کاشان نیوز:روز گذشته و پس از اینکه علی ملاقلی‌پور در اعتراض به واگذاری برخی از سینماهای نمایش دهنده «قندون جهیزیه» به خیابان آمد و به تبلیغ فیلمش پرداخت غلامرضا فرجی اعلام کرد که تمامی سینماداران و صاحب سالن‌های سینما که با یک فیلم قرار داد دارند مکلف هستند تا پایان قرارداد، فیلم را اکران کنند و حق ندارند از قرارداد تخطی کنند.
به گزارش «بانی فیلم»، در پی اعتراض علی ملاقلی‌پور به کم شدن تعداد سالن‌های سینماهای فیلمش و اختصاص آنها به فیلم سینمایی «محمد (ص)»، این فیلمساز جوان روز گذشته در اقدامی نمادین به خیابان‌ها آمد و برای فیلمش به تبلیغ پرداخت. این کارگردان با پوشیدن لباسی منقش به لوگوی «قندون جهیزیه» و با در دست داشتن تراکت‌های این فیلم با حضور در خیابان اعتراض خود را به کم شدن تعداد سینماهای فیلم و اختصاص آنها به ساخته مجید مجیدی نشان داد.
دامنه این حرکت اعتراضی علی ملاقلی‌پور حتی به میانه میدان مسابقه فوتبال استادیوم آزادی هم کشید و این فیلمساز با وارد شده به زمین مسابقه فوتبال بین تیم‌های پیشکسوتان جهان و ایران، برای دقایقی موجب شد این مسابقه به تاخیر بیفتد!
این حرکت ملاقلی‌پور در حالی انجام گرفت که مسابقه فوتبال پیشکسوتان به شکل مستقیم از شبکه سه تلویزیون ایران پخش می‌شد.
اما پس از زسانه‌ای شده اعتراض علی ملاقلی‌پور، غلامرضا فرجی سخنگوی شورای صنفی نمایش در گفت‌و‌گو با ایلنا، درباره اختصاص سئانس‌های فیلم‌های دیگر به فیلم «محمد (ص)» گفت: به هیچ عنوان این بحث صحت ندارد و کذب محض است. تمامی سینماداران و صاحب سالن‌های سینما که با یک فیلم قرارداد دارند مکلف هستند تا پایان قرارداد، فیلم را اکران کنند و حق ندارند از قرارداد تخطی کنند. وی افزود: به طور مثال یک فیلمی با یک گروه سینمایی به مدت دو هفته قرارداد اکران دارد آن سینما باید به تعهد خود تا پایان دو هفته عمل کند و از هفته سوم می‌تواند فیلم دیگری را جایگزین کند و اگر غیر از این عمل کند تخطی کرده است.
فرجی ادامه داد: یکی از دلایلی که ما در شورای صنفی نمایش مصوب کردیم تا فیلم «محمد (ص)» در دو گروه سینمایی اکران شود به دلیل این است که دست سینمادار برای اکران فیلم‌ها باز باشد تا مشکلی برای اکران سایر فیلم‌ها به وجود نیاید.
رضا سعیدی‌پور مدیر سینما آزادی نیز در واکنش به این اعتراض در گفت‌و‌گو با فارس درباره کم شدن سئانس برخی از فیلم‌های سینمایی در این سینما گفت: با توجه به اینکه دو سالن در اختیار فیلم سینمایی «محمد (ص)» قرار دارد، خود به خود از سانس برخی از فیلم‌ها کم می‌شود، دقت داشته باشید این کم شدن سانس‌ها براساس قوانین انجام خواهد شد. وی در ادامه افزود: به این نکته باید دقت داشته باشیم که کم شدن سئانس برخی از آثار سینمایی به مثابه غیرقانونی بودن رفتار ما نیست، همچنین لازم است که عنوان شود اکثر فیلم‌ها قراردادشان با ما و حتی سایر سینماداران براساس زمانبندی دو هفته‌ای تنظیم می‌شود.
