-مهدی صفاری‌نژاد-
یکی می‌گفت که تاريخ، سازنده نهايي است و حضور هركس در هرجا، 
نتيجه يك اجبار تاريخي است. بنابراین بهادادن به فلان شخصيت هنري يا علمي کار ناموجهی است. چون اگر او نبود، تاريخ حتماً كس ديگري را با همان وظايف تاريخي خلق مي‌كرد. در آن لحظه جوابی برای این حرف نداشتم. اما بعدها با خواندن و دیدن تجربيات ديگران دانستم اين اتفاق شايد در حوزه علم امر غيرممكنی نباشد، اما در حوزه هنر شوخي كودكانه‌اي بيش نيست. این یعنی فقط سپهری، سپهری است و فقط کمال‌الملک، کمال‌الملک است. هيچ کس ديگري هم جاي يك شخصيت هنري را پر نمي‌كند. بحث ارزش و كيفيت كار نيست، بحث منحصربه‌فرد بودن است.
این ویژگی در تئاتر هم هست. با این تفاوت که برای این استعدادها باید سقفی باشد تا زیست کنند، بیاموزند و رشد کنند تا بتوانند نمایش دهند. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات این روزهای اهالی تئاتر سرزمین‌مان همین است.حکایت تعداد سالن و تلاش‌گران تئاتر، حکایت «دست ما کوتاه و خرما بر نخیل» است. در این میان باید به دست بزرگوارانی که پی‌گیرانه وارد گود می‌شوند تا سقفی برای این اهالی برپا کنند، بوسه زد و اگر در شهرستان هستند، باید تمام‌قامت در برابرشان سر تعظیم فرود آورد.
«اصغر وطن‌خواه» یکی از همین بزرگواران است. او در دهه هفتاد با همراهانش تلاش‌هایی برای برپایی کارگاه تئاتر رها در کاشان کرد که پایگاهی شد برای آموزش و پژوهش و اجرای تئاتر. اما شوربختانه این مکان اجاره‌ای بود و صاحب‌خانه ملکش را خواست و همه چیز جمع شد و کوهی از خاطرات ماند و دیگر هیچ. مسئولین قول دادند به زودی تئاتر کاشان صاحب سقف و خانه می‌شود. اما این چشم‌به‌راهی انگار پایان ندارد.
در دهه هشتاد هم اصغرخان وطن‌خواه از هیچ کمکی دریغ نکرد تا کارگاه تئاتر کاج در یکی از سرداب‌های خانه تاریخی احسان پابگیرد و چراغ تئاتر در آن روشن بماند. هرچند همه اهالی تئاتر کاشان آن را نپذیرفتند و برای توسعه‌اش پا پیش نگذاشتند. اکنون باز هم شوربختانه کارگاه تئاتر کاج تعطیل شده و غبار فرموشی بر آن نشسته است.
اما اصغر آقای وطن‌خواه – برای من عمواصغر- در جشن تولد 55 سالگی‌تان از صمیم قلب گفتیم که می‌دانیم دیده نیالوده‌ای به بد دیدن و بازنشسته کار دولتی شده‌اید، اما همیشه بودنتان نیاز ما است و عزیزدل مایید. اما بی‌سقفی مانعی است تا حضورتان را در نمایشی حس کنیم و به عرض اندامتان روی صحنه دل خوش کنیم. اکنون در 59 سالگی‌تان می‌گویم همچون بر خود می‌بالیم و شادیم از زادروز تولدت عمو اصغر و به اندازه دریای پر از مهر و مهربانی‌ات آرزو می‌کنیم تولد 100 سالگی‌تان را در خانه خود اهالی تئاتر جشن بگیریم. امید این شود. الهی همیشه خوب باشی عمو اصغر.
اصغر وطن‌خواه
متولد: 14 آذر 1332، کاشان
فعالیت تئاتری:
بازی در نمایش‌های:
– آسید کاظم (1352)
– درخت ولی دیگری (1353)
– حاج آقا نمی میرد (1354)
– مندیل خیال (1366)
– آسمون ریسمون (1367)
– آخرین شانس (1368)
– و سال‌های متوالی فعالیت در تدارکات و پشت صحنه تئاتر کاشان.
فعالیت سینمایی:
همکاری در فیلم‌های:
– ماه و شب (عبدالجلیل شلیلیان)
– مرگ یزدگرد (بهرام بیضایی)
– سایه‌های بلند باد (بهمن فرمان‌آرا)
دیدگاه شما