کاشان نیوز ــ حسن قریبی*: زبانشناسان میگویند؛ زبان یک موجود زنده است، متولد میشود، رشد میکند و حتی میمیرد.
اگر زبان موجود زنده است، طبیعی است که بیمار شود و نیاز به درمان داشته باشد.
زبان فارسی در طول تاریخ با چالشهای مختلفی روبهرو بوده و در دوران معاصر نیز به آسیبهایی دچار شده است که ناچار به درمان بود.
مرحوم استاد «ابوالحسن نجفی» به عنوان یکی از مجربترین پزشکان زبان فارسی بود که پیش از وخامت حال بیمار، آن را معاینه کرد، درد را تشخیص داد، نسخه پیچید و تا آنجا که در توانش بود، سعی بر آن داشت تا از آن مراقبت کند.
اعضای شورای فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شاهدند که استاد نجفی بارها با چه غمی از نگرانی خود درباره بدنویسیها میگفت و دیگران را به یاری میطلبید.
استاد نجفی در حوزه مراقبت از زبان فارسی، تنها یک نویسنده یا ویراستار نبود، بلکه در مقابله با بیاعتنایی به قواعد و ظرایف زبان فارسی، یک جریانساز بود و «غلط ننویسیم» او از حجم کتاب فراتر رفت و به عنوان یک مکتب معرفی شد.
مکتبی تاثیرگذار که حتی از مرزهای ایران فراتر رفت و در کشورهای فارسیزبان نیز مورد توجه قرار گرفت.
برگرداندن غلط ننویسیم به خط سیریلیک توسط استاد لایق «شیرعلی»، شاعر ملی تاجیکستان در همان سالها و تالیف کتابی با همین عنوان در موضوع درستنویسی در فارسی تاجیکی امروز توسط «رستم وهاب» در سال ۲۰۱۵ نشانگر آن است که «غلط ننویسیم» تنها یک کتاب نبود و یک طرح کلان سالمسازی زبان فارسی بود که اجرای آن همچنان ادامه دارد.
روحش شاد
—————————-
*رییس پژوهشگاه فرهنگ فارسی -تاجیکی
دیدگاه شما