او همچنین گفت: فیلم سینمایی «قندون جهیزیه» از نظر سینما آزادی با مشکل مواجه نشده است و قانوناً سئانسی از آن کم نشده و هر آنچه در قرارداد بین پخش‌کننده و سینما آزادی عنوان شده تماماً تا این لحظه رعایت شده است. قرارداد ما با این فیلم به صورت چرخشی بوده است و تا به این لحظه مشکلی با آن نداشتیم.
سعیدی‌پور اظهار داشت: به خوبی واقف هستیم که فیلم سینمایی «قندون جهیزیه» از نظر مردمی گیشه‌پسند است، به همین منظور و با توجه به این ویژگی مهم فیلم، حتی یکی از سالن‌های فیلم را در زمان اکران تغییر دادیم و سالن بزرگتری را دراختیارش گذاشتیم. از طرفی، در قرارداد، ۳ سانس برای قندون جهیزیه در نظر گرفتیم که در طول نمایش این فیلم در سینما آزادی به دلیل کیفیت فیلم و مردمی بودنش، دو سانس را خودمان اضافه برای این فیلم در نظر گرفتیم.
مدیر سینما آزادی در ادامه افزود: در مجموع، فیلم سینمایی «قندون جهیزیه» در پنج سئانس به نمایش درمی‌آمد که در حال حاضر به سه سانس قانونی خود برگشته و آنچه که در قرارداد فی‌مابین ما وجود دارد رعایت می‌شود. دو سئانس کسر شده از این فیلم همان سانس‌هایی است که خودمان به صورت اضافه خارج از قرارداد در این فیلم در نظر گرفتیم.
همایون خزاعی فر نیز مدیر فروش موسسه «نور تابان» در گفت‌و‌گو با مهر درباره اختصاص سئانس‌های فیلم‌های دیگر به فیلم «محمد (ص)» گفت: سینما‌ها بر اساس میزان استقبال مردم سئانس‌های خود را کم و یا زیاد می‌کنند و طبیعتا استقبال از فیلم سینمایی «محمد (ص)» و همچنین مدت زمان طولانی فیلم باعث ایجاد تغییراتی در نمایش آثار روی پرده شده و طبق قانون هیچ سئانسی از هیچ فیلمی کسر نشده است.
مدیر فروش موسسه نور تابان افزود: آنچه در فضاهای مجازی درباره کم شدن سانس فیلم‌های روی پرده و اختصاص آن به فیلم محمد (ص) مطرح می‌شود یک بازی تبلیغاتی است.
وی تصریح کرد: یکی از اعتراض‌های مطرح شده از سوی کارگردان «قندون جهیزیه» و درباره کم شدن سانس‌های این فیلم در سینما آزادی است ولی طبق بررسی‌های انجام شده متوجه شدیم که هر آنچه در قرارداد بین پخش کننده و سینما آزادی عنوان شده، به شکل کامل به مرحله اجرا درآمده است.
اکران فیلم «محمد (ص)» صبح روز پنجشنبه هفته گذشته در سراسر کشور آغاز شد و همزمان با نمایش در ایران، ساخته مجید مجیدی به عنوان فیلم افتتاحیه سی و نهمین جشنواره فیلم مونترال در کانادا روی پرده رفت. همچنین فروش این فیلم در سینماهای شهر مشهد معادل ۲۰ میلیون تومان است که ۱۴ میلیون تومان از این فروش متعلق به سینما هویزه مشهد است همچنین در اصفهان فروش فیلم به رقمی معادل ۱۰ میلیون تومان رسیده است.
