کاشان نیوز: از برخی ادارات شهر خبرهایی می‌رسد که بعضی مدیران و کارکنان رفتار مناسبی با ارباب‌رجوع و حتی همکاران زیرمجموعه خود ندارند و با الفاظی نادرست و به‌دوراز احترام با دیگران برخورد می‌کنند. خوانندگان کاشان نیوز و کارکنان تعدادی از اداره‌های شهر تماس‌ها و پیام‌های فراوانی در این موضوع برای ما ارسال کرده‌اند، همچنین مشاهده حضوری خبرنگاران ما نیز متأسفانه حکایت از فراوانی این نوع برخوردها دارد. رفتارهایی غیرشرعی، غیراخلاقی و به‌دوراز مرام انسانی که باکمال تعجب حتی از سوی برخی مدیران ارشد هم سرمی زند.
خطاب خبرنگار با عنوان معلوم‌الحال و ضدانقلاب و مریض، صدازدن و خطاب کردن ارباب‌رجوع و همکاران بابی احترامی، رفتارهای متکبرانه و ارباب‌منشانه، تفاوت قائل شدن بین مراجعین و درنهایت تبدیل‌شدن عرصه خدمت به ارباب‌رجوع به صحنه ترک تازی و قدرت‌نمایی، از نمونه‌های این نوع رفتار است.
کاشان نیوز به دلیل فراوانی نظرات و تماس‌های خوانندگان در این مقطع تنها به طرح موضوع پرداخت و مطلبی را به قلم آقای بهمن اورانی، کارشناس محترم آسیب‌های اجتماعی منتشر می‌نماید و امیدوار است محدود مدیران کج‌اخلاق تغییر رویه دهند و رسانه‌ها ناچار نشوند مستندات بدزبانی و شیوه نادرست رفتار آن‌ها را منتشر نمایند.

بهمن اورانی: به‌رغم اینکه ما ایرانیان از دیرباز به ادب و احترام در گفتار و کردار شهره بوده‌ایم، اما بدزبانی یا ادبیات خشن ازجمله آسیب‌هایی است که به‌ویژه در یک دهه اخیر بخش‌های مختلف جامعه را تهدید نموده که در این میان ادارات آسیب‌پذیرتر بوده‌اند.
پرخاشگری لفظی، ابزاری است که بعضی با استفاده از آن سعی در دستیابی آسان به خواسته‌هایشان دارند.
استفاده از ادبیات خشن با به‌کارگیری واژه‌هایی که مفاهیم دروغ، توهین، تهدید و تحقیرآمیز دارند آثار مخربی در متن سازمان بر جای می‌گذارند. کسانی که از این ادبیات در اجرای مقاصدشان استفاده می‌کنند تردید نداشته باشند که این نحوه گفتمان در بین سایر افراد زیردست به‌صورت گسترده بازتولید می‌شود.
هرچه جایگاه فردی که از این نوع زبان استفاده می‌کند بالاتر باشد و به‌عنوان الگو شناخته شود، به‌کارگیری ادبیات خشن در بین سایر افراد پائین‌دست عادی و متعارف جلوه می‌نماید.
نخستین اثر مخرب بدزبانی در نظام اداری زیر سؤال رفتن اخلاق سازمانی است و درواقع سنگ روی سنگ نمی‌ایستد. در همین رابطه شاید ذکر خاطره‌ای شنیدنی باشد، مهروموم‌ها پیش که در سازمانی وابسته به یکی از دستگاه‌های اجرایی کار می‌کردم، مدیر ارشد آن دستگاه دولتی در جلسه‌ای با حضور کارشناسان و درست وقتی‌که سریدار مشغول پذیرایی بود خطاب به مدیرعامل سازمان گفت شما بی‌عرضه هستید «فردای آن روز هنگامی‌که چند تن از کارشناسان از سرایدار خواستند چای بیاورد او گفت»، امروز حالم خوش نیست، هرکه عرضه داره برای خودش چای بریزه!
گاهی واژه‌های بد با نیـت خیر بکار می‌رود زیرا درنتیجه استمرار و رواج ادبیات خشـونت افراد ادبـیـاتی غـیر آن نمی‌شناسند.
عادی شدن ادبیات توهین و خشن از یکسو موجب کمرنگ شدن کرامت انسانی، فقدان اعتمادبه‌نفس، رواج بی‌تفاوتی در نظام اداری، بی‌انگیزگی و نهایتاً ناکامی در ارائه خدمات سازمانی شده و از سوی دیگر بر بی‌اعتمادی عمومی به دستگاه‌های دولتی و اجرایی کشور دامن می‌زند.
گاهی بعضی بدزبانی را نشانه قاطعیت می‌دانند درحالی‌که باید گفت قاطعیت و جدیت در اعتقاد با پرخاشگری لفظی، دو مفهوم کاملاً متمایز هستند، قاطعیت منافاتی باادب و نزاکت ندارد هدف از زبان قاطع تحقق خواسته‌های قانونی فردی و عمومی است درحالی‌که در ادبیات خشن، فرد پس از ناکامی دررسیدن به امیال و آرزوهایش قصد رنجاندن و آسیب رساندن دیگری دارد. بنابراین می‌توان گفت افرادی که بدزبانی را برمی‌گزینند درواقع تلاش می‌کنند کاستی‌ها و ناتوانی‌های خود را به شیوه نامتعارفی جبران نمایند.
شایسته است همه افراد در هر موقعیت‌سازمانی که قرار دارند خود را به حسن خلق بیارایند و این خلق عظیم را در کلامشان جاری نمایند، باور کنیم بدزبانی معیار و شاخص شفافی از خوبی و بدی آدم‌هاست و اگرچه ممکن است دیگران در مقابل بدزبانی ما سکوت کنند اما فراموش نمی‌کنند.
آیندگان باشهامت ادبیات خشن را به قضاوت می‌نشینند، مبادا ما در صف متهمان قرار گیریم.