کاشان نیوز – مهدی آریا: امروزه حمل و نقل عمومی نقش مهمی در توسعه پایدار شهری دارد. سیستم های حمل و نقل شهری به عنوان یکی از اجزای مهم و کلیدی در برنامه ریزی و مدیریت، نقش مهمی در پیشبرد نظام توسعه شهری در چهارچوب توسعه پایدار دارد.
افزایش تقاضا و عدم عرضه کافی مشکلاتی را در صنعت حمل و نقل بوجود آورده است که این مساله موجب بروز وضعیت ناپایدار می گردد.
از سوی دیگر در برنامه ریزی حمل و نقل در توسعه پایدار، باید نقش سه عامل موثر را مورد بررسی دقیق قرار داد. این سه عامل شامل مدیریت هوشمند، آمایش سرزمین و زیست پذیری می باشد که همه این عوامل به نوبه خود بر مسائل اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی اثر مطلوب گذاشته و به بهبود سیستم حمل و نقل عمومی جهت نیل به سوی یک سیستم الگوی پایدار کمک خواهد نمود.
اردیبهشت ماه هر سال، به پاس خدمات طاقت فرسای ناوگان خستگی ناپذیر حمل و نقل کشور و برای آگاهی بخشی هرچه بیشتر جامعه با نقش و جایگاه اساسی بخش ایمنی حمل و نقل در اقتصاد درون شهری و برون شهری، به عنوان «روز ایمنی حمل و نقل» انتخاب شده است.
در این یادداشت به راهکارهایی جهت افزایش استفاده از ناوگان حمل و نقل عمومی و بالا بردن سطح ایمنی این ناوگان پرداخته می شود که در ذیل به تعدادی از آنها اشاره می گردد.
یکی از این راهکارها ترویج فرهنگ پیاده روی است. پیاده روی بخشی از حرکت هر فرد است. افزایش پیاده‌روی سالم و متناسب با محیط زیست، تقاضا برای جاده‌ها و سیستم حمل ونقل موتوری را کاهش می‌دهد.
راهکار بعدی ترویج فرهنگ دوچرخه سواری می باشد. دوچرخه سواری بخشی از سیستم حمل و نقل شهری است که به دلیل متناسب بودن با محیط زیست تاکید فراوانی بر آن می‌شود. افزایش موقعیت‌های دوچرخه سواری ایمن می‌تواند بهترین دستاورد در برنامه‌های حمل ونقل شهری و محلی باشد.
سومین راهکار بهبود و گسترش حمل و نقل عمومیست. بالا بردن کیفیت (بهبود راحتی، ایمنی و سر وقت بودن) و کمیت (مکرر بودن، پوشش جغرافیایی کامل و دسترسی آسان برای همه) وسایل حمل و نقل عمومی از جمله مهمترین گزینه‌‌های اصلاحی در این بخش هستند.
چهارمین راهکار پیش‌بینی پارکینگ‌های عمومی در کلیه مناطق شهر خصوصا مرکز شهر و مناطق پر تردد می باشد. پارکینگ‌ها بخشی از زیرساخت‌های حمل نقل هستند و در مناطق شهری مانند جاده‌ها یا در مسیرهای حمل ونقل عمومی می‌بایست پیش‌بینی شوند. پارکینگ‌های کوتاه مدت، بلند مدت، پارک سوارهای عمومی و خصوصی نمونه‌های از این پارکینگ‌ها هستند.
پنجمین راهکار شامل بهبود کارایی در سیستم توزیع کالاهای شهری می باشد. ایجاد امکانات بارگیری و تخلیه بار در کنار خیابان و تشویق صنایع برای استفاده بیشتر از سرویس‌های حمل ونقل عمومی از راهکارهای پیشنهادی این بخش هستند.
ششمین راهکار را می توان بهبود کیفیت و کمیت ایستگاه‌های اتوبوس شهری دانست که در میزان استفاده از این وسایل تأثیرگذار می باشند. این ایستگاه‌ها علاوه بر داشتن جلوه‌های بصری مناسب باید از تجهیزات سرمایشی و گرمایشی خوبی برخوردار باشند و زمان رسیدن خطوط اتوبوس شهری و مبالغ کرایه را اطلاع رسانی کنند.
و هفتمین راهکار قیمت گذاری مناسب و یکپارچه سیستم حمل و نقل عمومیست. یکی از ابزارهای اقتصادی برای مدیریت ترافیک به منظور تغییر شیوه حمل ونقل از اتومبیل شخصی به حمل و نقل عمومی، قیمت پایین و به صرفه این ناوگان می باشد. در این اقدام تلاش می گردد که با افزایش هزینه های استفاده از اتومبیل شخصی (مانند تعیین عوارض و مالیات) و در مقابل با کاهش هزینه های استفاده از حمل و نقل عمومی، افراد را به سمت استفاده از وسایل نقلیه عمومی تشویق کنند.
موارد فوق تنها بخشی از راهکارهای پیشنهادی برای دستیابی به حمل ونقل شهری بهینه و ایمن هستند که برنامه‌ریزی و مطالعات کارشناسی را تبدیل به امری ضروری کرده‌اند.
با توجه به تاثیر گذاری حمل و نقل عمومی بر بسیاری از حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و همچنین گسترش عدالت اجتماعی و کمک به اقشار کم درآمد جامعه، انتظار می‌رود که مدیران شهری در سیاست گذاری‌های شهری خود توجه ویژه‌ای به این بخش داشته باشند و زمینه بالا بردن کارایی و اثر بخشی این بخش را فراهم کنند.
دیدگاه شما