کاشان نیوز-جابر تواضعی: اپرای «افسانه بهار» که این روزها در خانه عامری‌های کاشان به روی صحنه است، فرصت کم‌نظیری است برای علاقه‌مندان هنر نمایش و موسیقی.
سعید احمدیان را نمی‌شناسم و برای همین می‌توانم راحت‌تر جسارتش را تحسین کنم. در روزگاری که به دلایل مختلف فردی و اجتماعی و صدالبته اقتصادی، جمع کردن چند نفر برای اجرای یک نمایش جمع‌وجور هم کار راحتی نیست، چه رسد به جمع‌وجور کردن گروهی با این عظمت و با این ابعاد.

برای قضاوت درباره کار، نمونه‌های مشابهی نداریم. من تابه‌حال فقط مخاطب دو تا از اپراهای عروسکی بهروز غریب پور بوده‌ام که قیاسش با «افسانه بهار» قیاس مع‌الفارق است.

مهم‌ترین وجه تمایز کارهای غریب پور با این کار، عروسکی بودن و زنده نبودن موسیقی است. اما این جا موسیقی زنده است و طبعاً بازیگران باید قبل از بازیگر بودن صدای خوشی داشته باشند. این نکته، کفه را به سمت موسیقی کار سنگین‌تر می‌کند. حضور خود احمدیان به‌عنوان بازیگر هم کمی کار را مشکل‌تر کرده. به گمانم اگر خودش خارج گود می‌ایستاد، می‌توانست روی بازی‌ها و طراحی میزانسن‌های غیرتکراری بهتر نظارت کند.

و باید دست‌مریزادی جدی گفت به مجید خلیق به‌عنوان آهنگ‌ساز و تنظیم‌کننده اثر به دلیل روانی کارش، تنوع سازها و استفاده به‌جا از آن‌ها و البته هماهنگی بسیار بالای نوازندگان با رهبری خود او.

صدابرداری نامناسب کنسرت علیرضا قربانی در باغ فین نشان داد که در اجرای چنین برنامه‌هایی –مخصوصاً در فضای باز و غیرآکوستیک- به‌هیچ‌وجه نباید از عوامل فنی غافل شد. اتفاقی که خوش‌بختانه این جا نیفتاده و باعث شده حاصل کار چهارماهه این گروه عظیم به‌خوبی دیده بشود.

این می‌تواند موضوع بحث جدیدی باشد با این عنوان که با خلأ سالن‌های استاندارد و درحالی‌که سالن‌های موجود در سطح شهر هم با نگاه تنگ‌نظرانه مسئولان دارد خاک می‌خورد، چه قدر می‌شود به فضاهای تاریخی به‌عنوان فرصتی برای جبران این مشکل نگاه کرد. عجالتاً توصیه جدی‌ام این است که فرصت کوتاهی را که تا پایان اجرای اپرای «افسانه بهار» باقی مانده از دست ندهید که غفلت موجب پشیمانی است.
———————
پ.ن: اتفاقات ناخوشایند سینمای هنر و تجربه و ماجراهایی که به بهانه حضور بانو فاطمه معتمدآریا در سطح جهانی بازتاب پیدا کرد، به شدت از اعتبار کاشان به‌عنوان یک شهر فرهنگی کم کرد. کی می‌تواند ادعا کند آمار کم گردش‌گران نوروز و گلاب‌گیری امسال به آن اتفاق ربطی ندارد؟ خوش‌حالم که به رغم پیش‌بینی‌ها حالا اوضاع خوب و مرتب است و امیدوارم بشود اتفاقاتی مثل کنسرت علیرضا قربانی، همین اپرای افسانه بهار و نمایش‌هایی را که در راهند، نشانه‌ای برای تعدیل تندروان دانست. چیزی که البته باید صبر کرد و دید با گذشت زمان چه قدر پابرجا می‌ماند. اما حتی با این فرض، روند بازگشت اعتبار فرهنگی شهر بسیار کند و بطئی است. دیواری را که با یک لگد خراب شده، باید دوباره آجر آجر بسازیم.