کاشان نیوز – محبوبه قدیریان: استاد سید سعید کاظمی مدرس انجمن خوشنویسان کاشان ازسال۷۱ و مدیر مسؤل و مؤسس آموزشگاه آزاد هنری مولانا با مجوز درجه یک از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی  بوده اند. از مسئولیت های ایشان می توان به ریاست انجمن هنرهای تجسمی کاشان، مسئولیت خانه فرهنگ معراج درسالهای ۷۶-۷۸ و سرپرست شورایی شعبه کاشان از سال ۷۵  تا ۷۸ اشاره کرد. همچنین از سال ۷۶ تاکنون استاد دانشکده معماری هنر دانشگاه کاشان بوده اند و در سال ۹۲ نیز به عنوان استاد نمونه این دانشگاه شناخته شده اند . نمایشگاههای انفرادی و گروهی مختلف و شرکت در جشنواره های داخلی و خارجی و کسب رتبه های برتر از جشنواره های مختلف از دیگر فعالیتهای ایشان بوده است. با ایشان درباره فرهنگ و هنر در کاشان به گفت و گو نشسته ایم که ایشان در این باره نگاهی انتقادی داشته اند که در ادامه می خوانیم:

 با توجه به این که شما سالیان بسیاری است که در عرصه فرهنگ در کاشان فعالیت می کنید و سمت های مدیریتی و اجرایی داشته اید و در بطن کار بوده اید، نظرتان درباره وضعیت فرهنگ و هنر در کاشان  چیست؟

ببینید در کاشان هر کسی ساز خودش را می زند. اداره فرهنگ و ارشاد، شهرداری و سازمان فرهنگی ورزشی، آموزش و پرورش، فرمانداری و … . هر وقت این چند مجموعه مرتبط با فرهنگ و هنر به دور از شناخته شدن خودشان کارکرده اند مجموعه موفق بوده و سودش به جیب اهل فرهنگ و هنر و جوانان رفته است. اما وقتی خواستند که جدا فعالیت کنند به وحدت نمی رسند و انرژی ها پخش است و افراد ناکارآمدی را ممکن است بگذارند. اداره فرهنگ متولی امور فرهنگی و شناخت هنرمندان و نظارت کمی و کیفی روی این قضیه و انجمن ها و آموزشگاه های آزاد هنری است. آموزشگاهای هنری خودشان تامین هزینه مرکز را دارند. اما جاهایی مثل انجمن ها مجبورند مکان را از اداره بگیرند یا بعضی همایش ها راسازمان رفاهی تفریحی انجام بدهد. اداره روی هنرمندان شناخت خوب و نظارت خوبی دارد. اما پتانسیل مالی خوبی ندارد. از طرفی سازمان رفاهی- تفریحی پتانسیل مالی خوبی دارد؛ اما متخصصین خوبی ندارد. برنامه تعریف شده ای برای امور هنری ندارد. یا اگر دارد جدیتی وجود ندارد. باید ببینیم بازخورد خروجی همایش ها چگونه است و هدف چیست.

راهکار شما برای حل  مشکلات در عرصه فرهنگ در کاشان چیست؟

من چند پیشنهاد دارم. خارجی ها اتاق فکر دارند و برای افرادی که در این اتاق هستند هزینه می کنند. نخبگان را می شناسند. فکر می کنند که امروز چه کنیم که حداقل ۱۵ سال آینده را پوشش بدهیم. ما به گذشته خیلی آویزان هستیم و برنامه ای برای ده بیست سال یا حتی دو سال آینده نداریم. متاسفانه بالاترین ولخرجی فرهنگی ما این است که زمان ما دارد از دست می رود و افرادی که شناخته شده اند و ایدئولوژی فرهنگی دارند بی انگیزه می شوند. باید به دور از مسائل جناحی و سیاسی کار کرد و به این اهمیت داد که جوان شهر ما باید از پتانسیل­های فرهنگی هنری و این جور امکانات برخوردار شود. ما افراد با استعدادی در شهر داریم که هرکدام می توانند تاثیرگذار باشند و صاحب کرسی تدریس باشند و زنجیره وار این امر ادامه بیابد. وقتی ذهنمان مشغول زیرآب زدن و لکه دار کردن باشد دیگر چیزی نمی ماند. سازمانها و نهادها  با هم بنشینند تعامل کنند و به درد جوان امروز فکر کنند. وقتی این وحدت ایجاد شد از افراد صاحب اندیشه مشورت بگیرند. وقتی صاحب اندیشه راهکار بدهد می بینید سی سال جریان فرهنگی هنری شهر جلو می افتد.