حقیقت این است که «نسل سوخته»ی سینمای ایران در این روزها، نسل فیلمسازانی هستند که شیر و خرس و نخل برای مدیریت‌ها به ارمغان نمی‌آورند، اما از شکست تجاری فیلم‌شان ضرر می‌کنند. فیلمسازانی که نگاهی هم به گیشه دارند و اگر فیلم‌شان نفروشد و ضرر بدهد، ممکن است دیگر نتوانند تا سال‌ها روی صندلی کارگردانی یک فیلم بنشینند. نه مثل لشکر کارگردانان «هنر و تجربه» که شمار مخاطبان فیلم‌های‌شان از یک گزارش یکی از سایت‌های خبری هم کمتر است و عین خیال‌شان نیست که هیچ، مشغول کلید زدن دومین و سومین فیلم‌شان هستند! همان‌ها که فیلم می‌سازند تا فقط سفر کردن به اروپا را هم تجربه کنند...
حالا «علی ملاقلی‌پور»ها احساس تنهایی می‌کنند؛ همان طور که «حمید نعمت‌الله»ها دارند بهای مستقل بودن را می‌دهند. همان طور که «مصطفی کیایی»ها در اکران غریب می‌مانند و... و در چنین مواقعی، یک شائبه‌ی درست یا نادرست مثل اعطای سالن‌های فیلم «قندون جهیزیه» به فیلم «محمد رسول الله» کافی است تا «ملاقلی‌پور»های بایکوت شده را عصبانی کند و به وسط زمین فوتبال بکشاند.
«جیمی جامپ» دیروز «ملاقلی‌پور» هر چند زیبنده‌ی یک هنرمند نبود، هر چند شاید برای وجهه‌ی ایران خوب تمام نشد، هر چند شاید نوعی انفجار آنارشیستی بود که معقول و منطقی به نظر نمی‌رسید و شیطنت‌های کودکانه را به ذهن تداعی می کرد، اما هر چه بود، نمادی از شکستن بغض فروخورده‌ی سینمای مستقل و بایکوت شده‌ی ایران بود که چشم به عنایت جشنواره‌های خارجی و مدیریت‌ها ندارند.
«علی ملاقلی‌پور» شایسته‌ی ملامت است که با حرکتی یادآور جنبش‌های چپ رهایی‌بخش قصد استیفای حقش را وسط یک مسابقه‌ی فوتبال دارد، اما بیشتر از او مدیران از فرنگ برگشته شایسته‌ی ملامت هستند که سی و پنج سال است به جای فیلم ساختن برای «همین» مردم، می‌خواهند آنها را به زور سوبسید و تخفیف، عادت به «فرهیخته بودن» دهند و در همین راه، سینمای مستقل مردمی را بایکوت کرده‌اند. اصلاً راستی چه کسی گفته که مثلاً دیدن فیلم‌های «هنر و تجربه» نشانه‌ی فرهیختگی است و دیدن یک کمدی شریف اجتماعی مثل «قندون جهیزیه» نشانه‌ی عوامی‌گری؟ جرم مردم چیست که از سینما سرگرمی می‌خواهند؟ اگر این سینمای ظاهراً تجربی نسخه‌ی شفابخشی بود چرا در موطن خود، فرانسه هم حتی نتوانست توفیقی داشته باشد و قافیه‌ی اکران را این چنین قاطع به هالیوود واگذار کرد؟ آیا وقت آن نرسیده که سینمای ایران الگوی خود را از سینمای پرتبختر و غرق تفرعن و البته ورشکسته‌ی اروپا تغییر دهد؟ آیا نوبت توجه کردن به سینمای قهرمان محور امیدوارانه‌ی قصه‌گوی سرگرم کننده نشده است؟
کاشان نیوز:روز گذشته و پس از اینکه علی ملاقلی‌پور در اعتراض به واگذاری برخی از سینماهای نمایش دهنده «قندون جهیزیه» به خیابان آمد و به تبلیغ فیلمش پرداخت غلامرضا فرجی اعلام کرد که تمامی سینماداران و صاحب سالن‌های سینما که با یک فیلم قرار داد دارند مکلف هستند تا پایان قرارداد، فیلم را اکران کنند و حق ندارند از قرارداد تخطی کنند.
