کاشان نیوز– میثم نمکی: تشکلهای فرهنگی زاییده اندیشهها و نگاههای دغدغه مند کسانی است که در برابر جامعه خود، احساس مسئولیت میکنند و البته درراه نیل به آرمانهای خود سختیهایی را به جان میخرند.
مدیریت اینگونه مجامع از چند زاویه قابلتوجه است: اول آنکه اجماع و اتفاقنظر جمعی برای پذیرش یک محور را طلب میکند دوم آنکه تعامل و ارتباط با دیگر جریانهای همعرض، خود هنری مضاعف میطلبد و دیگر آنکه ایستادگی و مانایی یک مجموعه از سویی و تأثیرگذاری آن در جامعه از سوی دیگر هنر مدیریت است.
در میان تشکلهای فرهنگی، «انجمنهای ادبی» جایگاهی متفاوتتر و نزدیک شده دارد. چه آنکه «شعر و ادب» در حوزه خلاقیت تأثیر به سزایی دارد و ظرافت اندیشههای ادبی در تبیین یک رسالت اجتماعی دوچندان ظرفیت ساز است و از مصادیق فکری و محتوایی است.
«کانون نشر و فرهنگ اسلامی کاشان» یکی از مجامع ادبی کاشان است که قریب به چهل سال پیش با پرچمداری یک روحانی متخلق و متعهد در شهر فرهنگی کاشان جوانه زد. حجتالاسلام المسلمین حاج شیخ عبدالله مدرس زاده، مؤسس و مدیر این کانون ادبی بهطور مشخص آرمان بلندی داشت که با هوشمندی و درایت ناظر بر دو هدف بود.
اول نشر معارف و فرهنگ اسلامی که ذائقه ذاتی و انگیزه درونی مؤسس مسبب آن بود.
دوم بهرهمندی از ظرفیت هنر و ادبیات در تبیین فرهنگ دینی و جذب استعدادهای ادبی کاشان. همین دو هدف کافی بود تا کانون نوپای نشر فرهنگ اسلامی مخاطبین و اعضای متعددی پیدا کند بهویژه آنکه «حجتالاسلاموالمسلمین مدرس زاده» با این اقدام، در دو طیف جامعه تأثیر گذاشت، نخست افرادی و نخبگانی که کمتر در محافل شعر و ادب حضور داشتند و دوم توده مردم که اقبال و توجه یک روحانی به حوزه شعر و ادب برای آنها قابلتوجه بود.
حجتالاسلاموالمسلمین مدرس زاده خود نیز واجد دو ویژگی ممتاز بود اول آنکه در مکتب حوزه، اخلاق عملی را بهخوبی آموخته بود و تا آخر عمر بر آن وفادار ماند. او همیشه خوشبرخورد، متواضع، متبسم و دارای ادب نفس بود و دیگر آنکه خود شاعری ژرفنگر و تیزبین بود و تجلی اخلاقیات در اشعارش گواه توانمندی و فرزانگی او در حوزه شعر و ادب بود.
ایشان باهدف رونق فضای معنوی و تبیین احکام و سیره اهلبیت و مناسبات دینی و انقلابی همواره نقش مبلغی خود را با زبان شعر ایفا میکرد و هوشمندانه جماعتی را بر این نمط تربیت میکرد.
دیوان قصائد او مملو از اشعار حکمی، اخلاقی و آیینی است. اصالت خانوادگی و انتسابِ او به سلسله جلیله روحانیت، شاخص دیگری در ریشهدار بودن جلوههای فرهنگی و دین این روحانی ادیب بود.
از سویی همچنان که اعضای کانون را فرزندان معنوی خود میدانست و همهساله در مناسبتهای دینی و ملی با برپایی محافل ادبی مشوق دوستداران شعر و ادب بود، برای فرزندان خود نیز الگوی تمامعیار و باکمال بود بهگونهای که احترام متقابل ایشان و فرزندان، احترام مثالزدنی بود و همین باعث شد تا فرزندانش نیز در مناصب اجتماعی و علمی موفقیتی ممتاز و افتخارآمیز داشته باشند.
حجتالاسلاموالمسلمین مدرس زاده، کار را مبنای معاش قرار داده بود و سالها باافتخار در کنار کسوت روحانیت و سرمایهگذاری برای هدایت و پرورش نسلی متعهد و متخلق، مفهوم کار و ارزشمندی کار در آیین و اسلام را در عمل به نمایش گذاشت.
آن مرد بزرگ اندیشه در حالی مسافر آخرت شد که آخرین درس عملی زندگی را به فرزندان و دوستان و دوستدارانش یادآور شد،
«روح این شخصیت نازنین و فرزانه در هنگام وضو ساختن برای اقامه نافله شب به آسمان رفت تا برخوان کرم اربابش حضرت اباعبدالله الحسین میهمان شود و چه مقام و جایگاه ارزشمندی برای خادمی که زمزمههای عارفانه و اشکهای پیدا و پنهان او در روضهخوانیهای حسینی به او سرمایه طهارت باطن بخشیده بود»
خدایش رحمت کند
دیدگاه شما