من راهکار دیگری هم دارم که می تواند موجب تحولات بسیار خوبی در عرصه فرهنگ در کاشان بشود. ببینید، وجود شهرداری در این نقطه شهر لزومی ندارد. مگر دادگستری، سازمان آب و اکثر ادارات شهرما به میدان جهاد منتقل نشده است؟ شهرداری یک ساختمان قدیمی دارد. با همین تغییر کلی فضای فرهنگی هنری شهر عوض می شود. کسی وارد مکان فعلی شهرداری می شود روحش عوض می شود. معماری و فضای سبزی که دارد برای یک سیستم فرهنگی ساخته شده نه یک سیستم اداری. با این تغییر شهرداری بیاید جای سازمان رفاهی- تفریحی و برعکس. و اینجا به عنوان یک فرهنگسرای کارآمد استفاده شود؛ دارای سالن های متعدد، اتاق های متعدد که همزمان می شود تعداد زیادی کلاس برگزار کرد. همزمان هم نمایشگاه،هم همایش در سالن اجتماعات می توان برگزار کرد. کسی که کارشهرداری دارد اشکالی ندارد به محدوده دورتر برود. چون باید مجوز یا پروانه بگیرند در هرصورت می روند. همان هم راضی است که در مجموعه فرهنگی ما اتفاقی بیفتد که جوانش بیاید استفاده بکند. اما کسی که می خواهد از مجموعه فرهنگی استفاده کند باید موقعیتش استراتژیک باشد. این یک فکر طلایی است. برای شهرداری و کارمندان شهرداری که با وسیله می روند اتفاقی نمی افتد. بیایند جای سازمان فرهنگی ورزشی.

شما ببینید ما چقدر در شهر هیات های مذهبی داریم. عده معدودی از هیات ها هستند که جنبه فرهنگی را اضافه کردند. ما هنوز با نگاه سنتی عزاداری می کنیم. عزاداری البته جای خودش را دارد و خوب هم هست. اما بریز و بپاش هایی می شود؛ مثلا حتما باید ده شب شام و ده روز ناهار بدهیم. می شود جهت دارتر ۵ شب بشود و ۵ شب صرف بودجه فرهنگی بشود و هیاتی بگوید در واحدم بخش فرهنگی درست کردم. ناهنجاری ها همه حاصل این است که ما به جوانان یک سری چیزها را ارائه نکردیم. هنجارها شناخته نشده است. آدم بی فرهنگ که باشد می رود سراغ دزدی. اگر با استاد خوبی در ارتباط بود مسیر زندگی اش عوض می شد. پس باید مرتب سنگر فرهنگی ایجاد کنیم و خاکریز و دپوی فرهنگی بزنیم. جبهه که فقط گلوله نیست. ما نیاز به دیدبان فرهنگی هنری داریم.

درباره تقویت پتانسیلهای شهر کاشان در خوشنویسی باید چه کرد؟

باید استعدادها را شناخت و تشویق کرد. باید مراسم بگیریم و تقدیر کنیم. به صورت سرعتی باید تقدیر انجام شود و بعد برنامه سازمان دهی شده ای در طول یک سال بریزند و از افرادی که در جشنواره های مختلف سال رتبه آوردند تجلیل کنند که باعث رشد و تشویق و انگیزه می شود. اگر سمت و سوی هیات ها را به این سو بکشانیم بودجه مردمی هم می تواند به این سمت بیاید. اگر بودجه نیست باید فکر کنیم و مدیریت کنیم. باید زودتر دیده بانی کنیم که چه خبر است. پیش بینی کنیم و پیشگیری کنیم.

به گفته رییس انجمن خوشنویسان، استاد خوش حساب، کاشان قریب به صد هنرجوی ممتاز و حدود پانزده خوشنویس فوق ممتاز دارد. اما اکنون تعداد هنرجویان انجمن به بیست سی نفر نمی رسد. جشنواره هل اتی به خاطر مشکلات مادی و جاه طلبیهای سازمان های دیگر پنج سال است که دیگر برگزار نمی شود. در مورد مشکلات انجمن خوشنویسان بفرمایید.

یکی از مسائلی که در جذب عضو بسیار مهم است فضا و محیط است. شما در اتاق ها را در مکان فعلی انجمن در سازمان کتابخانه ها باز کنید می بینید اکثرا خالیست و خاک گرفته است. این همه اتاق نیاز ندارند. می توانستند فضای بهتری به انجمن خوشنویسان اختصاص بدهند. مکان فعلی انجمن اداره ارشاد بوده است. سوال این است که بر اساس چه تصمیمات فرهنگی-سیاسی این مکان را از ارشاد گرفتند و به کتابخانه ها دادند. سازمان کتابخانه ها، سالن آمفی تئاتر و نگارخانه نزدیک آن را چه کار دارد؟ من هنرمند باید یک نامه از ارشاد ببرم به مدیر کتابخانه بدهم و او تصمیم بگیرد که چقدر مبلغ از من بگیرد که من از این جا استفاده کنم. این جه تصمیم گیری بوده است؟ اینجا می توانسته مستقیما یک فرهنگسرای بزرگ باشد.

با تشکر از شما به خاطر فرصتی که در اختیار کاشان نیوز قرار دادید اگر صحبت پایانی دارید بفرمایید.

لازم می دانم از آقای دکتر علوی و خانم دکتر الوانی تشکر داشته باشم که غیر از پزشک بودن افراد فرهنگ و هنر دوستی هستند. آموزشگاه مولانا سیزده سال است در این مکان هست. علاقه ایشان بوده است که ما اینجا بودیم. بی مناسبت ندیدم با توجه به روز پزشک از آنها تشکر کنم. مکان ما طوری است که مردم می خواهند راحت تر از هرجا به اینجا بیایند.