سهراب سپهری بیش از آنكه با هنر نقاشی شناخته شده باشد، به شاعری آوازه پیدا كرده است؛ اما نقاشیهای او به همان زیبایی و خیالانگیزی شعرهایش است. سپهری در نقاشی نیز رد و نشان خود را به جای گذاشت و همانند هنر شاعریاش دنبالهرو كسی نبود. جهان ذهنی او بود كه قلمش را بر تابلو به حركت وامیداشت و واژگانش را بر كاغذ جاری می كرد. به گزارش «امرداد»، سالیانی است كه موزه هنرهای معاصر صنعتی كرمان جایی برای نگهداری از نقاشیهای سپهری است. دوستداران هنر سپهری در كنار تابلوهای او، در گالریهای دیگر موزه، آثاری از تندیسگران ایران و جهان را خواهند دید. آنچه در اینجا آمده است، نگاهی گذرا به آثار موزه صنعتی كرمان است و آنچه از سپهری در آنجا میتوان یافت.
پرورشگاهی كه موزه شد
دیرینگی ساختمان موزه صنعتی كرمان به كم و بیش ٧٠ سال پیش میرسد. مرد نیكوكاری به نام «اكبر صنعتیزاده» ساختمان را برای پرورش كودكان بیسرپرست ساخته بود. تا ٤٠ سال پس از آن، كاربری ساختمان همینگونه بود. تا آنكه در سال ١٣٤٠ عبدالحسین صنعتیزاده، فرزند بانی پرورشگاه، كتابخانهای در كنار پرورشگاه ساخت. این بنا همان است كه اكنون به نام «كتابخانه تخصصی هنر» پذیرای پژوهشگران و هنرمندان است؛ اما در سال ١٣٥٦ بود كه موزه گشایش یافت. ٢٦ سال پس از آن، موزه را به دست مرمتكاران سپردند. این بهسازیها تا دیماه ١٣٨٥ زمان بُرد. آنچه اكنون در موزه صنعتیزاده كرمان دیده میشود ١٥٠٠ اثر از هنرمندان نقاش و تندیسساز نامدار جهان و ایران است. پس باید بانی و بنیانگذار چنین موزهای را شناخت و از او به نیكی یاد كرد.
نگاهی گذرا به سرگذشت مردی خودساخته
علیاكبر صنعتیزاده، نقاش و تندیسساز بود و در كنار ویژگیهای انسانی ستایشبرانگیزش، به هنرمندی شناخته میشد. صنعتیزاده در كرمان و در سالهای پایانی فرمانروایی قاجاریان زاده شد. هشت ساله بود كه او را به پرورشگاه سپردند؛ از آن رو كه پس از درگذشت پدرش، مادر توان سرپرستی و نگهداری او را نداشت؛ اما این تنگناها و دشواریهای زندگی كه بسیار زود گریبان كودكی هشت ساله را گرفته بود، استعداد و نیروی آفرینشگری صنعتیزاده را از میان نبُرد. مربیان پرورشگاه پی به استعداد این كودك بردند و او را در ١٥ سالگی به تهران فرستادند. سرنوشت این بخت را به او داد تا در مدرسه «صنایع مستظرفه» درس بخواند و هنر بیاموزد. این مدرسه همان است كه استاد كمالالملك، نقاش چیرهدست، بنیان گذاشته بود و استادانی چون ابوالحسنخان صدیقی، علی رخسار، علی محمد حیدریان و اسماعیل آشتیانی به هنرجویان راه و روشهای هنری را میآموزاندند. به هر روی، همین اندازه برای پی بردن به هنر والای استاد صنعتیزاده بسنده است كه اشاره كنیم كه او آفریننده بیش از هزار نگاره و ٤٠٠ تندیس است. بنیانگذار نخستین موزه آثار هنری معاصر در ایران هم اوست. استاد صنعتیزاده سرانجام در سال ١٣٨٥ درگذشت و در خاكجای خود آرام گرفت.
گالریهای موزه صنعتی كرمان، نمایشگاهی از آفرینشگری هنری
گالریهای ١ و ٥ و ٧ موزه دربردارنده آثار هنرمندن نامدار ایرانی و بیگانه است. بهویژه آثاری از پیشگامان مكتب سقاخانهای، مینیاتوریستها، سورئالیستها، خوشنویسان و انتزاعیگرایان. گالریهای ٣ و ٤ و ٥ ویژه كارهای ساختهشده از سنگ و تندیسهای استاد صنعتیزاده است؛ اما گالری شماره ٨ ویژگی دیگری دارد. در این گالری نقاشیهای سهراب سپهری نگهداری میشود. گالری شماره ٩ نیز به نام «اتاق آبی» نامیده شده است و دربردارنده ابزارهای كار سپهری است و سپاسنامههایی كه دریافت كرده است. در سال ١٣٨٢ بود كه خانواده سپهری آثار هنری، كتابها و ابزارهای او را به این موزه پیشكش كردند. آنهایی هم كه به آثار هنرمندان جهان دلبستگی دارند در گالری شماره ١٠ برخی از آثار تندیسگرانی چون «اگوست رودن» فرانسوی، «هنری مور» انگلیسی و «اثر بونانی» تندیسگر ایتالیایی را خواهند دید.
منبع: تهران امروز
دیدگاه شما