ را هم محو می‌کرد و نیز باعث می‌شد تماشاگران نتوانند چهره خواننده و نوازندگان را به‌خوبی ببینند. ولی نورپردازی‌های داخل صحنه خوب و بی‌اشکال می‌نمود. اگرچه طراح نور و صحنه ظاهرا در ابتدای برنامه فراموش کرده بود که هنگام شروع کنسرت، نور داخل تماشاگران را خاموش کرده و فقط سِن روبه‌رو و دیوارهای کناری روشن باشند، و این کار بعد از گذشت دقایقی از برنامه انجام گرفت.
باز هم با احترام به سلیقه مجریان برنامه، مکان انتخابی برای اجرای برنامه در باغ، چندان دل‌چسب نبود. گوشه‌ی سمت راست باغ، که یک طرفش دیوار باغ بود و طرف دیگرش با داربست و تبلیغات، محصور شده بود و فضای میانه هم با صندلی‌های بهم چسبیده پر شده بود و اثری از آن زیبایی کهن و اسطوره‌ای باغ فین به چشم نمی‌آمد. به نظر، اگر فضای میانه باغ انتخاب می‌شد، شور و صفای بیشتری وجود داشت؛ که احتمالا به دلیل گنجایش کمتر از آن صرف نظر کرده‌اند. به‌هرحال محل اجرای کنسرت با یک فضای آزاد معمولی فرق چندانی نداشت. و شاید اگر این کنسرت در یکی از سالن‌های شهر برگزار می‌شد، خروجی بهتری حاصل می‌شد.

از نقاط قوت کنسرت شب گذشته سیستم صوتی مناسب بود که موجب شد با وجود فضای باز و مشکل غیرمنتظره باد و باران، صدای خواننده و ساز‌ها با کیفیت خوبی به تماشاگر منتقل شود. شاید همین امر باعث شد که علیرضا قربانی در انتهای برنامه از دوست صدابردارش تشکر ویژه کند.

یک پیانیست، سه نوازنده ویولون، یک نوازنده ویولونسل و یک نوازنده سازهای کوبه‌ای، علیرضا قربانی را در این کنسرت همراهی می‌کردند. در اواخر برنامه و قبل از اجرای دو قطعه پایانی، علیرضا قربانی، همکارانش را با صمیمیت خاصی معرفی کرد. «سامان صمیمی» و «بهنام ابوالقاسم» که هر دو از نوازندگان مطرح و توانای موسیقی هستند، معروف‌ترین همکاران علیرضا قربانی بودند. شدت باد در حین اجرای برنامه به حدی بود که چند بار پایه و برگه‌های نُت نوازندگان را روی زمین انداخت. نوازندگی در چنین فضایی طبعاً سخت و استرس‌زا است ولی اجرای این گروه انصافاً قوی و حرفه‌ای بود. فضای حاکم بر اجرا، کمی متفاوت از فضای مرسوم موسیقی سنتی، و تا حدی نزدیک به موسیقی کلاسیک بود که البته فضای بیشتر کارهای علیرضا قربانی در همین حال و هواست.
علیرضا قربانی در اجرای دیشب، آماده و با انرژی بود و ترانه‌های انتخابی و یک قطعه آواز بداهه (با هم‌نوازی کمانچه سامان صمیمی) را پرحجم، کم‌نقص و دوست‌داشتنی اجرا کرد و همین باعث شد تمام مشکلات جنبی کمرنگ شود.

علرضا قربانی اجرای ترانه «پرده نشین» (روی شعر «محمدعلی بهمنی» با مطلع: «اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است / دنیا برای از تو سرودن مرا کم است») را به «امیرکبیر» تقدیم کرد. همچنین قبل از اجرای ترانه «ارغوان» (شعر استاد «هوشنگ ابتهاج») از تماشاگران خواست که اگر مایلند می‌توانند همراه با او این ترانه را هم‌خوانی کنند.
ترانه‌های «حریق خزان»، «زندگی»، «باران»، «شب دهم» و «کیمیا» از دیگر کارهای معروفی بود که قربانی دیشب اجرا کرد. بعد از پایان برنامه و تشویق‌های ممتد تماشاگران، علیرضا قربانی و نوازندگان بار دیگر به روی صحنه آمدند و ترانه زیبای «سریال مدار صفر درجه» را اجرا کردند تا حسن ختامی بر این شب خاطره‌انگیز باشند.

برنامه حدود ۹۰ دقیقه به طول انجامید. خروج مردم از باغ هم اگرچه به کندی ولی بدون مشکل خاصی انجام گرفت. (اگرچه گویا در ابتدای خروج مردم، مشکلاتی پیش آمده بود ولی به مرور حل شد.) ولی در خارج از محوطه باغ، ترافیک شدیدی حاکم بود که باعث شد بعضی از همشهریانمان حتی تا چند ساعت در این قفل ترافیکی اسیر شوند و اگرچه همراهان عزیزمان در پلیس راهنمایی و رانندگی حضور داشتند ولی شاید لازم بود که برای کنترل و هدایت چنان ترافیکی نیروی پلیس بیشتری در صحنه حضور می‌داشت.

نظم حاکم بر فضای کنسرت اگرچه ایده‌آل نبود ولی با توجه به سابقه کم چنین برنامه‌هایی در کاشان، قابل قبول بود؛ و باید از همه مجریان و ناظمان این برنامه تشکر کرد و البته از آن‌ها خواست که برای برنامه‌های بعدی سعی کنند در حین اجرای برنامه کمتر در رفت و آمد باشند! و همچنین باید از همشهریان محترم هم صمیمانه درخواست کرد که فرزندان خردسال‌شان را به کنسرت و سینما و تئا‌تر نبرند یا حین اجرا «اینقدر» عکس و فیلم نگیرند؛ و تمرین کنند و یاد بگیرند که در هنگام اجرای موسیقی، باید به احترام موسیقی و به احترام بقیه مردم، ساکت باشند.

امید است با باز شدن فضای اجتماعی و فرهنگی شهر کاشان در سال‌های اخیر، و با همکاری همه نهادهای مسئول، مشابه چنین برنامه‌هایی که در زمره سالم‌ترین و نجیب‌ترین تفریحات فرهنگی هستند، را بازهم شاهد باشیم.