کاشان نیوز – ابوالفضل نجیب: وزیر بهداشت دولت سیزدهم در اظهارنظری عجیب ادعا کرده؛
«نظام جمهوری اسلامی ایران هر وقت اراده کند هر مشکلی ازجمله کرونا و واکسیناسیون را حل میکند.»
عجالتن تصور کنید اگر این اظهارنظر از سوی یکی از وزرای دولت سابق بیان میشد سطح و دامنه و عمق و ابعاد واکنشها چه اندازه و تا کجاها ادامه مییافت.
فارغ از این جنبه، اما نفس چنین ادعا و اظهاراتی حامل بار معنایی و گمانهزنیهای بسیاری است؛ که از هر زاویه به آن نگاه شود تبعات و نتایج مخرب و زیان باری نهتنها برای دولت سیزدهم که کلیت نظام در بر خواهد داشت.
بهعنوانمثال همین وعدههای معیشتی آقای رئیسی در جریان رقابتهای انتخاباتی را لحاظ کنید. وعدههایی که در تقسیمبندی ازنظر تعدد و تراکم و حجم و … بدون اغراق در تاریخ رقابتهای انتخاباتی چهل و اندی سال گذشته بیسابقه بود. این وعدهها از نظارت بر قیمتها تا کنترل آنها و تا قطع ارتباط قیمتها با نوسانات ارزی تا تأمین کالاهای اساسی مردم که علیرغم اعلام چند هفته پیش رئیسجمهور به رفع نگرانیها از بابت تأمین کالاهای اساسی، اما اظهارات اخیر مسئولان مبنی بر کمبود قریبالوقوع و همزمان افزایش غیرمنتظره بسیاری اقلام اساسی تمامی در تقابل با وعدههای حداقلی دادهشده رئیسجمهور چه تبعاتی برای نظام و دولت همسو در بر دارد.
به این وعدهها اضافه کنید افزایش قیمت دلار و پیشبینیها مبنی بر روند صعودی ارز در روزها و هفتههای آتی از سوی مسئولان اقتصادی را. میشود به این موضوعات و وعدهها به موضعگیریهای خارجی و روند پادرهوای مذاکرات برجام و موضعگیریهای متناقض و زیگزاگی دولت و مسئولان وزارت خارجه اضافه کرد.
این وضعیت آنهم در ماههای اول روی کار آمدن دولت سیزدهم بیش از هر چیز بر بیبرنامگی و بلاتکلیفی دولتی تأکید دارد که در ابتدا مدعی تدوین برنامهریزی از ماهها و بلکه سالهای گذشته بوده است.
در چنین اوضاع و احوالی که همه امور جاری بهنوعی خلاف ادعاها و وعدههای اولیه را حکایت میکند، طرح چنین ادعایی و آنهم در خصوص اصلیترین بحران کشور یعنی کرونا، به چه معنی میتوان تعبیر کرد. دولتی که در همین فقره واردکردن کرونا بعد از آنهمه اخبار از واردکردن واکسنهای خارجی و ورژن بلژیکی فایزر حالا دوباره خبر از تحریم یکسره فایزر میدهد. در چنین شرایط بلاتکلیفی که دولتمردان تکلیفشان با خودشان معلوم نیست و هرلحظه موضع و اظهارات متناقضی درباره حساسترین و مهمترین موضوعات اتخاذ میکنند، مردم چگونه میتوانند به وعدههای حداقلی و اولیه دولت اعتماد کنند.
این انتظار که دولت سیزدهم در مدت کوتاهی قادر به حل مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم باشد، توقع بیهودهای است. مضاف بر اینکه حتی سادهترین قشرهای مردم نه چنین وعدههایی را باور کردند و نه چنین توقع و انتظاری داشتند. طرفه اینکه مسئولین دولت سیزدهم و همزمان بالاترین مقامهای حاکمیت و حتی فرماندهان نظامی که معلوم نیست چه نقش و دخالتی در اوضاع اقتصادی دارند، مدام تکرار کردند و میکنند مشکلات اقتصادی با یک سال و دو سال حلشدنی نیست و مردم نباید توقع و انتظار بیجا داشته باشند؛ یعنی وعدههای مبارزات انتخاباتی در حالی القا میشد که بینش مردم بهمراتب از اصلیترین کاندیدای انتخابات یعنی آقای رئیسی بهمراتب جلوتر و واقعبینانهتر بد.
آنچه اما بهعنوان کف مطالبات این مردم میتوان اشاره کرد، ثبات همان قیمتهای دولت دوازدهم بود. افزایش ۴۰ درصدی لوازمالتحریر و به همان اندازه و بیشتر افزایش قیمت گوشت و تخممرغ و مرغ و … لوازم بهداشتی درست در شرایطی که دولت سیزدهم وعده حل دو سههفتهای برخی مشکلات و دادن اطمینان خاطر به کنترل بازار و قیمتها را داده بود، معنایی جز نداشتن برنامه و طرحهایی ادعایی میدهد. به این تناقضها اضافه کنید ادعای وزیر بهداشت در حل اراده گرایانه تمامی مشکلات نظام ازجمله کرونا و واکسیناسیون را.
در چنین وضعیتی آیا مردم حق ندارند نسبت به آنچه تاکنون پیشآمده و در آینده پیش خواهد آمد از اساس با دیده شک و تردید نگاه کنند.
آیا مردم حق ندارند نظام را متهم کنند که همه امور و موضوعات و معضلات کشور و دولتها سیاسی و سیاست زده و در پیوند با منافع کسانی است که اساسن برای مردم تره هم خرد نمیکنند. آیا میشود اظهارات وزیر بهداشت را حمل بر این معنی کرد که نظام تاکنون هیچ ارادهای برای تغییر وضعیت مردم نداشته و بهطور مضاعف فشارهای روزمره و لحظهبهلحظه بر مردم را به اراده نظام منتسب کرد.
اگر چنین برداشتی از سخنان وزیر بهداشت نامربوط و خلاف واقع است، در این صورت به چه معنایی میتوان تعبیر کرد. در اینکه چنین اظهاراتی را نباید جز در شعارزدگی و توهمات ناشی از یکدستی نظام و دولت داوری کرد، تردیدی نیست؛ اما چنین اظهاراتی را سوای جنبههای تبلیغاتی، آیا جز در چارچوب مصلحتهای نظام میتوان ارزیابی و داوری و نقد کرد.
دیدگاه شما