حقیقت این است که «نسل سوخته»ی سینمای ایران در این روزها، نسل فیلمسازانی هستند که شیر و خرس و نخل برای مدیریت‌ها به ارمغان نمی‌آورند، اما از شکست تجاری فیلم‌شان ضرر می‌کنند. فیلمسازانی که نگاهی هم به گیشه دارند و اگر فیلم‌شان نفروشد و ضرر بدهد، ممکن است دیگر نتوانند تا سال‌ها روی صندلی کارگردانی یک فیلم بنشینند. نه مثل لشکر کارگردانان «هنر و تجربه» که شمار مخاطبان فیلم‌های‌شان از یک گزارش یکی از سایت‌های خبری هم کمتر است و عین خیال‌شان نیست که هیچ، مشغول کلید زدن دومین و سومین فیلم‌شان هستند! همان‌ها که فیلم می‌سازند تا فقط سفر کردن به اروپا را هم تجربه کنند... حالا «علی ملاقلی‌پور»ها احساس تنهایی می‌کنند؛ همان طور که «حمید نعمت‌الله»ها دارند بهای مستقل بودن را می‌دهند. همان طور که «مصطفی کیایی»ها در اکران غریب می‌مانند و... و در چنین مواقعی، یک شائبه‌ی درست یا نادرست مثل اعطای سالن‌های فیلم «قندون جهیزیه» به فیلم «محمد رسول الله» کافی است تا «ملاقلی‌پور»های بایکوت شده را عصبانی کند و به وسط زمین فوتبال بکشاند. «جیمی جامپ» دیروز «ملاقلی‌پور» هر چند زیبنده‌ی یک هنرمند نبود، هر چند شاید برای وجهه‌ی ایران خوب تمام نشد، هر چند شاید نوعی انفجار آنارشیستی بود که معقول و منطقی به نظر نمی‌رسید و شیطنت‌های کودکانه را به ذهن تداعی می کرد، اما هر چه بود، نمادی از شکستن بغض فروخورده‌ی سینمای مستقل و بایکوت شده‌ی ایران بود که چشم به عنایت جشنواره‌های خارجی و مدیریت‌ها ندارند. «علی ملاقلی‌پور» شایسته‌ی ملامت است که با حرکتی یادآور جنبش‌های چپ رهایی‌بخش قصد استیفای حقش را وسط یک مسابقه‌ی فوتبال دارد، اما بیشتر از او مدیران از فرنگ برگشته شایسته‌ی ملامت هستند که سی و پنج سال است به جای فیلم ساختن برای «همین» مردم، می‌خواهند آنها را به زور سوبسید و تخفیف، عادت به «فرهیخته بودن» دهند و در همین راه، سینمای مستقل مردمی را بایکوت کرده‌اند. اصلاً راستی چه کسی گفته که مثلاً دیدن فیلم‌های «هنر و تجربه» نشانه‌ی فرهیختگی است و دیدن یک کمدی شریف اجتماعی مثل «قندون جهیزیه» نشانه‌ی عوامی‌گری؟ جرم مردم چیست که از سینما سرگرمی می‌خواهند؟ اگر این سینمای ظاهراً تجربی نسخه‌ی شفابخشی بود چرا در موطن خود، فرانسه هم حتی نتوانست توفیقی داشته باشد و قافیه‌ی اکران را این چنین قاطع به هالیوود واگذار کرد؟ آیا وقت آن نرسیده که سینمای ایران الگوی خود را از سینمای پرتبختر و غرق تفرعن و البته ورشکسته‌ی اروپا تغییر دهد؟ آیا نوبت توجه کردن به سینمای قهرمان محور امیدوارانه‌ی قصه‌گوی سرگرم کننده نشده است؟
عجب امان از دست این برخی که فقط خواسته های خودشان براشون مهمه نه آبروی کشور حال به هر قیمتی
فرهنگ و تمدن چند هزار ساله!!!!!!!!