به گزارش خبرنگار مهر، «سالک» یک بیماری پوستی است که به وسیله گزیدن پشه خاکی آلوده به انگل «لیشمانیا» منتقل می‌شود، و سالانه حدود دو میلیون نفر در دنیا و از جمله ایران به این بیماری مبتلا می‌شوند. این بیماری در مناطق شهری از سگ، و در مناطق روستایی از موش صحرایی و به وسیله پشه‌خاکی به انسان منتقل می‌شود. مکان‌های مرطوب و تاریک، محل تجمع زباله و نخاله‌های ساختمانی، انباشت مصالح ساختمانی، خانه‌های مخروبه و نیمه‌ساز از جمله مکان‌های آسیب‌پذیر نسبت به این بیماری است. «سالک» در آغاز به صورت یک برجستگی کوچک است که به تدریج بزرگ شده و به صورت زخم در می‌آید. زخم‌ها خود به خود طی مدت ۶ ماه تا یک سال بهبود می‌یابد و پس از درمان کامل محل ضایعه به صورت یک جوشگاه باقی می‌ماند و به غیر از یک فرورفتگی ساده، عارضه دیگری برای فرد ندارد. بر اساس دستورالعمل وزارت بهداشت که به تمامی مراکز بهداشتی و درمانی کشور ابلاغ شده است، افراد در صورت ابتلا به سالک تمامی مراحل تشخیص، درمان و دارو به صورت رایگان انجام می‌شود. پشه سالک در سه ماهه اول سال شروع به فعالیت می‌کند و در ماه‌های مهر و آبان علائم آن در فرد مبتلا به بیماری سالک ظاهر می‌شود. دکتر «محمدرضا شیرزادی» رئیس اداره زئونوز وزارت بهداشت از سالک به عنوان یکی از بیماریهای بومی ایران نام می‌برد که در اغلب استان‌های کشور قابل رویت است و منشاء آن موش صحرایی آلوده است. به گفته وی، سالانه ۱۹ هزار مورد ابتلا به سالک در کشور ثبت می‌شود.
نخاله‌های ساختمانی مهم‌ترین عامل شیوع سالک سالک یک بیماری پوستی است که بوسیله گزیدن پشه‌خاکی آلوده منتقل می‌شود. انباشت زباله، مسیر فاضلاب، انباشت نخاله‌های ساختمانی، کال‌های غیر بهسازی شده، ساختمان‌های مخروبه، نماهای ساختمانی بهسازی نشده و زمین‌های وسیع رها شده، از علل اصلی شیوع سالک به شمار می‌رود. جمع‌آوری زباله‌ها در زمان مناسب، بهسازی بافت فرسوده شهری، لزوم داشتن نما در زمان صدور پایان‌کار، استفاده از تورهای حفاظت شده، پوشاندن درز‌ها و شکاف‌ها، بهسازی اماکن مخروبه، مبارزه با جوندگان و سگ‌های ولگرد از جمله راهکارهای پیشگیری از این بیماری است.
وضعیت شیوع سالک در برخی از مناطق کشور این روز‌ها با افزایش تعداد مبتلایان، زنگ خطر این بیماری در کشور بویژه مناطق مرکزی و گرمسیر به صدا در آمده است. به طوریکه تاکنون ۱۵۰ نفر از مبتلایان بـه سالک در ۲۰ روستای جنوب و شرق دامغان شناسایی و بـه مـراکز درمانی معرفی شده‌اند. سالک یک بیماری بومی کشور است که در استان‌هایی همچون کرمان و خوزستان بیشتر مشاهده می‌شود، در «زواره»، «اصفهان»، «کاشان» «آران‌وبیدگل» و مناطق جنوبی کویر نمک ایران هم بعد از ۵۰ سال سونامی سالک به راه افتاده است. به طوریکه بر اساس آمارهای غیر رسمی، از هر ۱۰ نفر یک نفر به سالک مبتلا شده است. حتی گفته می‌شود که در استان اصفهان ۷۰ درصد مردم به بیماری سالک مبتلا هستند، اما به دلیل نداشتن علایم پوستی، از بیماری خود آگاه نیستند. ریشه‌کنی سالک در کشورهای گرم و خشک و کویری که مستعد بیماری هستند عملا غیرممکن است و به همین دلیل بیشتر برنامه‌های سازمان بهداشت جهانی و متولیان بهداشت در کشورهای این مناطق بر کاهش میزان مبتلایان و پیشگیری از شیوع بیماری متمرکز است.
«سالک» در آغاز به صورت یک برجستگی کوچک است که به تدریج بزرگ شده و به صورت زخم در می‌آید. زخم‌ها خود به خود طی مدت ۶ ماه تا یک سال بهبود می‌یابد و پس از درمان کامل محل ضایعه به صورت یک جوشگاه باقی می‌ماند و به غیر از یک فرورفتگی ساده، عارضه دیگری برای فرد ندارد. 
دیدگاه شما